برنامه‌ریزی مالی این پرستار مهاجر برای بازپرداخت وام‌ دانشگاه و خرید مسکن در تورنتو

علی که اهل تورنتو است، به تازگی تحصیل در رشته پرستاری را تمام کرده و در این حرفه مشغول به فعالیت شده است. مشکل بزرگی که علی دارد، بدهی ۵۰ هزار دلاری او بابت وام تحصیلی است که زودتر باید آن را تسویه کند تا به کارهای مهمتر دیگر زندگی‌اش مثل خریدن خانه و غیره برسد.

 با این حال، می‌توان گفت پاندمی کرونا به نفع علی تمام شده است؛ چون در شرایطی که بسیاری از افراد به دلیل این بیماری از کار بیکار شده‌اند، ساعات کاری علی بیشتر شده و می‌تواند اضافه‌کاری بیشتری داشته باشد که این هم به معنای پس‌انداز بیشتر است.

این روزها علی بیشتر از ۶۰ ساعت در هفته و در شیفت‌های ۱۲ ساعته کار می‌کند. اگر دوست دارید با روش‌هایی که او برای کاهش هزینه‌هایش در پیش گرفته آشنا شوید، بهتر است این مطلب را بخوانید.

همچنین، در این مطلب که در تورنتو لایف منتشر شده، Jason Heath، رییس اجرایی موسسه Objective Financial Partners به نکاتی اشاره کرده که توجه به آنها می‌تواند علی را زودتر به اهداف مالی‌اش برساند.

علی، پرستاری ۲۹ ساله است که به تازگی فارغ‌التحصیل شده است. او در دوران پاندمی، در دو شغل پاره‌وقت و گاهی تا ۶ روز در هفته، در شیفت‌های ۱۲ ساعته، کار می‌کند. علی که تحصیلات دانشگاهی او بیش از یک دهه طول کشیده‌ است، در حال حاضر، ۵۰ هزار دلار بدهی دارد. او می‌گوید: «این مبلغ، رقم ترسناکی است. تحصیل در دانشگاه واقعا پرهزینه بود». علی در حین تحصیل، در چندین شغل پاره‌وقت مشغول به کار بود و برای تامین مخارجش، مجبور شد که چند سال مرخصی تحصیلی بگیرد. خوشبختانه او سال گذشته توانست کار خود را در حرفه پرستاری‌ آغاز کند و آرام‌ آرام از وام تسهیلات دانشجویی انتاریو (OSAP) بکاهد.

۶ روز کار در هفته با شیفت‌های ۱۲ ساعته، آن‌هم در دوران پاندمی

او به پیروی از والدین مهاجرش، تصمیم گرفت وقتی وارد دنیای کار می‌شود، با تمام توانش تلاش کند. به همین دلیل، در دو شغل پاره‌وقت پرستاری مشغول به کار شد و این به معنای ۶ روز کار در هفته و شیفت‌های ۱۲ ساعته، در دوران پاندمی بود. او می‌گوید: «من در ماه جون، فقط ۵ روز استراحت داشتم». علی به کمک دستمزدهای اضافه‌کاری و روزهای کاری بی‌وقفه در یک سال گذشته، حدود ۸۰ هزار دلار به دست آورده است و این مساله به او اطمینان خاطر داده است که می‌تواند در طی چند سال آینده، وام‌های دانشجویی‌اش را تسویه کند.

علی خوش‌شانس است که می‌تواند پیش والدینش زندگی کند

علی معتقد است خیلی خوش‌شانس بوده که توانسته پیش والدینش زندگی کند. او می‌گوید: «روزهای کاری‌ام معمولا از ساعت ۵ صبح شروع می‌شود. من بهترین مادر دنیا را دارم که برایم صبحانه، نهار و شام آماده می‌کند».

علی تصمیم گرفته در روزهای کاری هیچ خرجی نداشته باشد

علی هر از گاهی با یک برگر یا آب‌میوه از بوفه بیمارستان، از خودش پذیرایی می‌کند. او در این باره توضیح می‌دهد: «این هدف را برای خودم گذاشته‌ام که در طی روز کاری، صفر دلار خرج کنم، اما گاهی که شیفتم زیادی شلوغ می‌شود، ۲ دلار خرج یک قهوه می‌کنم تا دوباره سر حال بیایم». آخر هفته‌ها هم معمولا به همین منوال است. علی می‌گوید: «من اغلب، آخر هفته‌ها هم مشغول کار هستم، اما سعی می‌کنم حداقل یک آخر هفته در ماه را با دوستانم بگذرانم». گرچه علی نتوانسته تعادل بین کار و زندگی‌اش را به‌خوبی برقرار کند، اما این ارتباط‌های با حفظ فاصله، باعث می‌شود که روزهایش را به شکل بهتری بگذراند. او ادامه می‌دهد: «معمولا به خانه دوستم می‌روم و آنجا با هم شراب می‌خوریم».

