زیرزمین اسرارآمیز مدرسه‌ی تورنتو و رازی صد ساله
فهرست مطالب
شماره ۹۶ هفته‌نامه آتش را از اینجا دانلود کنید
مدرسه دولتی مک موریچ در قلب تورنتو در جشن ۱۰۰ سالگی‌اش با افشای رازهای زیرخاکی خود، خبرساز شد. مدرسه مک‌موریچ که اخیرا یکصدمین سالگرد تأسیس خود را جشن می‌گرفت، یکی از چند مدرسه‌ی دولتی تورنتوست که در سال تحصیلی جاری مراسم سالگرد باشکوهی را برگزار می‌کند.
حضور دو میهمان که نزدیک به یک قرن زندگی کرده‌اند و داستان‌های واقعی درباره این مدرسه، بخشی از جذابیت‌های این مراسم است اما جالب‌تر از همه، کشفی جدید در زیرزمین مدرسه است.
صدسالگی برای مدرسه دولتی مک موریچ در تورنتو هیجان‌انگیز است. کولین ویرا، معلم و کتابدار فعلی مدرسه دولتی مک موریچ همزمان با برگزاری جشن یکصد سالگی این مدرسه سری به زیرزمین اسرارآمیز آن زد و در تجسس‌های کنجکاوانه‌اش، به صندوقچه‌ای قدیمی و خاک گرفته برخورد و با باز کردن در آن شوکه شد.
گنجی باارزش متعلق به یک قرن پیش
داخل این صندوقچه نه پولی بود و نه طلایی بلکه گنجی بسیار مهم داخل آن نگهداری می‌شد و آن دفتر یادداشت‌های روزانه‌‌ی صد ساله‌ای متعلق به اولین مدیر آن مدرسه بود که هر ورق آن حاوی مطالبی خواندنی از دوران نخست برپایی این مدرسه قدیمی بود.
ویرا با ذوق بسیاری می‌گوید: «صاحب دفتر که اولین مدیر این مدرسه است آن را با یادداشت‌های شخصی شروع کرده و اظهارنظرهایش بسیار فکورانه بوده است. با خواندن این دفترچه سفری در زمان خواهید داشت و می‌توانید اتفاقات آن موقع و رویدادها را تجسم و تجربه کنید. واقعا پیدا کردن این دفترچه مانند پیدا کردن ماشین زمان است.»
کل سفارش‌ها ۴۴ سنت می‌شود
ویرا که خود ۴۳ سال است در این مدرسه فعالیت می‌کند به جز این دفتر، یک دفتر کل ۱۰۰ ساله نیز پیدا کرده است. در این دفتر، جزئیات هزینه‌‌ی چیزهایی مثل برچسب‌ها و ملزومات مدرسه ثبت شده است. او می‌گوید: «خنده‌دار است. کل ملزومات مورد نیاز مدرسه که در ۲ اکتبر ۱۹۳۶ سفارش داده شده، جمعاً ۴۴ سنت هزینه داشته است.»
شلاق‌های جادویی مدیر مدرسه
در مدرسه‌ی دولتی کورسلت در اسکاربورو، شلاق دست‌سازی که به مناسبت مراسم صد سالگی مدرسه اهدا شده، خاطرات بسیاری را برای کهن‌سال‌ترین دانش‌آموزان این مدرسه زنده کرده است.
فانی کاپتسیس، مدیر این مدرسه، می‌گوید: «با آن که کسی دقیقا نمی‌داند که این شلاق چقدر عمر دارد، پیرترین فارغ‌التحصیل هنوز زنده‌ی این مدرسه یعنی آلکس ناپیر که ۹۷ ساله است، در این مراسم شرکت خواهد کرد. او در گذشته داستان‌هایی را درباره‌ی چگونگی دزدیدن آن تعریف کرده است.»
کاپتسیس می‌گوید: «فارغ‌التحصیل دیگری که این هفته پیش ما آمد و او هم قبلا دانش‌آموز اینجا بوده و حالا ۹۰ ساله است، گفته که آنها شلاق را می‌گرفتند و ریز ریز می‌کردند و در داخل چاه می‌انداختند اما به طرز معجزه‌آسایی، مدیر مدرسه همیشه صاحب یک شلاق جدید می‌شد.»
برگزیده‌ای از دفترچه ۱۰۰ ساله‌ی مدیر
دی.دی. مک‌دونالد، مدیر مدرسه، درباره‌ی نخستین روز بازگشایی آن نوشته است: «روز اول مدرسه طبق معمول، ساختمان هنوز آماده نیست. فقط طبقه‌ی دوم شرایطی کمابیش مناسب دارد و اینجا هم هیچ اتاقی فعلا آماده نیست. ساعت ۹ معلم‌ها از راه می‌رسند. کارگرها را همه‌جا می‌توان دید، که با دنگ دنگ چکش‌ها و گروپ گروپ الوارهایشان، مدرسه را به یک نجاری بزرگ تبدیل کرده‌اند.»
مدیر فعلی مدرسه که هیجان زیادی برای این کارها دارد می‌گوید: «من فهرست‌هایی قدیمی از اسامی دانش آموزان دارم که متعلق به دهه‌های بیستم و سی‌ام قرن گذشته است و یک پیرمرد به اینجا آمد، اسم خودش و برادرش را در آن دفاتر پیدا کرد. برای من این هیجان‌انگیزترین بخش ماجراست؛ یعنی حرف زدن با آدم‌ها و درخواست از آنها برای آنکه تجربیات خود از این مدرسه را با دیگران به اشتراک بگذارند و از تفاوت‌های آن موقع و حالا سخن بگویند.»
کلکسیون هنری داخل گاوصندوق
ایونا کورمن از مسئولان این مدرسه می‌گوید: «ما مجموعه‌ای متشکل از ۲۰ اثر هنری داریم و آن را در اتاق کارکنان خود به نمایش گذاشته‌ایم. نگهبان هم برای آن داشتیم، چون مثل یک نمایشگاه واقعی آثار هنری شده بود. ما چند اثر از گروه هفت (معروف‌ترین گروه نقاشی معاصر کانادا) داریم که بسیار ارزشمند هستند و برای خیلی از مردم جالب بودند.»
همه چیز به ۱۰۰ سال قبل برمی‌گردد
کاپتسیس در نظر دارد عقربه‌های ساعت را در جهت معکوس بچرخاند و شکل و شمایل مدرسه را به دورانی بازگرداند که 100 سالی از عمر آن گذشته است. در هفته‌ی منتهی به مراسم، به سبک روزگار اولیه‌ی مدرسه، صبح‌ها هنگام ورود دانش‌آموزان مارش‌های جان فیلیپ سوسا نواخته خواهد شد. او همچنین قصد دارد زنگ اصلی مدرسه را نیز به صدا در آورد.
آنها اتاق‌های مدرسه را بر اساس دهه‌های مختلف تزئین کرده‌اند و عکس‌های قدیمی را به دیوارها زده‌اند. دانش آموزان قدیمی نیز لباس‌های زیادی را به ویژه از دهه‌های ۴۰ و ۵۰ به مراسم اهدا کرده‌اند؛ از جمله لباس‌های ویژه‌ی تشویق‌کننده‌ها و همچنین گرمکن‌ها و تی‌شرت‌های مدرسه که بسیار جالب و قابل توجه هستند.
دانش‌آموزان همچنین اشعاری را درباره دهه‌های مختلف تاریخ مدرسه و سپس شعر دیگری را درباره‌ی زندگی فعلی خود در Central Commerce نوشته‌اند که در حضور میهمانان خوانده خواهند شد.
