عصرانه خبری آتش؛ جمعه ۲۸ اکتبر ۲۰۲۲

تجربه رکود اقتصادی کانادا در دهه ۱۹۹۰؛ آیا تاریخ دارد برای این کشور تکرار می‌شود؟

تصمیم بانک مرکزی کانادا برای افزایش نرخ بهره برای بار ششم در این هفته،‌ زنگ‌ها را برای یک رکود اقتصادی به صدا درآورده است.

اگرچه کارشناسان بر وقوع این رکود اتفاق نظر دارند، ‌اما اینکه این رکود تا چه حد و برای چه مدت خواهد بود مورد اختلاف آنان است.

این نخستین بار نیست که کانادا با چنین موقعیتی روبرو می‌شود،‌ یک بار دیگر هم در سال ۱۹۹۰ همین رکود رخ داد؛ زمانی که در نیمه سال رئیس وقت بانک مرکزی کانادا تصمیم گرفت برای یازدهمین بار نرخ بهره را افزایش دهد.

تورم فزاینده باعث دردسر بزرگی در سراسر جهان شد. صاحب‌خانه‌ها در معرض خطر قرار گرفتند و بیزینس‌ها شروع کردند به اخراج کارگران. طی دو ماه  نخست سال، ورشکستگی‌ها ۳۰ درصد افزایش یافت.

سال ۱۹۹۰ آغاز دوره‌ای طولانی و تاریک در اقتصاد کانادا بود که از افزایش سریع نرخ بهره و سقوط بازار مسکن نشات می‌گرفت. این رکود اقتصادی برای دو سال تمام ادامه داشت و قیمت املاک تا سال ۱۹۹۶ به میزان ۴۰ درصد کاهش یافت.

در این میان بازار مسکن تورنتو بیشترین ضربه را خورد. میانگین قیمت خانه در حدفاصل سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۹ بیش از دو برابر شده و به ۲۷۴ هزار دلار رسیده بود. با فرا رسیدن دوران رکود میانگین قیمت در سال ۱۹۹۶ به ۱۹۸ هزار دلار رسید که ۲۵ درصد کاهش نسبت به آن دوران طلایی نشان می‌داد.

موجی از حراج خانه‌های در رهن foreclosures راه افتاد و این روند رو به پایین بازار تا اواخر دهه ۱۹۹۰ که بازار دوباره توان خود را بازیافت،‌ ادامه داشت.

شباهت‌های آن دوران با وضعیت امروز نگران کننده است. در طول همه‌گیری، نرخ‌های بهره به پایین‌ترین حد تاریخی رسیدند و باعث ایجاد شور و هیجانی در بازار شدند.

ارزش املاک در تورنتو در فاصله اپریل ۲۰۲۰ تا سال ۲۰۲۲ و ماه فوریه که قیمت‌ها به اوج خود رسید، ۴۰ درصد افزایش یافت.

برای بسیاری از کانادایی‌ها، سرمایه‌گذاری در املاک و مستغلات فقط برای صاحب‌خانه‌دار شدن نبود، بلکه فرصتی بود تا دارایی خالص خود را افزایش دهند.

آیا تاریخ دارد تکرار می‌شود؟ اگرچه پاسخ به این پرسش به نظر مثبت می‌آید ولی تجربه‌های چند دوره رکود اقتصادی، پشتوانه بزرگی برای تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران است که بتوانند کشور را با حداقل خسارت‌ها از این گردنه عبور دهند.

صاحبان خودروهای برقی که مجبور می‌شوند باتری ماشین را عوض کنند، از شنیدن هزینه آن شوکه می‌شوند

بسیاری از دارندگان خودروهای برقی، تا زمانی که نیاز نباشد باتری اتومبیل خود را عوض کنند از هزینه‌های آن بی‌خبر هستند و زمان تعویض که می‌رسد از شنیدن هزینه آن شوکه می‌شوند.

شبکه خبری CTV News که در این باره گزارش تهیه کرده، از Phyllis Lau، صاحب یک خودروی تمام برقی KIA Soul 2018 نقل قول می‌کند که می‌گوید: «نمی‌فهمم چرا باتری آن اینقدر گران است.»

