آنها در شهر زندگی می‌کنند ولی خانه‌های خود را در خارج از شهر می‌خرند

بن دوست داشت یک کاندوی ۲ خوابه در مرکز شهر بخرد، اما همان روزهای اولی که یک حساب و کتاب سرانگشتی کرد، به این نتیجه رسید که زیادی رویایی فکر کرده و چنین پولی در بساط ندارد.

جیمی و لیندزی هم در تورنتو آرزوی مشابهی داشتند اما موجودی جیب‌شان چنین اجازه‌ای به ‌آنها نداد. با این حال، آنها به دنبال راه‌های دیگری برای صاحب‌خانه شدن گشتند و اتفاقا موفق هم بودند. طوری‌که این روزها هر کدام خانه‌ای دارند که سند آن به نام خودشان است.

اگر شما هم دوست دارید بدانید بن و زوج جیمی و لیندزی چه روشی را برای خانه‌دار شدن در پیش گرفتند، می‌توانید متن این مصاحبه‌ها را با آنها بخوانید.

وقتی اجاره‌نشین هستید و مجبورید درصد زیادی از حقوق ماهیانه‌تان را برای کرایه به صاحب‌خانه بدهید، قطعا حس خوبی ندارید و به در و دیوار می‌زنید تا بتوانید خانه‌ای بخرید. اما اگر تا به حال، سراغ قیمت خانه‌ها و کاندوها رفته باشید قطعا متوجه شده‌اید که با قیمت‌های بالای مسکن در کانادا این کار به آن سادگی‌ها که فکر می‌کردید نیست. اما به هر حال، شما هم باید ملکی به‌عنوان سرمایه داشته باشید و نمی‌توانید طوری زندگی کنید که تا پایان عمرتان، ملکی به نام‌تان نباشد.

حتما از خودتان می‌پرسید که با این قیمت‌های سرسام‌آور آیا باز هم راه‌حلی وجود دارد؟ بله راه‌حل همیشه هست، فقط باید گزینه‌های مختلف موجود مانند خرید خانه در حومه شهر را جدی بگیرید و کمی هم فاصله‌تان را تا ایده‌آل‌گرایی زیاد کنید.
آدم‌هایی هستند که توانسته‌اند با همین روش، خانه‌ای برای خودشان داشته باشند. داستان خانه خریدن دو نفر از آنها در همین مطلب آمده است.

اولین کسی که با او صحبت شده و توانسته این روزها خانه خودش را داشته باشد Ben Vanstone است. او ۲۷ سال دارد و به‌عنوان متخصص منابع انسانی مشغول به کار است.

بن خانه‌ای ویلایی در Lake Huron در نزدیکی Goderich خریده است، خانه‌ای که به دید سرمایه‌گذاری به آن نگاه می‌کند. او خانه خود را که ۲ دو خوابه است و یک حمام و یک اتاق جداگانه دارد به مبلغ ۴۰۰ هزار دلار خریداری کرده است.

بن فراز و نشیب‌های زیادی برای خرید خانه طی کرده و نگهداری آن هم در حال حاضر چالش‌هایی دارد که در این گفتگو به این موارد اشاره کرده است.

پناهگاهی در شهر زادگاه

بن می‌گوید: سال ۲۰۱۷ بود که دنبال جایی برای خریدن می‌گشتم. یک خانه ۴ خوابه اشتراکی در Cabbagetown به همراه دو دوستم داشتم و ماهی ۹۰۰ دلار بابت آن می‌پرداختم. با این حال، من خوش‌بین بودم و دقیقا می‌دانستم که چه می‌خواهم: یک کاندو در مرکز شهر با ۲ اتاق و حداقل ۸۰۰ فوت مربع وسعت.

من سالانه ۸۵ هزار دلار درآمد و ۴۰ هزار دلار پس‌انداز داشتم و می‌توانستم حداکثر ۴۵۰ هزار دلار هزینه کنم. اما خیلی زود فهمیدم آن جایی که دنبالش بودم بسیار بیشتر از چیزی که تصور می‌کردم قیمت داشت. کاندوهای گران قیمت پیش‌فروشی که بازدید می‌کردم، ۲۰ درصد پیش‌پرداخت می‌خواستند. علاوه بر این، بعضی از آنها دوره انتظار 3 ساله قبل از آماده شدن خانه جدید داشتند.

