یک ساعت از تورنتو رانندگی کنید،‌ به سیاره دیگری می‌رسید؛ بدلندز

اگر جزو آن دسته از افرادی هستید که دل‌تان می‌خواهد تفریحات متنوعی داشته باشید و حوصله‌تان از رفتن به مکان‌های تفریحی تکراری سر می‌رود، می‌توانید این بار سفر به منطقه Badlands در کلدون را امتحان کنید.

این منطقه یک ساعت از تورنتو فاصله دارد و خیلی‌ها هنوز از زیبایی‌ها و مکان‌های دیدنی آن خبر ندارند. بنابراین، می‌تواند مکان خوبی برای گذراندن یک آخر هفته کرونایی و به دور از جمعیت زیاد باشد.

کسانی که به این منطقه سفر کرده‌اند، معتقدند که بدلندز، سرزمین رودخانه‌ها و آبشارهای دوست‌داشتنی و تپه‌های عجیب و غریبی است که شباهتی به مناطق زمینی ندارد.

شما در این منطقه، تپه‌های سرخ رنگ دارای رگه‌هایی از رنگ سبز مایل به خاکستری به همراه درختانی با تنه‌های زمخت را می‌بینید که زیبایی‌شان مسحورکننده است.

اگر دوست دارید بیشتر با جذابیت‌های این منطقه آشنا شوید، بهتر است در مطلب پیش رو، روایت Tammy Burns وبلاگ‌نویس را بخوانید که به همراه دوست‌پسرش به آنجا و همچنین پارک فورکس کردیت، سفر کرده است.

وقتی داشتم به کارهایی فکر می‌کردم که باید آخر هفته انجام بدهم، یکی از دوستان پیشنهاد داد که از منطقه Badlands بازدید کنیم. بدلندز؟ همان منطقه عجیب و غریب با تپه‌های شنی خشک و سوزان و شبیه مریخ که در قسمت غرب قرار دارد؟

به او گفتم خیلی فکر خوبی‌ست، اما من دنبال یک ماجراجویی یک روزه هستم و سفر به آلبرتا غیرممکن است. دوستم جواب داد: نه، Cheltenham Badlands در Caledon. اووه، بدلندز در کَلِدون قرار دارند. سپس یکی دیگر از دوستانم شروع به صحبت کرد و پیشنهاد داد که اگر قرار است به آن منطقه برویم، بهتر است از آبشارهای آنجا هم دیدن کنیم.

من تا آن موقع خبر نداشتم که در کلدون هم آبشار وجود دارد. تنها می‌دانستم که این شهر، منطقه‌ای است که در شمال Brampton واقع شده است، منطقه‌ای که گه‌گاه وقتی که به دیدار اقوامم در حومه شهر می‌رفتم با ماشین از آنجا رد می‌شدم.

کلدون و آبشارها و تپه‌های آن به قدری زیبا هستند که شباهتی به زمین ندارند

بعد از آنکه یک بعد از ظهر آفتابی را در کلدون گذراندم، شیفته آن شدم. باید اقرار کنم که این شهر، سرزمین رودخانه‌ها و آبشارهای دوست‌داشتنی و تپه‌های عجیب است که گویی شباهتی به مناطق زمینی ندارد. این منطقه، درست در فاصله یک ساعت از تورنتو در بزرگراه ۱۰ واقع شده است.

مسیر مسافرت به این شهر چگونه است؟

بدلندز به سرعت در برابر دیدگان شما ظاهر می‌شوند. بسیار سریع‌تر از آنچه که تصور کنید. پس از آنکه از بزرگراه ۱۰ خارج شدید، به جاده Baseline قدیمی بپیچید. از آنجا، جاده روی چند تپه بالا و پایین می‌رود حتی قبل از آنکه واقعا بالای تپه‌ها بروید.

پارکینگ کوچکی در کنار جاده در فاصله اندکی از آن قرار دارد و پس از آن یک خاکریز کوچکی را هم می‌بینید و بالاخره شما در منطقه تپه‌ها هستید.

زیبایی‌های این منطقه که بسیار مسحورکننده است

این منطقه بسیار چشمگیر است و تپه‌های سرخ رنگ دارای پستی و بلندی و رگه‌هایی از رنگ سبز مایل به خاکستری به همراه تعدادی درخت با تنه‌هایی زمخت و خشن اما با ظاهری کاملا زیبا در آنجا دیده می‌شوند. کل این منظره بسیار مفتون و مسحورکننده است.

چه سرزمین‌هایی با عنوان «بدلندز» شناخته می‌شوند؟

واژه «بدلندز» به سرزمینی گفته می‌شود که به‌شدت دچار فرسایش شده است و بایر و خشک است. چلتِنهام بدلندز از سنگ نرم و ظریفی به نام Queenston Shale به وجود آمده است. از آنجا که این سنگ بسیار حساس است، به راحتی دچار فرسایش می‌شود و این تپه‌های شنی سرخ رنگ با پستی و بلندی را به وجود می‌آورد؛ تپه‌هایی که منطقه را شبیه به سیاره دیگری کرده‌اند.

منطقه بدلندز در انتاریو منطقه‌ای بسیار نادر است زیرا در بیشتر نقاط آن، سنگ‌ها، شن و ماسه از هرگونه شیل محافظت می‌کنند اما به نظر می‌رسد که چلتِنهام یکی از بهترین نمونه‌های توپوگرافی بدلندز در این استان باشد. این تپه‌ها در اوایل دهه ۱۹۹۰ شروع به شکل‌گیری کردند. در آن زمان، زمین از هر نوع گونه گیاهی پاکسازی شده بود تا آماده کشاورزی شود.

