دور از هیاهوی بازار داغ مسکن در تورنتو و فارغ از کاندو و خانه، این زوج جوان تصمیم گرفته‌اند زندگی خود را بر روی یک قایق بنا کنند. روشی از زندگی که کم و بیش در برخی مناطق دیگر دنیا هم رایج است.
آنها ترجیح می‌دهند طلوع خورشید را از پنجره اتاق خود در قایق ببینند و غروب هم با خورشید از ورای همان پنجره خداحافظی کنند، یک زندگی رویایی که البته اگر سرمای زمستان تورنتو را به‌یاد بیاوریم می‌بینیم که دردسرهای خودش را هم دارد.
در این مطلب امی گریف، به سراغ آنها رفته است و ما را با این خانه و این زوج متفاوت آشنا می‌کند.
کارن کینگ و شریک زندگی‌اش جاش براسه بر روی یک خانه‌ی قایقی به نام Patience که در Bluffer’s Park Marina لنگر انداخته سکونت دارند. در نگاه اول به نظر می‌رسد آنها با مراکز اصلی شهر تورنتو فاصله زیادی داشته باشند اما از مکان زندگی آنها فقط با چند دقیقه رانندگی می‌توان به مرکز شهر رسید.
شاعرانه در نگاه اول
من در یک صبح پنجشنبه‌ی بارانی به آنجا رفتم. مه لطیفی بالا و اطراف درختان کنار Brimley Road South را پوشانده بود؛ خیابان پر پیچ و خمی که مستقیماً به دریاچه می‌رسد. در حالی که داشتم لنگرگاه چوبی را به طرف قایق طی می‌کردم، صدای بلند پرنده‌ها فضا را پر کرده بود و آن سو یک جفت قو آهسته در آب سر می‌خورند؛ به همین شاعرانگی.
خانواد چهار نفره
کارن و جاش به همراه سگ‌شان داچ و گربه‌شان نیگل در این قایق زندگی می‌کنند. خانه آنها قایق کوچکی است که حدود ۴۰۰ فوت مربع مساحت دارد اما همه طرف آن پنجره است و دو عرشه دارد که یکی رو به دریاچه و دیگری به سمت خانه‌های شناور دیگر باز می‌شود.
جاش برای این فضا نقشه‌های بزرگی در سر دارد، فضایی که حالا هم با چیزی که من از یک خانه‌ی قایقی انتظار داشتم بسیار متفاوت است. اینجا مدرن و مجهز به پروژکتور برای پخش فیلم، تخت چرمی و طاقچه‌های توکار است.
آنها در یک بالاخانه می‌خوابند؛ اتاق‌خواب کوچک و دنجی که پنجره‌ای به سمت مشرق دارد و صبح‌ها می‌توان طلوع خورشید را از آنجا نگاه کرد. جاش درباره قیمت قایق‌شان می‌گوید: «قیمت این قایق نصف قیمت یک کاندو است.»
وقتی قایق به‌صرف‌تر است
محل زندگی او و کارن پیش از این در نزدیکی موزه‌ی هنر انتاریو بود. کارن دوست داشت در مرکز شهر زندگی کنند و جاش رؤیای زندگی در بیرون از شهر را داشت. وقتی اطلاع پیدا کردند که می‌توانند یک خانه‌ی قایقی بخرند و در آن زندگی کنند، فهمیدند این همان کاری است که باید بکنند. آنها در اکتبر Patience را خریدند و یک ماه بعد به آب زدند. پارک قایق در لنگرگاه به طور متوسط ماهی ۹۰۰ دلار هزینه دارد که البته شامل پول برق هم می‌شود. اما زندگی روی یک دریاچه همیشه هم آسان نیست.
روی سخت زندگی در قایق
برای نمونه، کینگ می‌گوید زمستان‌ها باید برای دوش گرفتن به ساختمان لنگرگاه بروند. در آن زمان لوله‌های آب قایق از جمله لوله‌هایی که تانکر آب را پر می‌کند، یخ می‌زند. برای همین آنها مجبورند فاضلاب‌شان را دستی به داخل یک ارابه به اسم Honey Wagon پمپ کنند. جاش این کار را منزجرکننده توصیف می‌کند و از اینکه تا به حال فقط دو بار مجبور به انجام آن بوده خوشحال است. در ماه‌های سردتر سال، بسیاری از صاحبان این خانه‌های قایقی در اطراف قایق خود در داخل آب حباب‌سازهایی قرار می‌دهند تا از شکل گیری یخ جلوگیری شود. جاش و کارن این کار را نکردند و به همین دلیل مجبور بودند خودشان یخ‌های اطراف را بشکنند. خوشبختانه زمستان امسال به نسبت چندان سرد نبود.
در انتظار روزهای خوب
آنها حالا چشم انتظار روزهای گرم‌تر سال هستند؛ زمانی که بالاخره خواهند توانست بر روی عرشه کباب درست کنند. آنها امیدوارند دوستان‌شان هم سری به آنها بزنند.
آنها به چه کاری مشغولند؟
هر دوی آنها مشکلی ندارند که هر روز برای کار به Parkdale بروند. کارن و جاش هر دو کارفرمای خودشان هستند؛ کارین چیزهای مختلف تحت برند Said the King تولید می‌کند و جاش یک شرکت موتورسیکلت به اسم BLK دارد. آنها در Parkdale یک کارگاه مشترک دارند و معمولاً بعد از ساعات شلوغی به آنجا می‌روند. به این ترتیب گرفتار ترافیک نمی‌شوند و می‌توانند از خوردن صبحانه در قایق و زیر نور خورشید لذت ببرند و داچ را در یکی از مسیرهای پیاده‌روی پارک بلافر بگردانند. نحوه زندگی آنها شاید یکی از عجیب‌ترین انواع زندگی در تورنتو باشد.