وقتی خودرو لاو کار نکرد، او آن را به نمایندگی محلی خود برد و به او گفتند که نیاز به تعویض باتری دارد. باتری جدید، برای او نزدیک به حدود ۲۳ هزار دلار هزینه داشته است.

با اینکه دیگر دوره گارانتی خودرو تمام شده بود، KIA پذیرفت که نیمی از هزینه باتری جایگزین را بپردازد.

یک نفر دیگر که تجربه مشابهی داشته Ken Edwardson است که چهار سال پیش یک لینکلن MKZ هیبریدی کارکرده ۲۰۱۱ خرید. هزینه تعویض باتری برای او حدود ۲۰ هزار دلار هزینه داشت.

ادواردسون احساس می‌کند که ارزش آن را ندارد که ۲۰ هزار دلار برای خودرویی که اکنون بیش از ده سال از عمر آن می‌گذرد، هزینه کند.

او دراین باره می‌گوید: «من انتظار چنین قیمتی برای جایگزینی باتری را نداشتم.»

در همین باره Olivier Trescases، مدیر مرکز تحقیقات وسایل نقلیه الکتریکی Electric Vehicle Research Centre در دانشگاه تورنتو، می‌گوید: «خرابی کامل باتری در این نوع خودروها،‌ اتفاق نادری است. این مسئله نباید کسی را از خریدن خودرو الکتریکی منصرف کند، زیرا در هنگام تولید انبوه یک محصول، خراب شدن برخی از باتری‌ها طبیعی است.»

این گزارش نوشته، با این حال این گفته به تنهایی نمی‌تواند تردید و ابهام مشتریان خودروهای الکترونیکی را برطرف کند. کسانی که با این معضل روبرو شده‌اند می‌گویند بهتر است فکری برای کاهش هزینه‌های تعویض باتری شود.

اگر به مسافرت هوایی می‌روید و بار ندارید، این استارتاپ در آلبرتا، بسته‌هایی به شما می‌دهد که با خود ببرید و در ازای آن پول بگیرید

شرکت Fly and Fetch یک استارت‌آپ مستقر در ادمونتون آلبرتا می‌خواهد انقلابی در حوزه تجارت سنتی انجام دهد. این شرکت برای این کار پست هوایی را هدف قرار داده است.

این شرکت قصد دارد از مسافران خطوط هوایی که همراه خود بار ندارند،‌ برای حمل بسته‌ها به مکان‌های دورتر استفاده کند.

خانم Shelvie Fernan مدیرعامل و بنیانگذار این شرکت می‌گوید از سال ۲۰۱۹ مسافرانی که بار همراه خود نداشتند استفاده کرده و بسته‌هایی را ارسال کرده است.

وی ادعا می‌کند که سرویس آنها دارای خدمات ارزان‌تری نسبت به سیستم‌های کارگوی سنتی هستند.

خانم فرنان درباره ایده تاسیس این استارتاپ می‌گوید: «من خودم اقوام زیادی در فیلیپین دارم. به دلیل گرانی خدمات FedEx یا DHL، ما باید همیشه منتظر دوستان و خانواده می‌ماندیم تا بسته‌ها را از کانادا به فیلیپین و یا برعکس بفرستند. یک روز گفتم چرا نباید اینکار را عمومی کنیم. چرا نباید از مسافران هوایی برای نقل و انتقالات استفاده کنیم. این طور هم ارزان‌تر می‌شود و هم مسافران درآمدی به دست می‌آورند.»

سال گذشته، او یک گوشی هوشمند برای پدرش در فیلیپین پست کرد. این گوشی ظرف سه روز به دست پدرش رسید و ارسال آن تنها ۳۷ دلار هزینه داشت.

این در حالیست که هزینه ارسال یک آیفون از کلگری به مانیل توسط یکی از چهار سرویس پیک سنتی: Purolator, FedEx, DHL و UPS بین ۱۷۵ تا ۵۰۰ دلار است.

این تفاوت هزینه احتمالا باعث خواهد شد که این استارتاپ بتواند در آینده موفقیت‌های زیادی کسب کند.

