کامیار در ایران و پانته‌آ در کانادا؛ زوج ایرانی که کرونا آنها را از هم دور کرده است
خیلی از خانواده‌ها به دلایل گوناگونی که به پاسپورت و ویزا ارتباط دارد این روزها از هم جدا مانده‌اند. یکی از زوجین یا حتی فرزندان در کانادا مانده‌اند و دیگری در ایران است. این وضعیت، معلوم نیست تا کی ادامه داشته باشد و به همین دلیل، این خانواده‌ها با همکاری همدیگر، تلاش‌هایی را برای تغییر شرایط انجام داده‌اند
فهرست مطالب
- کسانی که در محدودیت‌های ناشی از کرونا، شرایط سفر به کانادا را دارند
- زن و شوهری که کرونا آنها را از هم جدا کرد
- تلاش‌هایی که کامیار برای ورود به خاک کانادا انجام داده است
- فعالیت‌های یک گروه از زوج‌های دور مانده از هم
- شرایط خانواده‌های دیگری که آنها هم این مشکل را دارند
- هنوز چمدان‌هایم را باز نکرده‌ام
- در ۱۰ سال زندگی مشترک حتی یک روز هم از همسرم دور نبودم
- چالش‌هایی که در مورد اجاره خانه وجود دارد
- برگشتن من به ایران مشکلاتی را برای تحصیلم ایجاد می‌کند
- خواسته‌ای که این زوج از دولت کانادا دارند
کامیار در بهمن ماه از همسرش پانته‌آ که برای تحصیل به تورنتو رفته است، خداحافظی کرد، تا برای چند هفته به تهران بیاید. او قرار بود تا پایان سال به کانادا برگردد تا سال تحویل را در کنار هم باشند.
او در کابوس‌هایش هم نمی‌دید که ممکن است این جدایی اجباری ماه‌ها طول بکشد و موجود جدیدی به نام کروناویروس بین‌شان جدایی بیندازد. اما این اتفاق افتاد و هنوز هم که هنوز است کامیار و پانته‌آ نتوانسته‌اند، دوباره همدیگر را ببینند.
مشکل اینجاست که کامیار، ویزای توریستی دارد و تصورش را هم نمی‌کرده که ممکن است یک پاندمی جهانی باعث بسته شدن مرزها شود و کانادا ورود او را غیرضروری تشخیص دهد.
البته، این مشکل تنها محدود به کامیار و پانته‌آ نمی‌شود و زوج‌ها و پدر و مادرهای ایرانی و خارجی دیگری هم هستند که از عزیزان‌شان دور افتاده‌اند.
در مطلب پیش رو، روایت این زوج جوان را از مشکلاتی که درگیر آن هستند می‌خوانید و با اقداماتی که آنها و سایر زوج‌ها برای حل این مشکل انجام داده‌اند، آشنا می‌شوید.
پس از اعلام پاندمی کرونا در کانادا، محدودیت‌های سفر به کشور از ۱۸ مارچ آغاز شد. اوایل قرار بود که این محدودیت‌ها تا ۳۰ جون ادامه داشته باشد، ولی بعدا تا ۳۱ جولای و پس از آن نیز تا ۳۱ آگوست و بالاخره هفته گذشته دوباره تا پایان سپتامبر تمدید شد.
کسانی که در محدودیت‌های ناشی از کرونا، شرایط سفر به کانادا را دارند
آن‌طور که اداره مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا (IRCC) اعلام کرده است، در این شرایط، تنها افراد زیر می‌توانند به کانادا سفر کنند:
- شهروندان کانادا
- دارندگان اقامت دائم PR
- برخی از کسانی که برای دریافت اقامت دائم کانادا، پذیرفته شده‌اند
- برخی از کارگران خارجی موقتی
- برخی از دانشجویان بین‌المللی
اعضای درجه یک خانواده شهروندان کانادا و دارندگان اقامت دائم، شامل همسر، فرزندان زیر سن قانونی، نوه فرزندان زیر سن قانونی، پدر و مادر یا پدرخوانده و مادرخوانده، قیم قانونی
در این میان، زوج‌هایی وجود دارند که در دسته‌بندی بالا قرار نمی‌گیرند، مانند کسانی که ویزای توریستی دارند، اما هدف آنها توریستی نیست
در این میان از آنجایی که یکی از زوجین در کانادا مانده و دیگری در کشور خود است، مشکلاتی برای آنها به وجود آمده است. کامیار و پانته‌آ، تنها یکی از این زوج‌ها هستند.
زن و شوهری که کرونا آنها را از هم جدا کرد
کامیار 40 ساله و دارای مدرک فوق لیسانس عمران است و سال‌هاست که به‌عنوان مدیر پروژه در تهران فعالیت دارد. او به همراه همسرش پانته‌آ که او نیز مهندس عمران است، ژانویه امسال به تورنتو آمدند تا پانته‌آ در کالج GeorgeBrown تورنتو به تحصیل در رشته Education بپردازد.
اما روندی که آنها در این ۸ ماه طی کرده‌اند و روزگاری که از سر گذرانده‌اند، کیلومترها با برنامه‌ریزی‌هایی که کرده بودند فاصله دارد.