هدف علی، تسویه وام تحصیلی و نقل‌مکان به خانه‌ای مستقل است

علی قصد دارد علاوه بر تسویه وام تحصیلی ۵۰ هزار دلاری خود، به خانه‌ای مستقل نقل‌مکان کند و بار مالی را از دوش والدینش بردارد. ما از علی خواستیم که مخارج روزانه‌اش را با ما در میان بگذارد تا با اوضاع مالی‌اش بیشتر آشنا شویم.در ادامه این مطلب، Jason Heath، رییس اجرایی موسسه Objective Financial Partners، در ارتباط با وضعیت مالی علی توضیح می‌دهد.

علی در دوران کرونا نه تنها بیکار نشده، بلکه توانسته درآمد بیشتری داشته باشد

علی از این موهبت برخوردار است که در شغل مطمئنی مثل پرستاری کار می‌کند. این در حالی است که در سال جاری، افراد بسیاری که فکر می‌کردند شغل‌شان بسیار قابل‌اتکاست با بیکاری یا کم‌کاری مواجه شده‌اند. او خوش‌شانس است که اگر بخواهد می‌تواند با اضافه‌کاری داوطلبانه، به درآمدش اضافه کند. هرکسی قادر نیست به این شکل دستمزدش را بالا ببرد، مگر اینکه به شغل پاره‌وقت دیگری روی بیاورد. این حقیقت که او قهوه ۲ دلاری‌اش را به‌عنوان اضافه‌خرج حساب می‌کند، نشان می‌دهد که علی به هزینه‌هایش توجه دارد و این نکته مهمی است، به‌ویژه از این جهت که وضعیت او قرار است به زودی تغییر کند. او در حال حاضر، این مزیت را دارد که بیشتر وعده‌های غذایی‌اش را مادرش تهیه می‌کند و هیچ اجاره یا قسطی نمی‌پردازد، اما هنگامی که مستقل شود، هزینه‌هایش افزایش پیدا خواهد کرد.

او باید درآمد اضافه‌کاری‌اش را صرف خریدهای محتاطانه یا تسریع در بازپرداخت وام OSAP کند

یکی از بزرگترین چالش‌ها برای پس‌انداز و تسویه بدهی، جلوگیری از تغییر سبک زندگی‌ است. اغلب با افزایش درآمد، هزینه‌ها نیز افزایش پیدا می‌کند. اگر علی زیرک باشد، درآمد اضافه‌کاری‌اش را صرف خریدهای توام با احتیاط یا تسریع در بازپرداخت وام OSAP خواهد کرد. او قاعدتا نمی‌خواهد تا ابد، آخر هفته‌ها کار کند. من اغلب با کسانی روبه‌رو می‌شوم که به درآمدهای اضافه‌شان مثل پاداش سالانه، متکی شده‌اند و آن را پیش از دریافت، عملا یا به‌صورت مجازی، خرج کرده‌اند.

داشتن بیمه بازنشستگی، مزیت دیگری برای علی محسوب می‌شود

من حدس می‌زنم که علی به‌عنوان یک پرستار در انتاریو، بیمه بازنشستگی دارد. کسی که بیمه بازنشستگی مناسبی داشته باشد، نیاز بسیار کمتری به پس‌انداز برای دوران بازنشستگی به شکل سنتی واریز به حساب RRSP خواهد داشت و در واقع، سقف RRSP او به خاطر مشارکت در مستمری بازنشستگی، پایین‌تر خواهد بود. البته، نه اینکه پرداخت به RRSP برای کسی که بیمه بازنشستگی دارد، گزینه مناسبی نباشد، بلکه بهتر است علی با قدرت، روی بازپرداخت وام تحصیلی‌اش تمرکز کند.

