آیا دولت کانادا خدمات درمانی به کسانی که با ویزا در کانادا هستند می‌دهد؟

گسترش کرونا در کانادا خیل عظیم افرادی که با اقامت موقت در این کشور هستند را با این پرسش بزرگ مواجه کرده اگر در این مدت به کرونا مبتلا شوند، آیا مداوای آنها تحت پوشش بیمه سلامت همگانی خواهد بود؟

تا به حال شرایط ویژه‌ای برای ابتلا به کرونا از سوی استان‌ها اعلام نشده، بنابراین پوشش درمانی این افراد برای بیماری کرونا هم مانند بقیه خدمات درمانی است.

افراد با اقامت موقت در کلاس‌های مختلفی هستند، کسانی که به عنوان توریست به کانادا آمده‌اند، افرادی که با سوپر ویزا در کانادا هستند، دانش‌آموزان و دانشجویان بین‌المللی،‌کسانی که با ویزای اقامت در کانادا هستند و بالاخره کسانی که در شرایط تعیین تکلیف هستند.

قوانین استان‌های مختلف در کانادا برای دادن پوشش بیمه سلامت برای این افراد متفاوت است. برخی تسهیلاتی قائل می‌شوند، برخی امکاناتی را با شرایط خاصی تامین می‌کنند و برخی هم هیچ سرویسی در این زمینه ندارند.

این مطلب به توضیح همین مساله می‌پردازد.

اصولا این مساله که آیا افراد با اجازه حضور موقت در کانادا آیا مشمول بیمه سلامت می‌شوند یا خیر، بستگی به استان یا قلمروی محل سکونت فردی دارد که اجازه کار موقت یا تحصیل موقت دریافت کرده است. برای ساکنان موقت، شرایط و معیارهای بیشتری در نظر گرفته شده است، که باید برآورده شود.

رویه استان‌ها و قلمروهای مختلف برای دارندگان اقامت موقت، متفاوت است

آن دسته از دارندگان اقامت موقت، که اجازه کار معتبر برای حداقل مدت زمان لازم را داشته باشند و همچنین، در آن مدت زمان لازم، در همان استان یا قلمرو سکونت داشته باشند، نوعا واجد شرایط طرح‌های سلامت آن استان یا قلمرو، شناخته می‌شوند. حداقل مدت زمان لازم مذکور از منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است، اما معمولا ۶ یا ۱۲ ماه تعیین می‌شود.

همچنین، در ارتباط با برخی از انواع مشخص یا کلاس‌های اجازه کار، استثناها و موارد خاصی در نظر گرفته می‌شود.

موارد متغیر بیش از اندازه زیاد است که بتوان آنها را در اینجا فهرست کرد، اما برای مثال، در برخی استان‌ها، دارندگان ویزا یا مجوز «کار در تعطیلات Working Holiday» باید یک نسخه از مجوز کار خود و همچنین، یک نسخه از قرارداد اشتغال خود را که اشاره به مدت زمان حداقل اشتغال آنها داشته باشد، به وزارت بهداشت تحویل دهند.

شرایط برخورداری دارندگان مجوز تحصیل موقت از خدمات درمانی Meidcare

دارندگان مجوز تحصیل موقت، حتی با تنوع بیشتری از نظر شرایط برخورداری از خدمات درمانی Meidcare روبه‌رو هستند.
در استان‌های مختلف، برخوردهای متفاوتی با این موضوع می‌شود:

• در برخی حوزه‌ها، تحت هیچ شرایطی خدمات درمانی Medicare به دانشجویان بین‌المللی ارائه نمی‌شود.
• در برخی، تنها به دانشجویانی خدمات درمانی ارائه می‌شود، که برای یک دوره تحصیلی طولانی‌تر از ۱۲ ماه، ثبت‌نام کرده باشند.
• در برخی دیگر، تنها دانشجویانی تحت پوشش قرار می‌گیرند که در آن استان یا قلمرو، به مدت ۱۲ ماه، با مجوز تحصیل، اقامت داشته باشند.
• برخی دیگر به دانشجویان بین‌المللی اجازه‌ می‌دهند که بلافاصله یا پس از مدت زمان انتظار استاندارد آن استان، به خدمات درمانی دسترسی داشته باشند. به شرط آنکه دارای مجوز تحصیل معتبر برای 6 ماه یا بیشتر باشند.

شرایط استفاده از پوشش سلامت در دانشگاه‌های مختلف چگونه است؟

استان‌ها همچنین این امکان را دارند که سیاست‌های خود را در قبال دارندگان مجوز تحصیل، تغییر دهند، همانطور که دانشجویان بین‌المللی مشغول به تحصیل در منیتوبا شاهد آن هستند.

وزارت بهداشت منیتوبا، از اول سپتامبر ۲۰۱۸، معیارهای جدیدی را برای تعیین صلاحیت دریافت خدمات درمانی تعیین کرد که موجب شد دانشجویان بین‌المللی، صرف‌نظر از مجوز تحصیل یا دوره زمانی مجوزشان، صلاحیت پوشش خدمات درمانی را از دست بدهند.

