زنان در بازار کار کانادا بیش از مردان به خاطر پاندمی کرونا آسیب دیده‌اند؛ یافته‌های یک تحقیق

اختصاصی آتش آنلاین

درست است که پاندمی کووید ۱۹ خیلی‌ها را از کار بیکاری کرده، اما این بیکاری در میان زنان و مردان به شکل برابری نبوده و زنان دچار آسیب‌های بیشتری شده‌اند. 

آن‌طور که از داده‌های گزارش جدید بانک RBC برمی‌آید، نزدیک به ۱۰۰ هزار زن کانادایی که در سن کار هستند، از زمان شروع پاندمی به طور کامل از بازار کار خارج شده‌اند. 

این در حالی است که این رقم برای مردان بیش از ۱۰ برابر کمتر است و مردان امید بیشتری برای آینده شغلی خود دارند. 

از طرف دیگر، زنان بیکار شده در خطر از دست دادن مهارت‌های حرفه‌ای خود قرار گرفته‌اند و این مساله می‌تواند حتی بعد از پاندمی هم مشکلات متعددی برای وضعیت اشتغال آنها ایجاد کند. 

به بهانه ۸ مارچ، روز جهانی زنان، در این مطلب نگاهی داریم به مشکلاتی که پاندمی برای اشتغال زنان در کانادا ایجاد کرده است.

Jerty Gaa یکی از تقریبا ۵۰۰ هزار زنی در کاناداست که در طول پاندمی، بیکار باقی مانده‌اند. وقتی که اقدامات لاک‌داون در بهار گذشته در ونکوور به اجرا گذاشته شد، ساعت‌های کاری گا به‌عنوان کارمند هتل کاهش یافت. چند ماه بعد خبر بد دیگری از راه رسید و در پایان ماه جولای، او و بیشتر کارکنان هتل از کار بیکار شدند. 

 

اقتصاد کانادا در پایان ماه ژانویه، ۸۵۸ هزار فرصت شغلی کمتر از دوران قبل از پاندمی داشته است 

براساس آخرین آمارهای اشتغال از سازمان آمار کانادا، Statistics Canada، اقتصاد کانادا در پایان ماه ژانویه، ۸۵۸ هزار فرصت شغلی کمتر از دوران قبل از پاندمی داشته است. البته، این فرصت‌های از دست‌رفته به‌طور مساوی در میان همه توزیع نشده‌اند. 

زنان به‌ويژه آنهایی که درآمد چندان بالایی ندارند، بیشترین آسیب را از بیکاری‌ها دیده‌اند. دلیل این مساله هم این است که زنان بخش اعظم نیروی کار را در بخش‌های بسیار آسیب‌دیده هتل‌داری، خرده‌فروشی و موادغذایی تشکیل می‌دهند. 

 

۱۰۰ هزار زن کانادایی از ابتدای پاندمی شغل خود را از دست داده‌اند 

براساس تحلیل تازه‌ای از RBC که روز پنجشنبه منتشر شد، نزدیک به ۱۰۰ هزار زن کانادایی در سن کار، از ابتدای پاندمی شغل خود را به‌طور کامل از دست داده‌اند. این بدان معناست که آنها حتی دیگر دنبال کار هم نیستند. 

این رقم برای مردان بیش از ۱۰ برابر کمتر است و نشان می‌دهد که مردان در مجموع، چندان چشم‌انداز تیره و تاری پیش روی خود نمی‌بینند.  

 

تداوم این شرایط، احتمال از دست رفتن فرصت‌های شغلی را بیشتر می‌کند 

با آنکه بخش‌هایی از اقتصاد در حال بازگشایی است، اما مشاغلی مثل شغل‌های بخش هتل‌داری که تماس و مواجهه مستقیم با مردم دارند، همچنان تعطیل هستند یا در بهترین حالت، می‌کوشند که در حین ارائه خدمات، تغییراتی در نحوه فعالیت خود ایجاد کنند. این مساله در اغلب اوقات به معنای فعالیت با تعداد کارکنان کمتری است. 

به گفته خانم Dawn Desjardins، یکی از نویسندگان گزارش RBC، هر چه این شرایط دوام بیشتری پیدا کند، احتمال از دست رفتن همیشگی آن فرصت‌های شغلی بیشتر می‌شود. 

در این گزارش آمده است: «هر چه این زنان زمان طولانی‌تری خارج از محیط کار باشند، خطر از دست دادن مهارت‌های حرفه‌ای آنها بالاتر می‌رود. این امر، به‌طور بالقوه می‌تواند توانایی آنها را برای استخدام مجدد یا انتقال به بخش‌های دیگر، همزمان با تحول اقتصاد کاهش دهد». 

