حالا که مهاجرت به عمر پدرمان وفا نکرد؛ حداقل ۱۲۰ هزار دلار سرمایه او را پس بدهید
فهرست مطالب
شماره ۱۱۶ هفته‌نامه آتش را از اینجا دانلود کنید
مرد تصمیمش را سال ۲۰۰۸ گرفت؛ روزهایی که سوریه هنوز طعم جنگ ویرانگر را نچشیده بود. الیاس سابی، صاحب یک بیزینس زیبایی پوست در سوریه، نگران خانواده‌اش بود و می‌خواست همسر و فرزندانش را به کانادا ببرد. همین شد که سرمایه خانوادگی و سود حاصل از بیزینس خود را یک‌جا جمع کرد و تحت برنامه‌ی مهاجرت سرمایه‌گذاری کبک، تقاضای مهاجرت کرد.
الیاس امیدوار بود پروسه مهاجرتش خیلی زود به نتیجه برسد و خانواده‌اش را از سوریه خارج کند. تقدیر اما برنامه دیگری داشت. جنگی آغاز شد که سال‌ها طول کشید و حالا خانواده الیاس، هر کدام در یک کمپ پناهندگی، به دنبال سرمایه‌ای هستند که هیچ وقت به درد پدرشان نخورد. گزارش تورنتو استار را بخوانید.
ماجرای این خانواده سوری، توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده است؛ خانواده‌ای که آواره شده و حالا از کانادا می‌خواهد سرمایه خانوادگی‌شان را به آنها برگرداند.
سرمایه‌گذاری برای محافظت از خانواده
سال ۲۰۰۸ میلادی، الیاس سابی ۱۲۰,۰۰۰ دلار پول نقد به حساب شرکت Desjardins Trust در کانادا ریخت تا بتواند از برنامه سرمایه‌گذاری کبک استفاده کند. در آن سال، سرمایه مورد نیاز برای این نوع مهاجرت ۴۰۰ هزار دلار بود و Desjardins طی یک قرارداد وام خصوصی، تعهد کرده بود مابه‌تفاوت را در ازای دریافت قسط‌ها پرداخت می‌کند.
الیاس در واقع برای تکمیل ۴۰۰,۰۰۰ دلار در نظر گرفته شده در برنامه‌ی مهاجرت، وام گرفت تا بتواند از امکان اقامت دائم در کانادا برخوردار شود؛ دوران انتظار آغاز شد. این مطلب از سایت آتش برداشته شده است.
آتش جنگ زبانه می‌کشد
سال ۲۰۱۱ جنگ داخلی تمام عیار سوریه آغاز شد؛ بلایی که تا امروز میلیون‌ها سوری را بی‌خانمان کرده است. این تاجر ۶۲ ساله به تقلا افتاد تا خانواده‌اش را به ساحل امن کانادا برساند و به همین منظور، مرتبا با مقامات مهاجرت کانادا در تماس بود و در مورد درخواست خود پیگیری می‌کرد.
همه‌ی این پیگیری‌ها البته در نوامبر سال گذشته به پایان رسید. الیاس سابی، تاجر سوری ساکن شهر حلب، در یک انفجار جان خود را از دست داد. او فرزندانش را به خارج از سوریه فرستاده بود و با همسرش، برای محافظت از دارایی‌هایشان، در خانه‌ی خود در حلب زندگی می‌کرد.
اکنون همسر و سه فرزند بزرگسال او – که همگی در نقاط مختلف فرانسه و آلمان پناهنده و بلا تکلیفند – تلاش می‌کنند تا سرمایه‌گذاری الیاس در کانادا را پس بگیرند. کانادا بعد از مرگ درخواست‌دهنده اصلی، با درخواست مهاجرت آنها مخالفت کرده است. پول البته دست دولت نیست و همین موضوع ماجرا را پیچیده می‌کند.
