چرا این سفر من می‌تواند این اندازه مهم باشد؟

داشتن گذرنامه کانادایی سفر به هر نقطه از جهان را آسان می‌کند، اصلا شاید خیلی‌ها به همین دلیل به کانادا مهاجرت می‌کنند. اما همین امکان سفر بی‌دغدغه، برای مردم خیلی از کشورهای دنیا یک رویاست، یک آرزوست. دلال الوحیدی فعال فلسطینی – کانادایی در این مطلب به مشکلات فلسطینی‌ها برای سفر می‌پردازد.

من، پدر و مادرم را طی سه سال اخیر ندیده‌ام و نمی‌دانم که آنها چه زمانی می‌توانند زینا، دختر 9 ماهه ام، را که اولین‌نوه‌شان است، ببینند. البته، ما از طریق اسکایپ با هم در ارتباط بوده‌ایم و پدر و مادرم، عکس‌های زینا را دیده‌اند اما این نوع دیدارهای مجازی خیلی با اینکه همه در کنار هم باشیم فرق می‌کند. به همین خاطر است که مردم در زمان تعطیلات در فرودگاه‌های مملو از جمعیت  برای مسافرت صف می‌کشند. 

والدین و خواهر و برادرانم، در نوار غزه زندگی می‌کنند.  ما پس از پایان جنگ خلیج فارس، در سال 1991، مجبور شدیم کویت را ترک کنیم و برای زندگی به غزه برویم. در آنجا یک نژادپرستی سازمان‌یافته علیه فلسطینی‌ها وجود داشت.

از سال 1993 که پیمان صلح اسلو امضا شد، فلسطینیان ساکن نوار غزه و کرانه‌ی غربی رود اردن صاحب گذرنامه‌ی فلسطینی شدند، اما همچنان  دریافت ویزای سایر کشورها برای‌شان دشوار است.

من برای ادامه تحصیل در دانشگاه  به کانادا آمدم و الان هم تابعیت دوگانه‌ی کانادایی و فلسطینی دارم. هنگامی که به مسافرت می‌روم، از این موضوع خیلی ساده خوشحال می‌شوم که دیگر هیچ کس نمی خواهد سر در بیاورد که من به کجا می‌روم یا چرا می‌خواهم به آنجا بروم و یا اینکه مدارکم را بازرسی کند تا تصمیم بگیرد که آیا من مجاز به رفتن هستم یا نه.

اینها که گفتم شرایطی بود که من در زمانی که به عنوان یک زن جوان فلسطینی در نوار غزه زندگی می‌کردم، مدام با آنها مواجه می‌شدم. رفتاری تحقیر‌آمیز و ناراحت‌کننده بود که یکی از پایه‌های حقوق بشر را انکار می‌کرد. آنها در واقع داشتند به من می‌گفتند که من نمی‌توانم آزاد باشم.

به‌زودی من همراه همسرم و زینا، مانند هزاران نفر دیگر در سراسر دنیا، زمان زیادی را در سالن‌های شلوغ فرودگاه خواهیم گذراند.

من دارم برای شرکت در جشن عروسی خواهرم به مصرسفر می‌کنم. خیلی هیجان زده‌ام که می‌توانم در جشن ازدواج خواهرم حضور داشته باشم. برای زینا هم خوشحال هستم که بالاخره خاله‌اش را می‌بیند. اما یک مقداری هم نگرانم، چون نمی‌دانم آیا پدر و مادرم هم خواهند توانست در عروسی دخترشان حضور داشته باشند یا نه.

مرز رفح، تنها گذرگاهی است که مردم می‌توانند از این طریق بین نوار غزه و مصر سفر کنند و از یک سال پیش این مرز بسته شده است. تنها کسانی که صاحب گذرنامه‌ی خارجی هستند و یا شرایط درمانی اضطراری دارند، می‌توانند از غزه به مصر بروند. به همین دلیل است که من  از روز عروسی‌ام در سپتامبر ۲۰۱۲، نتوانسته‌ام خانواده‌ام را ببینم و مادرم هم نتوانست برای زایمان من و تولد زینا به کانادا بیاید.

چند هفته دیگر که من به‌مسافرت می‌روم، شهروندی دوگانه‌ی کانادایی و حق آزادی سفری را که به من داده شده برنخواهم داشت. من همیشه به نیمه پر لیوان نگاه می‌کنم. حتا با وجود اینکه، نمی‌دانم پدر و مادرم به ما ملحق خواهند شد یا نه وآیا من می‌توانم آنها را به زینا نشان دهم یا نه.

همه اینها را گفتم که اضافه کنم خیلی مهم است که قدر حق و حقوقی را که دارید بدانید،  برای آنها ایستادگی کنید و فکر نکنید خدمات بهداشتی و آموزشی و آزادانه جنگیدن برای حقوق برابر، چیزهای سهل و بدیهی هستند.

به همین خاطر، من شرایط زندگی در غزه و نداشتن حق جابجایی آزادانه را به خودم همواره یادآوری می‌کنم و آتش این امید را در دل خود زنده نگه می‌دارم که پدر و مادرم و دیگران در آینده آزادانه حق سفر داشته باشند.

دلال الوحیدی

^{دلال الوحیدی مدیر اجرایی موسسه غیرانتفاعی We Day Global و یکی از زنان  تاثیرگذاردر کاناداست.}

^{او متولد فلسطین می‌باشد}