 

جرتا گا؛ خدمتکار بیکار شده هتل که امیدوار است در سن ۵۴ سالگی مجبور به تغییر شغل نباشد 

گا تقریبا یک سال کامل است که کار ندارد. او امیدوار است با بازگشایی بخش هتل‌داری، بتواند به سر کار برگردد، اما نمی‌داند که این اتفاق چه زمانی رخ خواهد داد یا اینکه اصلا می‌تواند هنگام بازگشایی این بخش، شغل قبلی‌اش را پس بگیرد یا نه. 

گا با آنکه ۱۱ سال در شیفت‌های شبانه کار کرده، حق انفصالی [severance] که دریافت کرده، فقط برای ۸ هفته بوده است. گا توضیح می‌دهد که به او گفته‌اند این حداکثر مبلغ حق انفصال در دوران پاندمی است.

گا می‌گوید: «انتظار من این است که دوباره در آنجا به استخدام درآیم. من بسیار سخت‌کوشم و هر کاری بتوانم انجام می‌دهم. از کار در شیفت‌های شبانه ابایی ندارم و تلاشم این است که بهترین عملکرد را داشته باشم. اینها آسان نیست. ما کارمان را انجام می‌دهیم و در مقابل، این چیزی است که دریافت می‌کنیم. آنها اصلا به ما اهمیت نمی‌دهند». 

او هنوز امیدوار است که با توزیع واکسن و بازگشت اوضاع به شرایط عادی، بتواند شغل خودش را پس بگیرد. این زن ۵۴ ساله می‌گوید در حال حاضر فقط به فکر حل مشکلات همان روز است و امید دارد که در این سن مجبور به تغییر شغل نباشد. 

او می‌گوید تغییر شغل در این مرحله به معنای کاهش دستمزد او از حدود ۲۷ دلار در ساعت به چیزی نزدیک به حداقل دستمزد، یعنی ۱۵ دلار در ساعت است. چنین رقمی برای چرخاندن زندگی او کافی نیست. 

گا می‌گوید مجبور شده است از پس‌اندازهای بازنشستگی خود برداشت کند و اینکه نمی‌خواهد چیزی در این باره به فرزندانش بگوید، چرا که خودش را شخصی کاملا مستقل می‌انگارد. 

یکی از دخترهایش نیز که در صنعت کازینو مشغول به کار است، مجبور شده از کار خود بیرون بیاید. 

 

برای برخی گروه‌های جمعیتی خاص، مشکل بیکاری وخیم‌تر است 

فقط صنایع مختلف نیستند که به شکل‌های متفاوتی آسیب دیده‌اند. گزارش RBC نشان می‌دهد که برای برخی گروه‌های جمعیتی خاص، مشکل بیکاری وخیم‌تر بوده است. 

مادران، اقلیت‌های مشهود، جوانان و مهاجران تازه‌وارد، همگی به شکل غیرمتناسبی تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. 

 

مشکلات شغلی که حتی بعد از پاندمی هم زنان را تهدید می‌کند 

 

Winny Shen، استادیار دانشکده بیزینس Schulich در تورنتو که روی موضوع دربرگیرندگی در محیط‌های کاری تحقیق می‌کند، نگران است که وقفه‌های شغلی، نظیر آنچه اکنون مشاهده می‌کنیم، ممکن است این علامت را به کارفرمایان بدهد که زنان از تعهد کاری پایین‌تری برخوردارند. 

او معتقد است که این امر می‌تواند بر آمادگی شرکت‌ها برای هزینه کردن در زمینه آموزش به کارکنان، تأثیر منفی داشته باشد.  

شن می‌گوید با خروج از دوران پاندمی، ممکن است این گرایش نیز در شرکت‌ها ایجاد شود که بخواهند به‌طور کلی هزینه‌های خود را کاهش دهند. 

ممکن است مشکلاتی در ارتباط با کاهش نیروی کار به وجود آید و شرکت‌ها بخواهند برای کاستن از هزینه‌ها، کار بیشتری را بر عهده تعداد افراد کمتری بگذارند.

 

مفهوم اقتصادی “اثر جای زخم” و ارتباطی که با بیکاری زنان دارد 

خانم Dawn Desjardins، یکی از نویسندگان گزارش RBC، دریافته است که نزدیک به یک سال پس از آن لاک‌داون اولیه، تعداد قابل ملاحظه‌ای از زنان کانادایی اکنون در معرض خطر تنزل مهارت‌های خود قرار دارند. 

او می‌گوید: «تغییراتی ممکن است در راه باشد که ماهیتی ساختاری‌تر داشته و به مدت طولانی‌تری باقی بمانند».  

