تاثیر بیکاری بر روی سلامت روان مهاجران کانادایی؛ موضوع چقدر جدی است؟
سلامت مهاجران، با سپری شدن سال‌های بیشتری از عمر آنها در کانادا، رو به زوال پیش می‌رود
بیکاری مطمئنا بر سلامت روان مهاجران تازه‌وارد به کانادا تاثیر می‌گذارد، اما دامنه پیامدهای این مساله گسترده‌تر از آن است که تصور می‌کنید.
Yilmaz Dinc، متخصص در حوزه پژوهش در امور مهاجرت، نگاهی دارد به رابطه بین اشتغال مناسب، سلامت روان مهاجران و اقتصاد.
مهاجران تازه‌وارد که به کانادا می‌آیند، آشکارا در مقایسه با کانادایی‌های متولد شده در این کشور از سلامت جسمی و روانی بهتری برخوردار هستند؛ اما این وضعیت تداوم پیدا نمی‌کند. تحقیقات انجام شده از اوائل دهه ۲۰۰۰ به بعد، پی‌درپی نشان داده است که سلامت مهاجران، با سپری شدن سال‌های بیشتری از عمر آنها در کانادا، رو به زوال پیش می‌رود.
احتمال گزارش افسردگی در میان این گروه افزایش پیدا می‌کند و آنها در مقابل اختلالات خلقی آسیب‌پذیرتر می‌شوند. عوامل متعددی تا به حال در وقوع چنین وضعیتی دخیل دانسته شده است، از جمله نبود دسترسی کافی به خدمات درمانی و تغییراتی که این افراد، در طی جابجایی از کشوری به کشوری دیگر تجربه می‌کنند.
اما آنچه تاکنون کمتر مورد بحث و گفتگو قرار گرفته است، تاثیر مساله اشتغال در این معادله است. داشتن شغل‌های ناپایدار و عدم برخورداری از امنیت شغلی موجب می‌شود که سلامت روان، همراه با وضعیت کلی سلامت وخیم‌تر شود.
برآورد می‌شود که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۷، حدود ۳۷ درصد از کارگران منطقه تورنتوی بزرگ و همیلتون، کم و بیش در چنین شغل‌هایی کار کرده‌اند. بنابراین جای تعجب نیست که مهاجران در میان آسیب‌پذیرترین اقشار در مقابل چالش‌های سلامت قرار داشته باشند، زیرا ۴۶ درصد از جمعیت تورنتو را آنها تشکیل می‌دهند.
در واقع تاثیرات خود شغل بر سلامت روان ما احتمالا بزرگتر از تاثیرات شرایط کاری‌مان است. سازمان بین‌المللی کار تاکید دارد که داشتن شغل مناسب در حقیقت یک نوع آرمان در زندگی حرفه‌ای ما به شمار می‌آید؛ همه‌ی افراد خواستار کار مولد، اختیار در تصمیم‌گیری و فرصت‌های رشد شخصی هستند. از آنجا که مهاجران با موانع بیشتری در محقق ساختن این آرمان مواجه هستند، حفظ حسی از سلامت روان برای آنها می‌تواند بسیار چالش‌انگیزتر باشد.
وضعیت سلامت روان تازه‌واردان ممکن است پیامدهای گسترده‌تری نیز داشته باشد. سلامت روان رو به زوال کانادایی‌ها پیشاپیش حدود ۵۱ میلیارد دلار در سال برای کشور هزینه دارد. این آمار و ارقام غیرمنتظره نیست؛ ابتلا به بیماری‌های روحی و روانی به معنای پایین آمدن بهره‌وری، کاهش کیفیت زندگی و افزایش تند هزینه‌های خدمات درمانی است. اگر بیکاری و اشتغال ناقص مهاجران ادامه داشته باشد، این هزینه‌ها مطمئنا سیر صعودی خود را حفظ خواهد کرد.
برای ایجاد یک اشتغال رضایت‌بخش، ضروری است که تازه‌واردان دارای تخصص در زمینه‌ای متناسب با تجربه و مهارت‌های خود مشغول به کار شوند. تحقیقات نشان داده که ارتباط بین اشتغال پایدار و رضایت‌بخش با سلامت روان تازه‌واردان، ممکن است قوی‌تر از آن چیزی باشد که در ابتدا تصور می‌شد.