کاش کانادا زودتر ویزا می‌داد
جینین، دختر ۲۶ ساله‌ی سابی که والدینش او را در ۲۰۱۴ به لبنان فرستادند و حالا به عنوان پناهجو در هیلبورن آلمان زندگی می‌کند، می‌گوید: «اگر در همان زمانی که به پدرم قول داده بودند ویزای ما را می‌دادند، حالا همه‌ی ما در کانادا در امنیت زندگی می‌کردیم. ولی این رویایی است که دیگر هرگز به واقعیت نخواهد پیوست. درخواست ما این است که پس‌انداز عمر پدرمان را به ما برگردانند، چون حالا که پدر و سرپرست ما در دنیا نیست، ما و مادرمان برای زندگی و زنده ماندن به این پول احتیاج داریم.»
خانواده به دنبال جواب سوال
اما چرا چنین مشکلی به وجود آمده است؟ برنامه‌ی مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری کبک مستلزم آن است که متقاضیان در این استان سرمایه‌گذاری کنند. در آن زمان یعنی سال ۲۰۰۸ متقاضیان می‌توانستند ۴۰۰,۰۰۰ دلار به ودیعه بگذارند؛ مبلغی که اکنون به ۶ / ۱ میلیون دلار افزایش یافته است. آنها همچنین می‌توانستند بخشی از این مبلغ را بپردازند و بقیه را از طریق دریافت وام از یک وام‌دهنده‌ی معتبر در استان کبک تأمین کنند.
اوتاوا برنامه‌ی مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری را به راه انداخت تا سرمایه‌های خارجی را در مقابل اعطای اقامت دائم در کانادا، جذب کند. متقاضیان می‌باید مبلغ تعیین‌شده‌ای را به مدت پنج سال، در بیزینس‌های کانادایی سرمایه‌گذاریی کنند.
در حالت عادی، متقاضیانی که برای سرمایه‌گذاری خود وامی دریافت نکرده باشند، پس از پنج سال تمام سرمایه‌ی خود را پس می‌گیرند. آنهایی که وام دریافت می‌کنند، بسته به نرخ بهره و سایر هزینه‌هایی که بدهکار می‌شوند، ممکن است تمام سپرده‌ی خود را پس نگیرند. این مطلب از سایت آتش برداشته شده است.
وام ۳۲۰ هزار دلاری گره می‌خورد
بر اساس اظهارات خانواده، سابی در نوامبر ۲۰۰۸ با شرکت Desjardins Trust قراردادی را به امضا رساند. او به جای پرداخت کل ۴۰۰,۰۰۰ دلار مورد نیاز، ۱۲۰,۰۰۰ دلار پرداخت کرد و ۳۲۰,۱۶۶ دلار نیز با واسطه‌ی Desjardins از شرکت Caisse Centrale Desjardins وام گرفت. بخش بیزینس مهاجرت Desjardins Trust بعدها توسط شرکت Auray Capita Canada خریداری شد.
Desjardins با استناد به محرمانه بودن امور مربوط به مشتری‌ها، از اظهار نظر درباره‌ی پرونده‌ی سابی برای این گزارش خودداری کرد، اما در یک نامه‌ی ارسالی به خانواده‌ی سابی درباره‌ی عدم پذیرش درخواست بازگرداندن سپرده، می‌گوید به سابی اطلاع داده شده بود که ممکن است تمامی سرمایه‌ی او برای پوشش هزینه‌های مالی مورد استفاده قرار گیرد.
در نامه‌ی ارسالی شرکت به وکیل این خانواده، آمده است: «Desjardins طبق مقررات به وظایف خود در ارتباط با این پرونده عمل کرده است و آنچه ما می‌توانیم در هر فرصتی تکرار کنیم، آن است که هیچ پولی وجود ندارد تا به موکلان شما باز گردانده شود.»
شرکت Auray Capital می‌گوید که خرید بخش بیزینس مهاجرت Desjardins از سوی این شرکت شامل پرونده‌ی آقای الیاس سابی نمی‌شود، چرا که سرمایه‌گذاری آنها در فوریه‌ی ۲۰۱۰ صورت گرفته است و این پرونده همچنان در اختیار Desjardins Trust قرار دارد.»
یکی از سخنگویان وزارت مهاجرت کبک از اظهار نظر درباره‌ی تقاضای مهاجرت سابی امتناع ورزید.
