خانم کتی نیویابندی، چهار سال پس از پناهندگی حالا دبیر کل عفو بین‌الملل کاناداست

زن پناهنده بی‌خانمانی که مجبور باشد در پناهگاه زندگی کند، اما تنها 4 سال بعد از پناهندگی بتواند به جایگاه دبیرکلی عفو بین‌الملل کانادا برسد، باید زندگی جالب و درس‌آموزی به‌ویژه برای مهاجران و پناهندگان داشته باشد.

این موفقیتی بود که کتی نیویابندی، پناهنده اهل بوروندی به آن رسید و دوست دارد موقعیت او الهام‌بخش زنان پناهنده و مهاجر باشد.

او ۴ سال پیش، بعد از شرکت در اعتراضات سیاسی علیه رئیس‌جمهور بوروندی و سازماندهی زنان در این اعتراضات، مجبور شد از این کشور فرار کند و به کانادا بیاید.

اما زندگی در کانادا هم چندان برای کتی آسان نبود و او با تبعیض‌های مختلفی به‌ویژه در موقعیت‌های شغلی دست‌ و پنجه نرم کرد. با این حال، او توانست به جایگاهی برسد که می‌تواند آرزوی خیلی از افراد به‌ویژه مهاجران باشد.

اگر دوست دارید داستان زندگی کتی نیویابندی را بدانید، پیشنهاد می‌کنیم خواندن این مطلب را از دست ندهید.

Ketty Nivyabandi، پناهنده‌ای که روزگاری در کانادا تنها یک فرد بی‌خانمان بود، حالا به اولین دبیرکل زن عفو بین‌الملل کانادا، Amnesty International Canada تبدیل شده است.

نیویابندی به دلیل فعالیت‌های سیاسی از بوروندی به کانادا فرار کرد

۴ سال پیش، خانم نیویابندی در میان ناآرامی‌های سیاسی و سرکوب شدید دولت علیه اعتراضات که به سازماندهی برخی از آنها کمک کرده بود، از Burundi فرار کرد.

او یک ساک دستی کوچک آماده کرده بود، چون فکر می‌کرد که ممکن است به مدت چند روز به همراه دو دخترش از آنجا دور شود، اما دیگر به بوروندی برنگشت.

خانم نیویابندی به خواهرش در Calgary ملحق شد و اعلام پناهندگی کرد. این یک روند عاطفی بود و این احساس را منتقل می‌کرد که گویی دارد هویت خود را تسلیم می‌کند.

اولویت‌هایی که نیویابندی به‌عنوان دبیرکل عفو بین‌الملل کانادا دارد

خانم نیویابندی که ۴۲ سال دارد، در سمت جدید خود در عفو بین‌الملل کانادا گفت که به دفاع از حقوق مردم بوروندی ادامه خواهد داد، اما اولویت‌های زیادی از جمله مساله نقض حقوق بشر کانادایی در داخل و خارج از کشور دارد.

او یکی از اولویت‌هایش را بررسی مشاغل کانادایی معرفی می‌کند که با کار در خارج از کشور، به شکل موثری از رژیم‌های سوءاستفاده‌کننده از حقوق بشر مانند حمل کالاهای نظامی به عربستان سعودی پشتیبانی می‌کنند.

او همچنین تصمیم دارد روی موضوع نژادپرستی علیه سیاه‌پوستان و تبعیض علیه بومیان در کانادا تمرکز کند.

به‌عنوان مثال سازمان او خواستار ممنوعیت پیش‌داوری پلیس نژادی شده است و می‌خواهد ببیند که دولت کانادا برای از بین بردن گروه‌های برتری‌طلب سفیدپوست اقدام می‌کند.

او همچنین مایل است لایحه اعلامیه سازمان ملل متحد در مورد حقوق بومیان در قوانین فدرال به تصویب برسد.

تبعیض‌هایی که نیویابندی در کانادا با آنها مواجه شد

خانم نیویابندی می‌گوید هنگامی که در سال ۲۰۱۶ به Ottawa نقل‌مکان کرد و سعی در پیدا کردن شغل داشت، تبعیض در کانادا را تجربه کرده است.

او می‌گوید علی‌رغم اقدام برای موقعیت‌های شغلی که شایستگی لازم برای آنها را داشت، به دلیل نداشتن تجربه کار کانادایی دیگر با او تماس نمی‌گرفتند.
او توضیح می‌دهد:

«ما مدتی بی‌خانمان بودیم و در یک پناهگاه زندگی می‌کردیم. این موضوع مرا در معرض وضعیت واقعی پناهندگان یا افرادی که به کانادا می‌آیند قرار داد و از نزدیک شاهد آنچه که آنها از سر گذرانده‌اند، بودم».

