زنی که لباس عروسی‌اش را گم کرده و همه جا به دنبال آن می‌گردد

کمتر زنی پیدا می‌شود که لباس عروسی‌اش را به عنوان یادگاری نگه ندارد. جویس سالیبا هم می‌خواست همین کار را انجام دهد و حتی تصمیم داشت از لباس عروسی‌اش برای پایه‌گذاری یک سنت خانوادگی جالب استفاده کند اما اتفاقات عجیبی دست به دست هم دادند تا لباسش گم شود و حالا مدت‌هاست که او به دنبال لباس گمشده‌اش می‌گردد.

جویس سالیبا یکی از ساکنین بروسار، از خاطرات روز عروسی‌اش مثل یک گنج نگهداری می‌کند. ولی در بین این خاطرات، چیزی وجود دارد که از بقیه متمایزتر است.

به اعتقاد سالیبا لباس عروسی خیلی اهمیت دارد چون معرف و نماد مراسم عروسی است. اما مشکل اینجاست که پیراهن عروسی او گم شده است.

سالیبا می‌گوید پیراهن عروسی خود را به یکی از دوستانش داده تا او در مراسم عروسی خود آن لباس را بپوشد اما او از پیراهن استفاده نکرده و آن را در کلیسا جا گذاشته است.

به گفته سالیبا، کلیسای Madison Baptist در محله نوتردام دوگراس (Notre-Dame-de-Grace) یک تمیزکاری اساسی انجام داده بود و پیراهن را به سازمان خیریه رنسانس (Renaissance) در خیابان سن ژاک (St. Jacques) اهدا کرده بود. کارکنان خیریه به سالیبا گفته بودند که پیراهن فروخته شده است.

او با اشاره به احساس خود بعد از شنیدن این خبر می‌گوید: «خیلی ناراحت‌کننده بود. من فقط دو روز گریه می‌کردم ولی حالا فقط چند دقیقه در روز گریه می‌کنم». با این حال، او حالا در تلاش است که پیراهنش را پیدا کند.

به گفته سالیبا، پیراهن گران نبود ولی ارزش احساسی آن، قابل قیمت‌گذاری نیست. او قصد داشت تا یک سنت خانوادگی را با این لباس پایه‌گذاری کند، کاری که والدینش نمی‌توانستند برای او انجام دهند. سالیبا می‌گوید والدینش بیش از ۳۵ سال پیش از لبنان فرار کردند و هر آنچه که برای آنها اهمیت داشت، پشت سر رها کردند.

سالیبا ادامه می‌دهد: «آنها چیزی نداشتند که به ما بسپارند. به همین دلیل من همیشه آرزو داشتم  تا چیزی داشته باشم که به فرزندانم بدهم. به دخترم، به نوه‌ام… به همین دلیل است که وقتی پیراهن گم شد، خیلی خیلی ناراحت شدم».

او که امیدوار است کسی صدایش را بشنود و پیراهن را برگرداند، می‌گوید: «امیدوارم آنها درک کنند که این پیراهن برای من بسیار بیشتر از آنها ارزش دارد. امیدوارم…».