تلنگری که باعث شد یک کلبه ویلایی بخرم

خانواده من در Goderich نمی‌توانستند این شرایط را باور کنند. من می‌توانستم یک خانه ۱۵۰۰ فوت مربعی را در آنجا به قیمت ۲۲۰ هزار دلار بخرم. پس نگاهی به املاک موجود در آن منطقه کردم و به چند کلبه رسیدم. همانجا بود که تلنگری خوردم. می‌توانستم در شهر اجاره‌نشین باشم، یک کلبه ویلایی در Lake Huron بخرم و آن را در Airbnb کرایه دهم تا قسط وام مسکن را پوشش دهد.

از آنجایی که در Goderich بزرگ شده بودم، منطقه را خوب می‌شناختم. بنابراین، جست‌وجوی خودم را به املاک کنار آب محدود کردم. کمی جست‌وجو کردم و دومین جایی که دیده بودم همان جایی بود که در نظر داشتم. آن خانه، پلکان اختصاصی داشت که به دریاچه می‌رسید و اخیرا بازسازی شده و گسترش پیدا کرده بود و برای نقل مکان، آماده بود.

هزینه بالای بیمه

از آنجایی که این خانه برای اجاره‌ کوتاه‌مدت در نظر گرفته شده بود، هزینه بیمه آن ۳ هزار دلار در سال بود که 3 برابر آن چیزی است که باید باشد. اما قسط خانه هم تقریبا برایم ماهانه ۱۸۰۰ دلار در می‌آمد.

سالی پنجاه هزار دلار از اجاره کلبه به مهمانان درآمد دارم

من از این خانه تنها به مدت ۳ هفته در سال استفاده می‌کنم و این زمان برایم کافی است. خانه در بقیه روزهای سال، از ماه می تا اکتبر اجاره داده می‌شود. برای اجاره آن هم، شبی ۳۵۰ تا ۸۰۰ دلار دریافت می‌کنم که مقدار آن بستگی به مدت اقامت مهمانان دارد. البته، برای اقامت‌های طولانی‌تر، تخفیف هم در نظر گرفته‌ام.

این ملک سالانه بیش از ۵۰ هزار دلار درآمد دارد که به راحتی هزینه‌های آن را پوشش می‌دهد. معمولا فردی را هم از راه دور و آنلاین استخدام می‌کنم تا چمن‌ها را بزند و بین اقامت مهمان‌ها، آنجا را تمیز کند. مبلغ ۸ هزار دلار هم برای محوطه‌سازی و سایر مرمت‌های مورد نیاز خرج کرده‌ام. اما خودم هم به کاندوی والدینم در King West نقل مکان کردم و ماهی ۱۰۰۰ دلار اجاره می‌پردازم.

روشی ساده برای حل چالش‌های مهمانان و همسایه‌ها

همسایه‌های من زیاد مایل نبودند که این خانه را اجاره دهم ولی به آنها قول دادم که خانه را در یک زمان به بیشتر از ۸ نفر اجاره نمی‌دهم، صدای موسیقی باید نیمه شب کم باشد و هیچ‌کس در حیاط چادر نمی‌زند.

با این حال، آنها گاهی به من شکایت می‌کنند که ۱۰ مهمان در خانه هستند یا سگی پارس می‌کند. من از طریق اپلیکیشن Airbnb به مهمانان پیام می‌دهم که بیشتر رعایت کنند و به همسایه‌ها اطلاع می‌دهم که این مشکل را حل خواهم کرد.

من قصد دارم این خانه را به عنوان ملک سرمایه‌گذاری نگه دارم. البته، ممکن است یک روز در تورنتو خانه‌ای بخرم، ولی فعلا این کاری است که در پیش گرفته‌ام.

کلبه ییلاقی جیمی و لیندزی در کنار رودخانه

زوج دیگری که توانسته‌اند خانه خودشان را بخرند جیمی و لیندزی هستند. Jamie Robinson که ۳۹ سال دارد، به‌عنوان تدوین‌گر ویدیو در Sportsnet کار می‌کند و نامزد او، Lindsay Butler که ۳۴ سال دارد، در همان Sportsnet اپراتور کنترل پخش است.

آنها یک کلبه ییلاقی ۲ خوابه در بخش جنوبی رود موسکوکا در نزدیکی Bracebridge خریده‌اند و روزهای خوشی را در کلبه خود سپری می‌کنند. به‌طوری که حتی تصمیم دارند مراسم ازدواج خود را در این کلبه برگزار کنند.

