مهاجرانی که بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ وارد کانادا شده‌اند، جزو سرمایه‌گذاران اصلی بخش مسکن هستند. به‌طوری‌که، طبق داده‌های جدید سازمان آمار کانادا، سهمی که آنها در سرمایه‌گذاری املاک دارند، بیشتر از سهمی است که آنها از جمعیت انتاریو دارند.
این در حالی است که براساس آخرین سرشماری، مهاجران تازه‌وارد تقریبا ۲۰ درصد کمتر از غیرمهاجران درآمد دارند و غالبا در ابتدا وارد بازار اجاره می‌شوند.
آقای Ricardo Tranjan، محقق ارشد در مرکز سیاست‌های جایگزین کانادا Canadian Centre for Policy Alternatives در این باره می‌گوید: «فقط بخش ناچیزی از مهاجران با سرمایه کافی برای خرید یک‌باره خانه وارد کانادا می‌شوند».
روزنامه تورنتو استار در گزارشی در این باره می‌نویسد، مهاجران تازه‌وارد نسبت به غیرمهاجران درآمد کمتری دارند و بخش بزرگی از درآمد خود را صرف مسکن می‌کنند.
از آنجایی که بسیاری از تازه‌واردان در ابتدا به اجاره‌نشینی رو می‌آورند، تقاضا برای واحدهای اجاره‌ای را بالا می‌برند که در نتیجه، باعث جذب سرمایه‌گذاران بیشتری به این بازار می‌شود.
پیامد منفی این امر آن است که تمایل سرمایه‌گذاران به ساخت کاندو، بیشتر از آپارتمان‌های ویژه اجاره است، چون کاندوها سریع‌تر ساخته می‌شوند و به خاطر قیمت بالاتر خود سودآوری بیشتری دارند.
به نوشته تورنتو استار، اقتصاددان‌ها معتقدند اهداف مهاجرتی کانادا که به ورود کارگران ماهر و پردرآمد بیشتری منجر می‌شود، می‌تواند در بلندمدت، افزایش بیشتر قیمت‌های خانه را به دنبال داشته باشد.
با این حال، این پژوهشگر، یعنی آقای Tranjan، معتقد است که هرگونه افزایش ناگهانی در قیمت‌ها، نه به وضعیت مهاجرتی، بلکه به میزان دستمزدها بستگی خواهد داشت.
او می‌گوید: «تعداد مشخصی موقعیت شغلی با درآمد بالا وجود دارد؛ اینکه در این موقعیت شغلی، یک مهاجر قرار دارد یا یک فرد متولد کانادا، تاثیری در این ندارد که با این درآمد چه چیزی را می‌شود خرید».