دولت: این یک مساله خصوصی است
این سخنگو در ایمیلی خطاب به استار نوشت: «مهم است که به خاطر داشته باشیم این وزارتخانه در فرایند تأمین مالی مداخله نمی‌کند. این‌ها قراردادهایی خصوصی بین متقاضیان و موسسات مالی مورد نظر است.»
خانواده‌ی سابی می‌‌گویند او قرارداد Desjardins را با این تصور امضا کرد که ظرف یک یا دو سال به درخواست او رسیدگی خواهد شد. آنها همچنین ادعا می‌کنند که در قرارداد هیچ اشاره‌ای نشده است که اگر ظرف پنج سال به درخواست رسیدگی نشود یا در حین فرایند رسیدگی به درخواست، متقاضی اصلی فوت شود، چه تصمیمی برای سرمایه‌ی مورد نظر گرفته خواهدشد.
دانیله اسعد، خواهرزاده‌ی سابی که ساکن کلیولند است و به خانواده‌اش کمک می‌کند، می‌گوید: «تصمیم‌گیری در مورد پرونده‌ی سابی تنها بر اساس فوت او صورت گرفته است. دولت کانادا، همچنین شرکت‌های Desjardin و Aurary به عنوان نمایندگان دولت کانادا، از برنامه‌ی مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری بسیار زیاد منتفع شده‌اند و همچنان نیز منتفع می‌شوند.»
او می‌گوید: «ما از Desjardins و Auray و دولت کانادا مصرانه درخواست داریم که پول دایی من را به بچه‌هایش برگردانند، چرا که این پول حق مسلم آنهاست و آنها برای زندگی و زنده ماندن خود به این پول نیاز دارند.»
یک ناکامی دیگر در راه کانادا
اسعد می‌گوید مقامات اداره‌ی مهاجرت از این خانواده خواسته بودند که به خاطر دلایل انسان‌دوستانه درخواست مهاجرت بدهند تا اجازه‌ی ورود آنها به کانادا صادر شود، اما پس از آنکه در فراهم آوردن مدارک لازم ناکام ماندند، درها به روی آنها بسته شد.
مایکل، پسر بزرگ سابی، می‌گوید خانواده‌ی او همه چیز خود را در جنگ از دست داد و در حال حاضر هر کدام از آنها در نقطه‌ی متفاوتی از آلمان و فرانسه به سر می‌برند.
آنها هنوز ناامید نشده‌اند
او که در یک کمپ موقت در هلمشتات-بارگن آلمان ساکن است، می‌گوید: «پدرم ایمیل‌های زیادی برای سفارت کانادا در امان فرستاد و از آنها می‌خواست که به درخواست او پاسخ بدهند، اما تنها جوابی که می‌شنید آن بود که تقاضای او تحت بررسی است، یا اینکه آنها نمی‌توانند هویت او را تأیید کنند. او در ایمیل‌هایش خطراتی را که متوجه زندگی‌اش بود توضیح می‌داد، اما مرتبا نادیده گرفته می‌شد.»
مایکل می‌گوید: «پدرم روح خانواده‌ی ما بود و ما او را از دست دادیم. ما در ظاهر زنده‌ایم و زندگی می‌کنیم، اما در باطن و درون خودمان مرده‌ایم. فکر آن همه ایمیل‌هایی که پدرم برای سفارت کانادا فرستاد و نادیده گرفته شد، یک روز هم رهایم نمی‌کند.»
با آنکه این خانواده ممکن است تحت شرایط مندرج در قرارداد امضا شده توسط سابی دلایل محکمه‌پسندی برای ارائه نداشته باشند، اما وکیل آنها، رابرت کوهن، می‌گوید اینکه طرف‌های دعوا بخواهند از شرایط ویژه‌ی موکل او منتفع شوند، «ناعادلانه و شرم‌آور» است. این مطلب از سایت آتش برداشته شده است.
کوهن می‌گوید: «اگر بخاطر تأخیر در رسیدگی نبود، اکنون خانواده‌ی سابی باید در کبک می‌بودند. این داستان غم‌انگیزی است. من فکر می‌کنم که Desjardins نباید خود را در پشت عبارات استاندارد قرارداد پنهان کند. این شرکت به لحاظ اخلاقی مسئول است که کار درست را انجام دهد.»
