۱۳ میلیون دلار هزینه تفاهم خانوادگی

 

ورجی آرمويان يک سازنده خانه و املاک است که بايد به همسرش که مدل است و سه فرزند مشترک‌شان غرامت ميليونی بدهد.يک دادگاه خانوادگی بعد از شش سال به سرانجام رسيد و مرد اهل نوا اسکوشيا بايد  مبلغ ۱۳.۴ ميليون دلار را به همسر سابق و سه فرزندش بپردازد. دادگاه ابتدا اين مرد را جريمه‌ای سنگين کرده بود اما به نظر می‌رسد او با همسر خود به توافق رسيده و ماجرا را با پرداخت اين رقم به خوشی تمام می‌کند. اين مادر پس از يک نبرد طولانی توانست در دادگاه پيروز شود و اين مبلغ را به دست آورد.

ماجرای این پرداخت غرامت را می‌توانید در شماره جدید آتش مطالعه کنید.

برای دانلود فایل پی‌دی‌اف شماره ۱۶ هفته‌نامه چاپی آتش اینجا را کلیک کنید.

موضوع دادگاه، رسيدگی به پرونده کمک هزينه فرزندان ورجی آرمويان بود. اين مرد يک سازنده املاک و ساختمان در نوا اسکوشياست و همسر سابق او ليزا هم يک مدل تناسب اندام است. ليزا سال‌هاست برای پيروزی در اين پرونده تلاش می‌کند. وکلای ليزا می‌گويند اين پرونده زنگ خطری بازدارنده برای همه پدرانی است که پرداخت کمک هزينه را بی‌دليل به تاخير می‌‌اندازند.
توافق نيمه پنهانی
منابع نزديک به دادگاه‌های نوا اسکوشيا و فلوريدا توافق ۱۳.۴ ميليون دلاری را تاييد کرده‌اند، هر چند جزئيات مربوط به چگونگی پرداخت آن به ليزا آرمويان و سه فرزند او محرمانه باقی مانده است. نحوه پرداخت، به عنوان بخشی از يک توافق محرمانه ميان او و شوهر سابقش باقی مانده است.
ورجی آرمويان، تاجر و سازنده مسکن نوا اسکوشيا، در ماه ژوئن محکوم به چهار ماه زندان و جريمه شد. جرم او سرپيچی از حکم دادگاه نوا اسکوشيا در پرداخت کمک هزينه به فرزندان و همسرش بود. او بايد اين کمک هزينه ها را پرداخت می کرد اما از اين پرداخت سر باز زده بود.
در حکم اصلی، قاضی دادگاه خانواده يعنی ترزا فورگرون تاکيد می کند ورجی آرمويان بيش از ۲۳ ميليون دلار و يک قايق بادبانی ميليون دلاری را در طول برگزاری دادگاه که شش سال به طول انجاميد از کشور خارج کرده است.
فورگرون در رای خود می گويد آرمويان از روال قانونی رسيدگی به پرونده برای اهداف خود سوءاستفاده کرده و «سياست زمين سوخته» را در پيش گرفته است. او می گويد: «هشدارها، توبيخ‌ها و تذکرات پی در پی قانون تاثيری نداشت و او کماکان به رفتارهای غيرموجه خود ادامه می‌داد».
زندگی شيرين می‌شود
هارولد نيمان، وکيل دادگستری که وکالت ليزا آرمويان را به عهده دارد، می‌گويد حالا ديگر حل و فصل به اتمام رسيده و بايد به امضای هر دو نفر برسد. اين توافق بعد از يک دادگاه طولانی به نتيجه رسيده است.
نيمان می‌گويد: «اين پرونده نمونه خوبی برای همه است. مردم بايد سعی کنند عاقلانه امور خود را حل و فصل کنند. تصميم های اين چنينی بسيار زودتر به نتيجه می‌رسد و هزينه‌های زياد وکلا را ندارد. البته اين پرونده را بايد به عنوان هشداری در نظر گرفت.»
او اضافه می‌کند تاخير در پرداخت‌های قانونی باعث به وجود آمدن هزينه‌های قانونی بسيار بالاتری می‌شود: «اگر اين پرداخت‌ها به موقع انجام می‌شد، چنين هزينه‌هايی ضروری نبود.»
وقتی همه از نتيجه کار راضی‌اند
نيمان نقش فورگرون را در قضاوت اين پرونده ستايش می‌کند و او را يک «قاضی فوق‌العاده» می‌خواند: «رای او بود که باعث شد هر دو طرف به اين نتيجه برسند که با هم تفاهم کنند. اين برای همه نتيجه مهمی است.»
فورگرون به عنوان قاضی اين پرونده می‌گويد ما متوجه شديم که ورجی آرمويان در طول روال دادرسی قضايی، آمريکای شمالی را ترک کرده است. اين در حالی بود که همسر سابق او ليزا تلاش می‌کرد در منزل فقيرانه‌اش در بوکا راتون فلوريدا، با قرض گرفتن پول از خانواده‌اش و تکيه به کارت‌های اعتباری روزگار بگذراند.
نيمان می‌گويد حل و فصل به اين معنی است که موکل او، سه فرزندش و ورجی آرمويان می‌توانند با احساس امنيت بيشتری به زندگی خود ادامه بدهند.
لی ديويس، ديگر وکيل ليزا آرمويان می‌گويد اين توافق حل و فصل همچنين به اين معنی است که ورجی آرمويان می‌تواند بدون مشکل يا جريمه شدن به کانادا يا آمريکا بازگردد.
چارلز ليچ من، وکيل ساکن فلوريدا که وکالت ورجی را به عهده دارد می‌گويد موکل او هنوز در خارج از کشور به سر می‌‌برد اما از نتيجه اين تفاهم راضی است.
او در مصاحبه‌ای می‌گويد: «اگر مردم ابتکار عمل را به دست بگيرند و همکاری کنند می‌توانند تقريبا هر مشکلی را حل کنند. من فکر می‌کنم اين همان اتفاقی است که اينجا رخ داده است.»
اين وکيل می گويد: «اين توافقنامه تضمين می‌کند کودکان «به شيوه قابل توجهی» مورد حمايت قرار گيرند.»
رولی تامپسون، کارشناس حقوق خانواده در دانشکده حقوق دانشگاه دالهاوزی معتقد است اين حل و فصل يکی از بزرگ‌ترين توافق نامه‌ها از اين دست در آمريکای شمالی است.
او با نيمان موافق است که اين پرونده می‌تواند در شرايط مشابه برای ديگر قضات مفيد باشد، اما همچنين معتقد است چنين مواردی باعث می‌شود افراد بيشتر از هميشه به روندهای خارج از قانون پناه ببرند.
او می گويد: «مشکل بزرگ دادگاه‌های خانوادگی اين است که هميشه رفتارها عقلانی نيست. يکی از مشکلات بزرگ اين است که چنين توافق‌هايی که بيرون از دادگاه انجام می‌شود ممکن به ضرر يک طرف تمام شود.»