پانته‌آ در کالج ثبت‌نام کرد و آنها یک خانه یک خوابه هم اجاره کردند. کامیار یک ماه بعد به ایران برگشت تا به کارهایش رسیدگی کند. او بلیتی برای اواخر اسفندماه گرفت تا شب عید به تورنتو برگردد. اما تاریخ برگشتن او مصادف شد با همه‌گیری ویروس کرونا و بسته شدن مرزها.
از آنجایی که ویزای کامیار، توریستی بود، دیگر به او اجازه ورود به کانادا را ندادند و این تازه آغاز مشکلات و پروسه سختی بود که ماه‌هاست این زوج را درگیر کرده است.
تلاش‌هایی که کامیار برای ورود به خاک کانادا انجام داده است
کامیار درباره تلاش‌هایی که تاکنون برای آمدن به کانادا انجام داده است، می‌گوید: «اوایل مارچ همسرم برای گرفتن Work Permit من اقدام کرد اما بی نتیجه بود. چون Work Permit ایرانی‌ها در آنکارا گیر کرده است. در جواب ایمیلی که برای رسیدگی Work Permi به سفارت آنکارا دادیم به ما پاسخ دادند که در حال حاضر خدمات کنسولی فقط برای PRها و سیتیزن‌ها ارائه می‌شود. به هر حال، هنوز Work Permit برای ما صادر نشده است».
او ادامه می‌دهد: «همسرم در ماه اردیبهشت توانست برای من از اداره مهاجرت کانادا Exemption Letter بگیرد، ولی با وجود این نامه، باز هم هواپیمایی قطر به من مجوز پرواز به کانادا را نداد».
در حال حاضر، هواپیمایی امارات اعلام کرده که در صورت داشتن Exemption Letter به کامیار اجازه پرواز می‌دهد اما باز هم یک مشکل دیگر وجود دارد.
او در این باره توضیح می‌دهد: «چون Exemption Letter من مربوط به چند ماه پیش بود، گفتند دوباره باید این نامه را بگیری. همسرم دوباره برای دریافت Exemption Letter درخواست داده، اما هنوز اداره مهارجت پاسخی نداده است. ما نمی‌دانیم مشکل اصلی از جانب قطر است یا مرزبانی کانادا. اصلا پاسخگویی درستی وجود ندارد و ما را به مرزبانی ارجاع می‌دهند، اما مرزبانی هم می‌گوید در حیطه وظایف ما نیست و باید اداره مهاجرت نامه را بدهد».
فعالیت‌های یک گروه از زوج‌های دور مانده از هم
این مشکل فقط محدود به کامیار و پانته‌آ نمی‌شود و همسران و پدر و مادرهای دیگری هم هستند که مشکلات مشابهی دارند. وجه مشترک همه آنها این است که از عزیزان‌شان دور مانده‌اند. این افراد، گروه‌هایی را تشکیل داده‌اند و همراه با هم تلاش می‌کنند که مشکلات موجود را از سر راه بردارند و دوباره چشم‌شان به دیدار عزیزان‌شان روشن شود.
کامیار در این باره می‌گوید: «بعد از این که این اتفاقات پیش آمد، به همراه کسانی که مشکلاتی مانند ما داشتند یک گروه تلگرامی به نام پتیشن درست کردیم و یک پتیشن نوشتیم و 2 هزار و 600 امضا جمع کردیم تا شاید کاری برایمان انجام شود، اما به نتیجه نرسید».
پانته‌آ نیز جزئیات بیشتری درباره فعالیت‌های این گروه، بیان می‌کند: «با همکاری ایرانی‌ها و خارجی‌هایی که مشکلاتی شبیه ما دارند، فیلمی درباره این موضوع ساختیم و آن را در یوتیوب پخش کردیم».
او ادامه می‌دهد: «ما به همه جا، از دفتر جاستین ترودو گرفته تا اداره مهاجرت، اداره مرزبانی و غیره، ایمیل زده‌ایم اما فقط اظهار تاسف می‌کنند و وعده رسیدگی می‌دهند اما تا به حال که اتفاقی نیفتاده است.»
وی می‌گوید: «ما به دو نفر از اعضای ایرانی پارلمان فدرال هم ایمیل زدیم، اما هیچ جوابی به ما ندادند و حتی اظهار همدردی نکردند».
شرایط خانواده‌های دیگری که آنها هم این مشکل را دارند
پانته‌آ در رابطه با مشکلاتی که سایر خانواده‌ها دارند می‌گوید: «مثلا مادری را می‌شناسم که دو فرزند دارد و خودش دارای ویزای توریستی است. قطر به بچه‌های ۸ و ۱۶ ساله او اجازه پرواز داده، اما به مادر نداده است و او باید بچه‌هایش را تنها سوار هواپیمای قطر کند تا به کانادا بروند.»
او مثال دیگری هم می‌زند: «یکی دیگر از دوستان هم خانمی است که در ونکوور زندگی می‌کند اما همسر و فرزندش در ایران هستند. به شوهر او هم اجازه پرواز داده‌اند، اما به فرزندشان نداده‌اند و او نمی‌داند باید در این شرایط چه‌کار کند».
