۶۵ درصد پناهندگان در کانادا پس از ۱۰ سال صاحب خانه می‌شوند؛ گزارش کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان
کانادا از سال ۱۹۸۰ تا سال ۲۰۱۷ به‌طور میانگین، سالانه حدود ۳۰ هزار پناهنده را پذیرفته است که مجموع آنها یک میلیون و ۸۸ هزار پناهنده می‌شود.
برای بسیاری از پناهندگان، داشتن خانه، نقطه عطف مهمی در مسیر همگرایی اجتماعی و اقتصادی محسوب می‌شود.
همچنین، سرمایه‌گذاری در مسکن می‌تواند یک دارایی کلیدی برای دوران بازنشستگی و منبعی برای خلق ثروت در میان این کامیونیتی باشد.
اما از آنجایی که پناهندگان معمولا درآمدهای کمتری دارند، نرخ مالکیت خانه در میان آنها پایین‌تر است.
گزارش کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان UNHCR درباره وضعیت مالکیت مسکن پناهندگان در کانادا نشان می‌دهد ۶۵ درصد از خانواده‌های پناهنده‌ای که ۱۰ سال یا بیشتر در این کشور بوده‌اند، در خانه‌هایی زندگی می‌کنند، که مالک آن هستند.
این درصد برای شهروندان متولد کانادا ۷۹ درصد است.
همچنین حدود یک سوم از خانواده‌های پناهنده توانسته‌اند در عرض پنج سال اول حضور خود در این کشور خانه خود را خریداری کنند.
گزارش UNHCR همچنین حاکیست پناهندگان، به ویژه در سال‌های نخست حضور خود در کانادا با چالش‌های مالی روبرو هستند و درآمد کمتری نسبت به متولدان کانادا دارند.
در همین حال، گزارش دیگری می‌گوید با آنکه بیش از نیمی از خانواده‌های پناهنده در تورنتو و ونکوور در سال ۲۰۱۶ مالک خانه‌های خود بوده‌اند، باز هم نرخ مالکیت خانه در بین آنها پایین‌تر از خانواده‌های متولد کاناداست.
این گزارش که براساس داده‌های برنامه آمار مسکن کانادا CHSP و سرشماری جمعیت سال ۲۰۱۶، تهیه شده، نشان می‌دهد در ونکوور، ۵۰ درصد از خانواده‌های پناهنده، مالک یک ملک مسکونی بوده‌اند.
این در حالی است که این رقم در میان متولدان کانادا ۶۱ درصد بوده است.
مالکیت خانه در میان پناهندگان در تورنتو ۵۹ درصد و برای متولدان کانادا ۶۵ درصد است.
همچنین نرخ مالکیت خانه در خانواده‌های پناهنده‌ای که سرپرست اصلی آنها در حوزه‌های بهداشت، بازرگانی و حمل‌ونقل کار می‌کند، مشابه افرادیست که متولد کانادا هستند.
این نشان می‌دهد تفاوت در درآمد خانوارها می‌تواند نقش مهمی در تفاوت کلی در مالکیت خانه بین دو گروه ایفا نماید.