او می‌گوید که اقتصاددانان حتی اسم به‌خصوصی برای این موضوع دارند و آن را اثر جای زخم Scarring Effect نام نهاده‌اند. به گفته وی برخی از مهارت‌های انسان چنانچه مورد استفاده قرار نگیرد، تنزل پیدا می‌کند. 

خانم Dawn Desjardins می‌گوید: «هر چه مدت طولانی‌تری خارج از محیط کار باشید، بازگشت‌تان به درون آن شبکه‌ها دشوارتر می‌شود؛ اینکه مثلا اطلاع پیدا کنید که در فلان جا به نیروی کار نیاز است یا فلان فرصت شغلی خالی است».

 

حوزه‌هایی که در آنها امکان رشد فرصت‌های شغلی وجود دارد  

این اقتصاددان اشاره می‌کند که در چند حوزه معدود، مانند مراقبت از کودکان، دورکاری و فروش دیجیتالی، به‌طور بالقوه، امکان رشد فرصت‌های شغلی وجود دارد. 

وی می‌گوید: «اینکه بدانید چطور باید در اقتصاد دیجیتالی مشارکت داشته باشید، بسیار ضروری است». او اضافه می‌کند که هم دولت و هم کسب‌وکارها در انگیزه بخشیدن به افراد برای شرکت در برنامه‌های کارآموزی نقش دارند. 

 

بسیاری از زنان مجبور به تغییر شغل شده‌اند 

Valentina Dzeoba نیز بیشتر از یک سال است که بیکار است. او ساکن Thunder Bay در انتاریوست و قبل از پاندمی، به علت کاهش سطح فعالیت یک کارخانه محلی Bombardier، از کار بیکار شد. 

او برای مدتی، یک روز در هفته مشغول آموزش به افراد برای یافتن شغل بود، ولی می‌گوید پیدا کردن کار در کامیونیتی دشوار است. 

مثل بسیاری از مردم، Dzeoba نیز تغییر شغل را تجربه کرده و از کار در حوزه صنعت به آموزش آرایشگری رسیده است. او می‌گوید این کاری است که همیشه به آن علاقه داشته و اینکه این تغییر، برایش سودمند واقع شده است. 

Dzeoba می‌گوید: «بیزینس من این است که کاری کنم تا مردم احساس خوبی پیدا کنند. واقعا عاشق این کارم».  

 

مشارکت برابر زنان و مردان می‌تواند ۱۰۰ میلیارد دلار به تولید ناخالص ملی کانادا اضافه کند 

خانم Dawn Desjardins می‌گوید کشور برای شکوفایی اقتصاد خود به تداوم فعالیت شغلی همه ساکنانش نیاز دارد. او می‌گوید اگر زنان با نرخی مشابه مردان در اقتصاد مشارکت داشتند، هر سال ۱۰۰ میلیارد دلار به تولید ناخالص ملی کانادا اضافه می‌شد.

او معتقد است در چنان شرایطی، همگان قطعه بزرگتری از کیک اقتصاد را نصیب می‌بردند و توضیح می‌دهد: «ما می‌خواهیم هر کسی که خواهان شغل است، شغل داشته باشد». 

جرتی گا از دریافت کمک‌هزینه واکنش اضطراری کانادا و همچنین بیمه بیکاری خرسند است، ولی در عین حال می‌گوید: «اگر بتوانیم شغل‌هایمان را حفظ کنیم، قطعا خوشحال‌تر خواهیم بود».

او می‌خواهد بداند که نخست‌وزیر جاستین ترودو و نخست‌وزیر بریتیش‌کلمبیا برای جلوگیری از اخراج‌های دائمی، چه برنامه‌هایی در دست اجرا دارند. 

Dzeoba آرایشگر در حال آموزش، می‌گوید او نیز درباره آغاز یک حرفه جدید، دلشوره دارد. البته، معلوم شده است که همه حاضران در این دوره، دچار دلشوره هستند. 

Dzeoba فکر می‌کند که وقتی دوره آموزشی‌اش تمام شود، قادر خواهد بود شغلی به دست آورد. البته، او امیدوار است این شغل زیر دست یک آرایشگر با تجربه باشد تا بتواند به یادگیری‌اش ادامه دهد.  

 

زنان برای داشتن فرصت‌های شغلی، بهتر است شبکه روابط خود را تقویت کنند 

او به زنان دیگری که به فکر یک دگرگونی بزرگ هستند، توصیه می‌کند که شبکه روابط خود را تقویت کنند و سراغ مراکز کاریابی نیز بروند. 

Dzeoba می‌گوید: «خیلی چیزها هست که می‌تواند مایه دلتنگی و افسردگی باشد، ولی امید هم وجود دارد».