تناقض بزرگ در بازار کاندوی تورنتو؛ عرضه زیاد است، تقاضا هم زیاد است، ولی فروش راکد است

روزنامه تورنتو استار در گزارش تازه‌ای از شرایط بازار کاندو در تورنتو می‌نویسد: در حالی که آمارهای بازار مسکن تورنتو از لیست شدن بیشتر کاندو و در عین حال شرایط آرام حاکم در این بازار خبر می‌دهند، سیاستمداران، از تمامی طیف‌ها، بی‌وقفه و به درستی درباره‌ی کمبود مسکن داد سخن می‌دهند، کمبودی از آن گونه که از پایان جنگ جهانی دوم هرگز در کانادا و بسیاری دیگر از کشورها دیده نشده است.

دلایل فراوانی برای این تناقض آشکار می‌توان برشمرد، از جمله قیمت‌های غیرمقرون‌به‌صرفه، نرخ‌های سنگین بهره، موقعیت مکانی و مانند اینها. ولی عامل مهم دیگری نیز وجود دارد که اغلب نادیده گرفته می‌شود، و آن اندازه‌ی واحدهای مسکونی است.

ما در برهه‌ای قرار داریم که نسل میلنیال (گروه سنی ۳۳ تا ۴۳ سال)، بزرگترین گروه جمعیتی از بعد از بیبی بومرها (گروه سنی ۶۰ تا ۷۸ سال)، شروع به تشکیل خانواده کرده‌اند.

علاوه بر این، افزایش مهاجرت سبب ورود خانواده‌های جوان بیشتری شده است، که شامل خانواده‌های چند نسلی هم هست، و همه‌ی اینها به خانه نیاز دارند.

کاندوهای یک‌خوابه، یا یک‌خوابه با دِن به درد هیچکدام از این گروه‌های جمعیتی نمی‌خورد. مثل این است که صنعت پوشاک ناگهان تولید لباس‌های سایز M و L و XL را متوقف کرده باشد.

در نظرسنجی‌های سازمان آمار کانادا، شاخصی تحت عنوان تناسب Suitability با این تعریف وجود دارد: «آیا این سکونتگاه از تعداد اتاق خواب کافی برای اندازه و ترکیب خانوار برخوردار است یا نه.»

در آخرین داده‌ها، مربوط به سال ۲۰۲۱، روشن شده که بیش از ۹ درصد از همه‌ی خانواده‌های کانادایی دارای فرزند در مسکن‌های نامتناسب Unsuitable زندگی می‌کنند.

برای تورنتو، این نسبت به رقم بسیار بالای ۲۲.۶ درصد می‌رسد.