هنوز چمدان‌هایم را باز نکرده‌ام
این شرایط پیچیده که پایان آن هم معلوم نیست، فشارهای روانی زیادی هم به خانواده‌ها وارد کرده است.
کامیار درباره این فشارها می‌گوید: «همسر من تک و تنها در یک کشور غریب گیر کرده و هیچ‌کدام‌مان شرایط روحی خوبی نداریم. جدا از این موضوع، مهاجرت خودش مشکلات و چالش‌های زیادی دارد که ما در ابتدا فکر می‌کردیم با همراهی هم از پس آن برمی‌آییم و به هم کمک می‌کنیم اما این اتفاق نیفتاد و همسرم در تنهایی روزهای سختی را می‌گذراند. او با من تماس می‌گیرد و گریه می‌کند، اما کاری از دست هیچ کدام ما برنمی‌آید».
او ادامه می‌دهد: «این که معلوم نیست این وضعیت کی تمام می‌شود بسیار آزاردهنده است، چون نمی‌توان برای آن برنامه‌ریزی کرد. در این ۸ ماه من هنوز چمدان‌هایم را باز نکرده‌ام».
در ۱۰ سال زندگی مشترک حتی یک روز هم از همسرم دور نبودم
پانته‌آ نیز شرایط روحی خود را این‌گونه توصیف می‌کند: «من در طی ۱۰ سالی که ازدواج کرده‌ام حتی یک روز از همسرم دور نبوده‌ام. وقتی بهمن ماه همسرم می‌خواست کانادا را ترک کند و به ایران برگردد، من خیلی ناراحت بودم، اما چاره‌ای نبود و امیدم این بود که او برای عید به کانادا می‌آید. اما وقتی پروازها کنسل و مرزها بسته شد، احساس بسیار بدی به من دست داد.»
پانته‌آ درباره شرایط خود در تنهائی می‌گوید: «از طرف دیگر، به خاطر قرنطینه و محدودیت‌های فاصله‌گذاری اجتماعی، من نتوانستم دوست و آشنای چندانی در کانادا پیدا کنم و شاید فقط دو، سه نفر را در اینجا بشناسم. به همین خاطر، احساس تنهایی زیادی دارم».
چالش‌هایی که در مورد اجاره خانه وجود دارد
کامیار و پانته‌آ خانه‌ای یک خوابه در تورنتو اجاره کرده‌اند که اجاره‌نامه آن به نام هر دوی آنهاست اما به سر رسیدن مدت اجاره نیز می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند.
کامیار در این رابطه توضیح می‌دهد: «ما یک خانه یک خوابه اجاره کرده‌ایم تا با هم زندگی کنیم اما اگر می‌دانستیم قرار است همسرم ماه‌ها تنها در آن خانه زندگی کند، سوئیت می‌گرفتیم. از طرف دیگر، حتی اگر همین الان ایشان به ایران برگردد ما نمی‌دانیم باید خانه را چه کار کنیم. ما موقع اجاره خانه چون کردیت کارت نداشتیم، ۱۲ ماه اجاره را نقدا پرداخت کردیم. از طرف دیگر، در خانه وسیله داریم و نمی‌دانیم اگر موعد خانه سر برسد و هر دوی‌مان در ایران باشیم، تکلیف وسایل چه می‌شود».
برگشتن من به ایران مشکلاتی را برای تحصیلم ایجاد می‌کند
شرایط به قدری سخت و پیچیده شده که پانته‌آ ترجیح می‌دهد حالا که همسرش نمی‌تواند به کانادا بیاید، خودش به ایران برگردد. او پاسپورتش را هم تمدید کرده و منتظر ویزایش است، اما با گذشت ۲ ماه و نیم، هنوز ویزایش صادر نشده است.
او در این باره می‌گوید: «من به مرحله‌ای رسیدم که گفتم هر اتفاقی می‌خواهد بیافتد و من به ایران برمی‌گردم، اما الان منتظر ویزا هستم. از طرف دیگر، برگشتن به ایران هم برای تحصیلاتم مشکل‌ساز خواهد شد. درست است که کلاس‌ها به‌صورت آنلاین برگزار می‌شود اما ایران و کانادا ۸ و نیم ساعت اختلاف زمانی دارند و با وضعیت اینترنت ایران نمی‌توانم به راحتی در کلاس‌های آنلاین شرکت کنم و امتحان بدهم».
خواسته‌ای که این زوج از دولت کانادا دارند
خواسته این زوج و زوج‌های دیگری که شرایط مشابه دارند، ساده است. آنها معتقدند که شرایط آنها در تعریف توریست بودن نمی‌گنجد و درست است که ویزای توریستی دارند، اما آنها به خاطر همسر و فرزندانی که در کانادا دارند و ماه‌هاست از آنها دور مانده‌اند، می‌خواهند وارد خاک کانادا شوند، نه برای گردش و تفریح. برای همین، آنها می‌خواهند تجدیدنظری در شرایط‌شان صورت گیرد و اجازه ورود به کانادا را پیدا کنند.