گزارش روزنامه Montreal Gazette از گزارش امروز دفتر حقوق بشر سازمان ملل و سرکوب اعتراضات در زاهدان

روزنامه Montreal Gazette امروز در گزارشی از آخرین وضعیت اعتراضات در ایران نوشته که همزمان با انتشار گزارش امروز دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد درباره ایران، تظاهرات در مناطق مختلف ایران از جمله زاهدان اوج گرفته و با سرکوب شدید روبرو شده است.

در بخش‌هایی از این گزارش آمده است:

دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد امروز (جمعه) نسبت به رفتار ایران با معترضان بازداشت شده ابراز نگرانی کرد و گفت که مقامات این کشور از تحویل برخی از اجساد کشته‌شدگان خودداری می‌کنند، زیرا تظاهرکنندگان در تشییع این جنازه‌ها خواستار مرگ رهبر انقلاب ایران می‌شوند.

در همین حال اعتراضات سراسری که پس از مرگ مهسا امینی در بازداشتگاه پلیس امنیت اخلاقی آغاز شده همچنان ادامه دارد.

تصاویر ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که معترضان روز جمعه در شهر زاهدان، نزدیک مرز جنوب شرقی ایران با پاکستان و افغانستان، خواهان مرگ رهبر انقلاب ایران که آنها او را دیکتاتور می‌نامند و شبه‌نظامیان بسیجی که نقش مهمی در سرکوب تظاهرات داشته‌اند شده‌اند.

ده‌ها نفر در درگیری‌های چهار هفته پیش در زاهدان در جریان اعتراضات ضد دولتی کشته شدند. شورای امنیت استان گفته که مخالفان مسلح باعث این درگیری‌ها شده‌اند، اما در عین حال کوتاهی پلیس را هم پذیرفته است.

گروه‌های حقوق بشری می‌گویند که در اعتراضات یک ماه و نیم گذشته در ایران دست کم ۲۵۰ معترض در سراسر کشور کشته و هزاران نفر دستگیر شده‌اند. سرکوب سخت توسط نیروهای امنیتی از جمله شبه نظامیان بسیجی که سابقه سرکوب مخالفان را دارند، نتوانسته ناآرامی‌ها را کاهش دهد.

خانم رواینا شمداسانی، سخنگوی دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر، امروز در یک کنفرانس مطبوعاتی در ژنو با استناد به منابع متعدد گفت: «ما شاهد بدرفتاری‌های زیاد و آزار و اذیت خانواده‌های معترضان بوده‌ایم.»

او گفت: «نگرانی ویژه ما، اطلاعاتی است که نشان می‌دهد مقامات ایران، معترضان مجروح را از بیمارستان‌ها به بازداشتگاه‌ها منتقل کرده‌اند و از تحویل اجساد کشته‌شدگان به خانواده‌های آنها خودداری می‌کنند.

خانم شمداسانی افزود: «در برخی موارد، مقامات برای تحویل اجساد شرط می‌گذارند و از خانواده‌ها می‌خواهند که مراسم خاکسپاری برگزار نکنند و با رسانه‌ها صحبت نکنند».

او گفت که معترضان در بازداشتگاه نیز گاهی از درمان پزشکی محروم می‌شدند.

گزارش روزنامه نشنال پست کانادا از اعتراضات دانشجویی در دانشگاه صنعتی شریف، مهم‌ترین مرکز آموزش رشته‌های فنی در ایران

روزنامه National Post کانادا امروز در گزارشی به اعتراضات اخیر دانشجویی در ایران به ویژه در دانشگاه صنعتی شریف پرداخته و با چند تن از دانشجویان این دانشگاه که از اسامی مستعار استفاده کرده‌اند گفتگو کرده است.

بخش‌هایی از این گزارش را می‌خوانید:

پردیس آجری قدیمی دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده فنی نخبگان ایران، مدت‌هاست که مغناطیسی برای درخشان‌ترین ذهن‌های ملت بوده و سابقه ارتقای دانش‌آموزان خود را به بالاترین سطح جامعه دارد.

هزاران نفر از فارغ التحصیلان دانشگاه شریف، حساس‌ترین صنایع ایران از جمله انرژی هسته‌ای و هوافضا را تامین می‌کنند.

یکی از نزدیکترین مشاوران آیت‌الله علی خامنه‌ای، چندین دهه در آنجا تدریس کرده است.