آمیزه‌ای از حذف پوشش گیاهی و چِرای دام‌ها سبب شد تا شیل در معرض فرسایش قرار گیرد و حتی با آنکه دیگر از آنجا به‌عنوان زمین کشاورزی استفاده نمی‌شد، فرسایش این منطقه از طریق مادر طبیعت از آن زمان آغاز شد.

علامت‌های هشدار دهنده را نادیده نگیرید

در اینجا علامت‌های هشدار دهنده به راحتی نادیده گرفته می‌شوند. باید اقرار کنم که درست از کنار این علامت رد شدم و بدون داشتن اطلاعاتی از تپه‌ها، خطر را به جان خریدم و از آنها بالا رفتم تا آنکه به پایین تپه‌ها نگاه کردم و متوجه شکاف‌هایی شدم که در زمین و زیر پایم قرار داشتند. با خودم فکر کردم «هی، شاید نباید به بالای تپه‌ها می‌آمدم» و سپس با خروج از آنجا متوجه علامت شدم.

افرادی که اهل پیاده‌روی هستند، باید به این موضوع توجه داشته باشند که متاسفانه بخشی از مسیر پیاده‌روی Bruce که از کنار تپه‌های بدلندز عبور می‌کند، در حال حاضر برای احیاء محیط‌زیست بسته شده است.

توقف در پارک فورکس کردیت

به اتومبیل برگشتیم و به سمت بزرگراه ۱۰ حرکت کردیم و به مسیرمان به سمت شمال و جاده Forks of the Credit ادامه دادیم. از آنجا، رانندگی مثل یک سواری پیچ و تاب‌دار و به سمت بالا و پایین است و رودخانه کردیت در کنار شما با شرشر آب، زمزمه سر می‌دهد.

در روگذر راه‌آهن متوقف شدیم و مسیر Tramble را دنبال کردیم زیرا این مسیر در نزدیکی پرتگاه نیاگارا قرار داشت. مسیر با شیب تند شروع می‌شد اما به‌تدریج شیب آن کم شده و باریک می‌شد.

جذابیت‌های طبیعی که در طول مسیر مشاهده کردیم

از آنجا، مسیر پیاده‌روی زیبایی وجود داشت که گویی سایبانی آن را احاطه کرده بود. از صخره‌های سنگی و پرتگاه‌های پرشیب عبور کردیم و دیدیم که رودخانه‌ای با فاصله زیادی از ما با جوش و خروش به مسیر خود ادامه می‌داد. کل منطقه، بسیار زیبا و کاملا دور از دسترس بود. همانطور که در مسیر گشت می‌زدیم، کاملا فراموش کردیم که فاصله کمی با Brampton و Mississauga داریم.

پس از گشت‌و‌گذار به سمت ماشین خود برگشتیم و در امتداد فورکس کردیت مسیر را با ماشین ادامه دادیم تا به دهکده کوچک Belfountain برسیم. این مسیر، پیچ و خم‌های زیاد و یک سربالایی با شیب تند در بالای پرتگاه نیاگارا داشت.

وقتی بالاخره توانستیم آبشارهای دست‌نیافتنی را پیدا کنیم

دهکده Belfountain دوست‌داشتنی بود، اما من هنوز باید آبشارهای دست‌نیافتنی را می‌دیدم که دوستم درباره آنها برایم تعریف کرده بود. همان‌طور که از ناراحتی دوست پسرم معلوم بود، بسیار ناامید و تحریک‌پذیر شده بودم. ما مدتی را بین شهر در رفت‌وآمد بودیم و باز هم این کار را می‌کردیم و دنبال نشانه‌ای از مسیر یا نشانه‌ای از جانب خداوند برای هدایت و راهنماییمان بودیم.

بالاخره، یک مغازه‌دار محلی، مسیر درست را به ما نشان داد و گفت به سمت شمال بروید و جاده میسی‌ساگا را به طرف پارک استانی فورکس کردیت ادامه دهید. ما براساس آدرسی که او داد پیش رفتیم و به مسیر Elora-Cataract به‌عنوان بخشی از مسیر بین کانادا رسیدیم. از آنجا تا آبشارهای کاتاراکِت و خرابه‌های ایستگاه قدیمی تولید آبی برق متعلق به سال ۱۸۹۹، در هوای بسیار گرم و بدون سایه ۲۰ دقیقه راه بود.

کلدون عزیز، مرا ببخش که این همه سال تو را نادیده گرفتم

آبشارها زیبا و خرابه‌ها نیز تماشایی بودند ولی این منطقه کمی به لحاظ آب و هوایی با جاهای دیگر کانادا متفاوت بود.

سکویی که برای تماشا وجود داشت بهترین دید از فضا را در اختیارمان نمی‌گذاشت و به علت فرسایش هم امکان نزدیک شدن به آبشارها ممکن نبود. ولی با توجه به آنکه سفر زیبایی را از سر گذارنده بودیم، نمی‌توانستیم نسبت به این مسایل اعتراض و شکایتی داشته باشیم.

خسته و تاحدی آفتاب‌زده، به سمت ماشین برگشتیم و راه خانه را در پیش گرفتیم. کلدون عزیز، مرا ببخش که این همه سال تو را نادیده گرفتم.