به گفته نیویابندی، به تازه‌واردان گفته می‌شود که قادر نخواهند بود همان شغلی که در وطن خود داشتند را در کانادا نیز داشته باشند.

اما او در همان زمان با افراد فوق‌العاده‌ای ملاقات کرد که به او و دخترانش خوش‌آمد گفتند.

پیام قدرتمندی که موقعیت نیویابندی برای مهاجران دارد

نیویابندی می‌گوید: «پناهنده نسل اول بودن و ۵ سال بعد از آن، در موقعیتی قرار گرفتن که بتوان تصمیمات مهمی گرفت، دارای پیام قدرتمندی است و به هر فرد مهاجر و پناهنده‌ای، به‌خصوص به دختران می‌گوید که شما مهم هستید و صدایتان شنیده می‌شود».

فعالیت‌هایی که او در کانادا انجام داده است

اولین کار خانم نیویابندی در اتاوا، تدریس زبان فرانسه به کارمندان دولت بود.

او همزمان با تدریس فرانسه، از مسایل مربوط به بوروندی دفاع می‌کرد و در رویدادهای پارلمان نیز حاضر می‌شد.

او بعدها به‌عنوان مدیر حمایت و تحقیق در ابتکار زنان برنده نوبل، Advocacy And Research Manager At Nobel Women’s Initiative منصوب شد.

از تولد در بلژیک تا برگشتن به وطن خود، بوروندی

خانم نیویابندی در بلژیک متولد شد و در ۵ سالگی به وطن خانواده خود بوروندی نقل‌مکان کرد.

او در آغاز جنگ داخلی در سال ۱۹۹۳ آنجا را ترک کرد و ۱۰ سال بعد به کشور خود برگشت و به‌عنوان روزنامه‌نگار مشغول به کار شد.

او مدت کوتاهی در Uganda با برنامه توسعه سازمان ملل، UN Development Program کار کرد و بعد از آن، دوباره به بوروندی برگشت.

وقتی نیویابندی در اعتراضات سیاسی علیه رئیس‌جمهور شرکت کرد

به گفته خانم نیویابندی، در بهار سال ۲۰۱۵ بوروندی از یک جنگ داخلی طولانی خارج می‌شد که Pierre Nkurunziza، رئیس‌جمهور وقت اعلام کرد برای سومین دوره ریاست‌جمهوری خود تلاش می‌کند و این مساله، آن نگاه اجمالی به صلح را به‌هم می‌زد.

اعتراضاتی که به این مساله صورت گرفت، خشونت آمیز نبود، اما پلیس با خشونت جواب داد و در روز اول حضور مردم در خیابان‌ها یک پسر نوجوان را کشت.

نیویابندی پس از این که دید بیشتر افراد معترض، مردان جوان هستند، احساس کرد که باید کاری کند و بدین ترتیب به بسیج اعتراضات کاملا زنانه که در سرتاسر شهر Bujumbura حرکت می‌کردند، کمک کرد.

او به یاد می‌آورد که چطور ساعت‌ها پس از قرار گرفتن در معرض گاز اشک‌آور در مقابل یک ماشین آب‌پاش زانو زده بود.

نیویابندی در این باره می‌گوید: «مجبور بودم دست دیگر زنانی را كه همراه آنها بودیم بگیرم و تصمیم داشتم به‌رغم تهدیدهایی که وجود داشت، ادامه دهم».

کمکی که سرودن شعر به نیویابندی و فعالیت‌های حقوق بشری او می‌کند

نیویابندی در ساعات غیر کاری خود با نوشتن شعر به زبان فرانسه، آرامش می‌گیرد. او اشعار خود را در گلچین‌های بین‌المللی منتشر کرده است. او توضیح می‌دهد:

«هنگامی که در حال انجام فعالیت‌های حقوق بشری هستید، انسان‌ها و دولت‌ها را در بدترین حالت خود می‌بینید و به راحتی دلسرد می‌شوید. شعر فضایی است که به من اجازه می‌دهد فراتر از این اتفاقات را ببینم، به من امکان می‌دهد پتانسیل‌ها را کشف کنم و آنچه می‌توانیم باشیم را مشاهده کنم. این همان چیزی است که به من انرژی می‌دهد».

 

[elfsight_pdf_embed id=”305″]

[elfsight_pdf_embed id=”312″]