اما با شروع تظاهرات در سراسر ایران، که نخستین بار پس از مرگ مهسا امینی دختر ۲۲ ساله در بازداشتگاه پلیس امنیت اخلاقی آغاز شد، این مرکز علمی موسوم به ام‌آی‌تی ایران به طور غیرمنتظره‌ای به عنوان یک مرکز اعتراضات ظاهر شده و بزرگترین جنبش ضد دولتی ایران در بیش از یک دهه گذشته را رقم زده است.

یک دانشجوی مهندسی برق و فعال در انجمن دانشجویی دانشگاه شریف که نخواست نامش فاش شود، گفت: «ما از نظر سیاسی فعال شده‌ایم، زیرا چیزی برای از دست دادن وجود ندارد. شرایط ایران به گونه‌ای است که باید مهاجرت کنی و خانواده و دوستانت را رها کنی یا بمانی و برای حقوقت بجنگی.»

طی چند هفته گذشته، پردیس‌های دانشگاهی پس از سال‌ها سکوت، به کانون مخالفت‌ها تبدیل شده‌اند، زیرا دانشجویان مشغول فعالیت‌هایی شده‌اند که سال‌ها انجام نداده‌اند.

معین، دانش‌آموخته دانشگاه شریف می‌گوید: «چه این درست باشد یا نباشد، مردم این احساس را دارند که اعتراض در محوطه دانشگاه موثرتر است. در دانشگاه سندیکاهای دانشجویی و رهبری وجود دارد و این امکان‌پذیرتر از سازماندهی چنین اعتراضی در یک میدان تهران است.»

این فعال کانون دانشجویی با برشمردن دلایل اعتراض گفت: «گرچه ما صنعت نداریم، وضعیت اقتصادی بدی داریم و محیط زیست خراب است. اما بزرگترین دلیل اعتراضات این روزهای ما آزادی است. ما فقط چیزهایی را می‌خواهیم که همه مردم در سراسر دنیا دارند.»

نشنال پست در ادامه گزارش خود توضیحات مفصلی درباره تاریخچه اعتراضات دانشجویی از زمان حکومت پهلوی تاکنون ارائه کرده است.

نشنال پست در ادامه گزارش خود توضیحات مفصلی درباره تاریخچه اعتراضات دانشجویی از زمان حکومت پهلوی تاکنون ارائه کرده است.

نابسامانی‌ در پروازها، تعطیلات آخر سال دوباره به فرودگاه‌های کانادا بازمی‌گردد؛ در پارلمان مطرح شد

اگر برای تعطیلات آخر امسال برنامه‌ای برای سفر دارید خوب است از حالا خبر داشته باشید که احتمالا اختلالات در پروازها که مدتی است از آن خبری نبوده به فرودگاه‌های کانادا بازخواهد گشت.

مسئولان صنعت خطوط هوایی هشدار داده‌اند که با ادامه کمبود نیروی کار، در فصل سفر تعطیلات آینده، اختلالات پرواز اجتناب ناپذیر خواهد بود.

آنها در یک جلسه پارلمانی گفتند که مشکلات حفظ برخی از کارکنان مانند خلبانان و کنترلرهای ترافیک هوایی در فصل شلوغ زمستان همچنان ادامه دارد.

آقای Tim Perry، رئیس انجمن خلبانان خطوط هوایی کانادا Air Line Pilots Association Canada، به نمایندگان پارلمان گفت که خطوط هوایی برای حفظ خلبانان به اندازه کافی تلاش نمی‌کنند، زیرا در برابر افزایش حقوق آنها مقاومت می‌کنند.»

در همین نشست آقای Nick von Schoenberg، رئیس انجمن کنترل ترافیک هوایی کانادا Canadian Air Traffic Control Association، به اعضای کمیته گفت که کمبود شدیدی در نیروی انسانی کنترل ترافیک هوایی وجود دارد. این مساله باعث می‌شود تا از کارکنان خواسته شود تا روزهای طولانی و بدون حمایت کافی کار کنند.»

به هر حال به نظر می‌رسد اگر برنامه‌ای برای سفر دارید از حالا باید پیش‌بینی‌های لازم را بکنید.