مادر زیر آوار جنگ در غزه، همسر و فرزندان در خانه‌ای در کانادا؛ روایت تلخ یک جدایی
همسر و سه فرزند او در امنیت به کانادا رسیده‌اند، اما دعاء نشوان Doaa Nashwan، زن ۳۷ ساله اهل غزه، همچنان در میان ویرانه‌ها و زیر چادر زندگی می‌کند. شوهر ۴۲ ساله او، قاسم الیازجی Qasem Alyazji، که ماه گذشته همراه با فرزندان‌شان به اتاوا رسید، اکنون از دولت کانادا می‌خواهد تا امکان پیوستن همسرش را فراهم کند.
رسانه دولتی CBC News کانادا در این باره می‌نویسد: خانواده الیازجی پس از اینکه خانه‌شان در بمباران تخریب شد، از طریق گذرگاه کرم ابوسالم Kerem Shalom به اردن گریختند و از آنجا با ویزاهای اضطراری ویژه بستگان ساکنان کانادا وارد این کشور شدند. اما نام دعاء در فهرست افراد تأییدشده برای خروج از غزه نبود.
در حالی که شوهر و فرزندان او اکنون در خانه‌ای در حومه اتاوا ساکن شده‌اند و کودکان وارد مدرسه شده‌اند، دعاء هنوز در شرایط بحرانی در غزه مانده است. او در تماس تلفنی کوتاه به خبرنگار CBC News می‌گوید: «هر روز که زنده‌ام، شکر می‌کنم. چون مطمئن نیستم فردا را ببینم.»
مشکل اصلی او، نبود امکانات لازم برای انجام فرایند انگشت‌نگاری Biometrics است؛ پروسه‌ای ضروری برای دریافت ویزای اقامت موقت کانادا برای افراد بین ۱۴ تا ۷۹ سال. تنها راه انجام این فرآیند، خروج از غزه به کشور ثالث است؛ اما این خروج به مجوز مقامات محلی نیاز دارد، نه فقط موافقت کانادا.
طبق اعلام اداره مهاجرت کانادا (IRCC)، تاکنون ۱٬۱۷۷ نفر برای ورود به کانادا در قالب برنامه ویژه افراد خانواده در غزه تأیید شده‌اند و ۸۱۱ نفر از آنها وارد کشور شده‌اند. با این حال، این برنامه که محدود به ۵ هزار نفر است، دیگر درخواست جدید نمی‌پذیرد.
منتقدان اما عملکرد کانادا را کند و ناکارآمد می‌دانند. Matthew Behrens از شبکه Rural Refugee Rights می‌گوید: «در مقایسه با برنامه اوکراین که روزانه ۱۴۰۰ درخواست را بررسی می‌کرد، در مورد غزه تنها ۲ درخواست در روز بررسی شده است. این کوتاهی، جان بسیاری را گرفته است.»
رسانه CBC News در پایان گزارش خود می‌نویسد: در خانه‌ای در اتاوا، سه فرزند خانواده هر روز صبح با اشک به مدرسه می‌روند. پدرشان می‌گوید: «هر روز گریه می‌کنند و مادرشان را می‌خواهند. و من نمی‌دانم چه کنم…»