این کلبه ییلاقی، یک اتاق زیر شیروانی و یک حمام هم دارد و این زوج، برای خرید آن ۲۶۰ هزار دلار پرداخت کردند. آنها درباره ماجرای جالب خرید این کلبه و حس و حال این روزهای خود این طور توضیح می‌دهند.

لیندزی: دو نفر از دوستان نزدیک ما کلبه‌ای در Bracebridge داشتند و در تابستان سال ۲۰۱۵، ما مدت زمان زیادی را در آنجا همراه با آنها گذراندیم. یک روز متوجه شدیم که خانه‌ای در پایین همان خیابان برای فروش گذاشته شده است.

تصمیمی که شوخی شوخی، برای‌مان جدی شد

جیمی: من یک آپارتمان دو خوابه در Parkdale را برای مدت ۷ سال اجاره کرده بودم و ماهی ۱۲۰۰ دلار برای کرایه آن می‌پرداختیم. ما به دنبال خرید کاندو یا یک خانه شهری بودیم و با وجود اینکه مجموع درآمدمان ۱۳۷ هزار دلار در سال بود، ولی باز هم نمی‌توانستیم چیزی که دنبالش بودیم بخریم. بنابراین، وقتی دوستان‌مان به شوخی به ما پیشنهاد کردند که یک کلبه بخریم، ما این پیشنهاد را جدی گرفتیم. شاید به خاطر اینکه دیروقت بود و مست بودیم.

زندگی در شهر و خرید خانه در منطقه‌ای خارج از شهر

به مشاور فروش کلبه‌ای که برای فروش گذاشته شده بود، ایمیل زدیم و روز بعد آن را بازدید کردیم. آن خانه برای ما مناسب نبود، ولی من و لیندزی متوجه شدیم که پول‌مان در کاتیج کانتری (نواحی تفریحی که دارای کلبه و خانه‌های تابستانی است) بیشتر از منطقه شهری ارزش دارد.

لیندزی: دو ماه بعد را به سختی مشغول پیدا کردن خانه بودیم و از حدود ۱۵ کلبه بازدید کردیم. در نهایت، دومین موردی را که دیده بودیم خریدیم. ما عاشق ایوان سرپوشیده زیبا و حیاط وسیع جلوی آن شدیم. ناگفته نماند که این کلبه احساس دنج بودن داشت و ما این احساس را دوست داشتیم.

بازسازی کلبه و آماده کردن آن برای زمستان

جیمی: این کلبه که فقط ۲ ساعت تا Parkdale فاصله دارد، در حال آماده شدن برای زمستان است. کلبه ما در جاده‌ای قرار دارد که در تمام طول سال به آن رسیدگی می‌شود و به علاوه، آب نوشیدنی تمیز و منبع فاضلاب خانگی دارد. ما خانه را مجددا دکورسازی کرده‌ایم و حوض و شومینه برای آن ساخته‌ایم.

من و لیندزی زمان خود را به قایق‌سواری، ماهیگیری، مطالعه و آشپزی در بعدازظهرها می‌گذرانیم و دوست داریم خانواده و دوستان‌مان هم به اینجا بیایند تا با هم سرگرم شویم. حالا به آپارتمان‌مان به عنوان جایی برای خوردن و خوابیدن در زمانی که در شهر هستیم نگاه می‌کنیم و این کلبه به خانه ما تبدیل شده است. به‌طوری که، بیشتر ایام تعطیلات و بیشتر روزهای آخر هفته تابستان را آنجا می‌گذرانیم. در پاییز و زمستان هم تقریبا ماهی ۲ بار به آنجا می‌رویم.

این کلبه را از دست نمی‌دهیم؛ حتی اگر در تورنتو خانه بخریم

لیندزی: نگران بودیم که سیلاب‌های بهاری امسال برایمان دردسر ایجاد کند، ولی همان‌طور که انتظار داشتیم، حیاط جلویی آسیب دیده بود و خود بنا خشک و سالم مانده بود. این تابستان تمام مدت آنجا خواهیم بود.

جیمی: شاید در ۲ یا ۳ سال آینده، دنبال خرید جایی در تورنتو باشیم. ولی مطمئنا این کلبه را از دست نمی‌دهیم.

برگزاری مراسم عروسی در کلبه

لیندزی: ما اخیرا نامزد کردیم و قرار است در جولای امسال ۲۰۲۰ مراسم عروسی خود را در کلبه برگزار کنیم. ما نمی‌توانستیم به جای دیگری برای برگزاری مراسم فکر کنیم که بهتر از اینجا باشد.