دارندگان ورک پرمیت و ویزای تحصیلی در کانادا؛ چالش‌هایی که با آن روبرو هستند به روایت روزنامه تورنتو استار
روزنامه تورنتو استار در گزارشی به چالش‌هایی پرداخته که دارندگان اقامت موقت در کانادا، یعنی کسانی که با اقامت کاری Work Permit و اقامت تحصیلی Study Permit با آن روبرو هستند.
برابر اعلام سازمان آمار کانادا، دارندگان اقامت موقت اکنون ۶.۸ درصد از جمعیت ۴۱ میلیون نفری کشور را تشکیل می‌دهند.
رشد ناگهانی این جمعیت، از کمتر از یک میلیون نفر در سال ۲۰۲۱ به حدود ۲.۸ میلیون نفر در اپریل امسال، دولت فدرال را بر آن داشت که پذیرش دانشجویان بین‌المللی و نیروی کار خارجی را در سال جاری کاهش دهد.
آقای Michael Haan، استاد جمعیت‌شناسی و مطالعات اجتماعی در Western University، که تحقیقات او بر روی استقرار مهاجران و ادغام نیروی کار متمرکز است، می‌گوید: «ساکنان غیر‌دائم برای بسیاری از خدمات استقرار Settlement Services واجد شرایط نیستند. آنها عموما تا اقامت دائم نگیرند حمایت چندانی دریافت نمی‌کنند.»
وی می‌گوید: «کارفرماها لزوما اهمیتی نمی‌دهند که یک شخص احساس مستقر بودن دارد یا نه. آنها شغل فراهم می‌کنند و وظیفه‌ای در قبال استقرار ندارند.»
به نوشته این روزنامه، با افزایش تعداد دارندگان اقامت غیر دائم و کند شدن اقتصاد، بسیاری از دانشجویان بین‌المللی و کارگران خارجی شرایط نامناسبی را تجربه می‌کنند.
تعداد فزاینده‌ای از آنها به بانک‌های غذا Food Banks روی آورده‌اند و بسیاری هم در خانه‌های اجاره‌ای شلوغ و فاقد استاندارد زندگی می‌کنند.
آقای Sulabh Mahajan، مدیر برنامه‌ریزی در بانک غذای Sai Dham، که شاهد دو برابر شدن تقاضا در سال جاری بوده، می‌گوید: «کانادا برای این سیل جمعیت آمادگی نداشت.»
از سوی دیگر مهاجران به شکل فزاینده‌ای با نژادپرستی و عدم رواداری اجتماعی مواجه هستند. Bikram Singh، فعال ۲۹ ساله‌ی عضو Naujawan Support Network، که سال ۲۰۱۹ به کانادا آمده و در ۲۰۲۱ در رشته‌ی تکنسین اتوماسیون در کالج St. Lawrence فارغ‌التحصیل شده، می‌گوید: «این آدم‌ها جایی برای رفتن ندارند. آنها نمی‌توانند به کشور خودشان برگردند.»
وی می‌گوید: «مشکلات ما همان مشکلاتی است که بقیه‌ی کانادایی‌های طبقه‌ی کارگر دارند. ما دشمن شما نیستیم. مشکل ما نیستیم.»
یادآور می‌شود اگرچه دارندگان ورک پرمیت در کانادا راه‌هایی را برای رسیدن به اقامت دائم PR دارند، اما آمارها نشان می‌دهد تنها یک سوم از آنها، ۳۴.۳ درصد، پنج سال پس از دریافت اولین مجوز کار خود به طور موفقیت‌آمیزی به اقامت دائم PR می‌رسند.