ممکن است این پرستار بتواند تا دو سال آینده، خودش را از شر بدهی خلاص کند

هزینه‌های زندگی او در خانه والدینش بسیار کم است و براساس مخارج اعلامی خودش، ممکن است بتواند بدهی ۵۰ هزار دلاری OSAP خود را ظرف یک تا دو سال آینده پرداخت کند. او اگر پیش‌بینی می‌کند که تا یکی، دو سال دیگر هم در خانه والدینش خواهد ماند، به نظر من بهتر است که به جای پس‌انداز، بدهی‌اش را تسویه و خودش را خلاص کند. نرخ بهره وام OSAP علی ممکن است حالا بسیار کم باشد. احتمالا این نرخ، به میزان بهره پایه به‌علاوه یک درصد یا در مجموع ۳.۴۵ درصد است، اما اگر می‌خواهد برای پیش‌پرداخت خانه در چند سال آینده پس‌انداز کند، با توجه به کوتاه بودن این بازه زمانی، بهتر است به دنبال سرمایه‌گذاری سنگینی نباشد. او قادر نخواهد بود که با سرمایه‌گذاری محتاطانه، از ۳.۴۵ درصد بهره‌ای که با بازپرداخت وام به نفعش تمام می‌شود، سود بیشتری به دست آورد. ظرفیت پس‌انداز ماهیانه او نیز آنقدر زیاد هست که چنانچه برنامه مستقل شدنش ناگهان تغییر کرد، بتواند با چند ماه پس‌انداز، ۵ درصد پیش‌پرداخت حداقلی را فراهم کند.

علی می‌تواند از حساب TFSA برای پرداخت برخی از هزینه‌های خود استفاده نماید

سطح درآمد و نرخ مالیات علی آنقدر بالا هست که واریز به حساب RRSP را برای استفاده از طرح خریداران خانه مدنظر قرار داده و تا سقف ۳۵ هزار دلار برای پیش‌پرداخت خرید خانه، برداشت نماید. با وجود این، TFSA ممکن است گزینه بسیار بهتری باشد، چرا که عضویت طرح مستمری او تقریبا مثل واریز پیشاپیش به یک حساب RRSP است. او می‌تواند از حساب TFSA برای پیش‌پرداخت خرید خانه، خرید اتومبیل، هزینه‌های دیگر یا حتی برای واریز به حساب RRSP و برداشت دوباره آن تحت HBP استفاده کند.

کاهش محسوس مخارج در طی دو هفته

علی با تمرکز روی خرج‌هایی که می‌کرد، توانست در طی دو هفته، مخارج خود را به شکل محسوسی کاهش دهد. به‌طوری‌که، هزینه‌های او در هفته اول ۶۰۱ دلار بوده که این هزینه‌ها در هفته دوم به ۱۳۰ دلار کاهش یافته است.علی درباره عملکرد خودش می‌گوید: «فکر می‌کنم عملکرد واقعا خوبی داشتم، چون هدف‌گذاری من برای روزهای کاری این است که فقط برای نیازهای کاملا ضروری پول خرج کنم».بخش عمده این عملکرد، به دلیل افزایش ساعات کاری در هفته بوده است. او در این رابطه توضیح می‌دهد: «چون من ۵ روز از هفته را کار می‌کنم، هیچ پولی برای distraction ها خرج نمی‌کنم». علی در طول هفته فقط بابت بلیط TTC، برای رفت و برگشت به بیمارستان پول خرج کرده است.

علی بابت وقت‌گذرانی با دوستانش مبلغ بسیار کمی را خرج می‌کند‌

او پس از این سختکوشی بی‌توقف، تصمیم گرفت بالاخره یک روز را در bubble خودش، به وقت‌گذرانی با دوستانش بگذراند.علی می‌گوید: «آن روز مبلغ نسبتا کمی را خرج کردم و از این بابت به خودم افتخار می‌کنم». علی معتقد است مهمترین درسی که از این آموزش‌ مالی گرفته، پس‌انداز، پس‌انداز و پس‌انداز است. او می‌گوید: «فکر می‌کنم در حال حاضر، تمرکز اصلی من روی بازپرداخت وام OSAP و بعد از آن، پس‌انداز کردن شدید خواهد بود». او اضافه می‌کند که باقیمانده بدهی‌اش هنوز مبلغ ترسناکی است و برای رسیدن به هدف خرید خانه یا کاندو، باید مدت زیادی صبر کند.

پاندمی باعث شده علی بیشتر از گذشته پس‌انداز کند

شرایط پاندمی موجب شده است که او بتواند بیشتر پس‌انداز کند و در این رابطه توضیح می‌دهد: «فکر می‌کنم در شرایط عادی خیلی بیشتر بیرون می‌رفتم و بنابراین، بیشتر هم خرج می‌کردم». سرانجام آنکه، گرچه علی بیشتر از ۶۰ ساعت در هفته در خط مقدم مبارزه با بیماری کووید ۱۹ فعالیت می‌کند، اما خوش‌شانس است که می‌تواند بدهی دانشجویی‌اش را کاهش دهد. او می‌گوید: «من درک می‌کنم که در موقعیت مساعدی قرار دارم که در این دوران دشوار، از شغل باثباتی برخوردار هستم و می‌توانم در بخش درمان کار کنم».