خواهرم در غزه کشته شد، در حالی که منتظر ویزای موقت بود؛ پزشک فلسطینی- کانادایی که سه دختر خود را در جنگ ۲۰۰۹ از دست داده است

دکتر عزالدین ابوالعیش Izzeldin Abuelaish پزشک فلسطینی- کانادایی و عضو هیئت علمی بخش بهداشت دانشگاه تورنتو، در سال ۲۰۰۹ سه دختر ۲۱، ۱۵ و ۱۳ ساله خود را در جنگ حماس و اسرائیل از دست داده است.

او در مقاله‌ای در روزنامه تورنتو استار از کابوس مرگ بر فراز زندگی فلسطینی‌ها سخن گفته و دولت کانادا را متهم کرده که با بوروکراسی کند خود باعث مرگ کسانی شده که در انتظار فرار از این جهنم هستند.

در بخش‌هایی از مقاله او آمده است:

کابوس خانواده‌ی من با شعله‌ور شدن آتش جنگ در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد. بلافاصله درخواست اسپانسری کردم تا خواهرم و سایر اعضای خانواده‌ام را نجات بدهم، با این باور که دولت کانادا، در مواجهه با چنین وضعیت اضطراری، سریعا عمل خواهد کرد. با این حال، چرخ‌های بوروکراسی بسیار کند حرکت کرده است. و ماه‌ها انتظار تبدیل به حکم اعدام شد.

با ادامه‌ی جنگ در زادگاهم، من همچنان در انتظار بوده‌ام، و در این انتظار، یک به یک مرگ عزیزانم را دیده‌ام. قربانیان کشمکشی که نه در ایجاد آن نقشی و نه در گریز از آن راهی داشته‌اند.

در ژانویه‌، هنگامی که دولت فدرال برنامه‌ای اضطراری برای هزار فلسطینی باز کرد تا به بستگانشان در کانادا بپیوندند، من بلافاصله درخواست کردم. بعد از چند ماه که هیچ خبری نشد، در اپریل، که برنامه آپدیت شد، درخواست دیگری ارائه کردم. دولت در ماه می برنامه را گسترش داد تا شامل ۵ هزار نفر شود. با این حال، هنوز هیچ خبری نشده است.

خواهرم یسری ابوالعیش در ۹ جولای کشته شد، مصیبتی بی‌رحمانه و بی‌دلیل که قلب‌های ما را از هم درید. او به خواهرم انتصار پیوست. به دخترش حنان، به چهار نوه‌اش، و به شوهر دخترش پیوست. به علی، براء، اسرا، اعتماد و تامر پیوست، پسران و دختران خواهران و برادرانش. به عموزاده‌هایش بیسان، مایار، آیا و نور پیوست.

در ۹ ماه گذشته، بیش از ۴۰ نفر از اقوام و بستگان من کشته شده‌اند. یسری فقط یک آمار نبود؛ یک عضو دوست‌داشتنی از خانواده‌ی من بود، لبریز از آرزو و اشتیاق، که برای همیشه از دست رفت.

مرگ او فقط یک مصیبت شخصی نیست؛ کیفرخواست خشم‌آلودی است علیه سیستمی که کاغذبازی را به نجات جان انسان‌ها ارجح می‌داند.

من اینجا از رهبران سیاسی، تصمیم‌گیران و افکار عمومی اقدام عاجل می‌خواهم. ما به دولتی نیاز داریم که فوریت امور را درک کند، و با شعف و کارآمدی جان انسان‌ها را نجات بدهد.