با توجه به اهمیت فوق‌العاده این موضوع، آن دسته از موسسات آموزشی کانادایی که پذیرای دانشجویان بین‌المللی هستند، اطلاعات مربوط به پوشش بیمه خدمات درمانی در کانادا را به یکی از موضوعات اساسی در هنگام گفتگوهای آشنایی و پذیرش تبدیل می‌کنند.

بسیاری از دانشگاه‌های کانادایی یک طرح گروهی سلامت ارائه می‌دهند، که به‌طور خاص برای پوشش دادن آن دسته از دانشجویان بین‌المللی تنظیم شده است که یا واجد شرایط خدمات درمانی نیستند یا در دوره انتظار به سر می‌برند.

آن دسته از دارندگان مجوز کار یا مجوز تحصیل که واجد شرایط خدمات درمانی باشند، نوعا با همان زمان‌بندی ثبت‌نام دارندگان اقامت دائم مواجه خواهند بود و از نظر گذراندن دوره انتظار یا نگذراندن آن، فرقی با آنها نخواهند داشت.

پوشش خدمات درمانی دارندگان اقامت موقت چه زمانی تمام می‌شود؟

یک نکته بسیار مهم آن است که پوشش خدمات درمانی دارندگان اقامت موقت، زمانی به پایان می‌رسد که تاریخ مجوز کار یا تحصیل آنها منقضی شود.

دارندگان اقامت دائم، برای فعال نگه داشتن پوشش بیمه خدمات درمانی خود، باید اسناد به‌روز شده مهاجرتی خود را به اداره محلی مسئول خدمات سلامت، ارائه دهند.

شرایط پوشش خدمات سلامت برای کسانی که با وضعیت ضمنی در کانادا باقی می‌مانند

آنهایی که در هنگام انتظار برای تعیین تکلیف جهت دریافت یک موقعیت مهاجرتی جدید، با «وضعیت ضمنی Implied Status» در کانادا باقی می‌مانند، در استان‌های مختلف با برخوردهای متفاوتی مواجه خواهند شد.

در برخی استان‌ها، فرد ساکن با «وضعیت ضمنی»، می‌تواند تحت پوشش موقت پوشش خدمات درمانی Medicare قرار گیرد، در صورتی که هنگام ارائه درخواست، سندی را ارائه نماید که ثابت کند درخواست مجوز جدید کار یا تحصیل خود را قبل از انقضای مجوز قبلی ارائه داده است.

در برخی استان‌ها، وزارت بهداشت چنین تمدید‌هایی ارائه نمی‌دهد و به این ترتیب، فرد موردنظر، خود مسئول پرداخت هزینه‌های بیمارستانی و خدمات درمانی خواهد بود تا زمانی که شرایط پوشش خدمات درمانی را دوباره‌ به دست آورد.

بنابراین، همان‌طور که دارندگان اقامت موقت باید پوشش بیمه پزشکی خصوصی برای دوره انتظار Medicare را خریداری کنند، باید آمادگی خرید بیمه موقت پزشکی را نیز برای دوره‌ زمانی بین مجوزهای کار یا تحصیل خود داشته باشند.

افراد غیر مقیم تحت پوشش خدمات درمانی Medicare قرار نمی‌گیرند

در مورد این سوال هم که «اگر کسی برای بازدید به کانادا بیاید به خدمات Medicare دسترسی خواهد داشت یا خیر؟»، پاسخ منفی است.

افراد غیر مقیم در کانادا، چه کسانی که ویزای توریستی دارند، چه کسانی که این ویزا را ندارند، در هیچکدام از استان‌ها یا قلمروها واجد شرایط پوشش خدمات درمانی Medicare نخواهند بود.

بنابراین، در حالیکه افراد غیرمقیم می‌توانند در کانادا به خدمات پزشکی و بیمارستانی مورد نیاز خود دسترسی داشته باشند، خود آنها مسئول پرداخت کلیه هزینه‌های خدمات دریافتی‌شان، از جمله حق‌الزحمه بیمارستانی، حتی در شرایط اورژانس خواهند بود.

استثناهای این شرایط

در برخی استان‌ها، استثناهایی برای این قاعده کلی در نظر گرفته شده است.

برای مثال، در بریتیش‌کلمبیا، همسر یا فرزند اسپانسر شده یک فرد مقیم در استان، که دارای visitor record بوده و همچنین مدرک اثبات اینکه متقاضی وضعیت اقامت دائم بوده است را ارائه دهد، ممکن است واجد شرایط پوشش خدمات درمانی تشخیص داده شود.

مثل هر مورد خاص دیگری، برای توصیه‌های مرتبط با شرایط خاص، باید به‌صورت مستقیم با وزارت بهداشت مشورت صورت گیرد.