این داستان بچه‌های مریض و مدرسه کی بفرستیم، کی نفرستیم؟
«مامان، حالم بده نمی‌تونم برم مدرسه» این جمله برای شما آشنا نیست؟ این کار سخت ما والدین است که هر روز تشخیص بدهیم این جمله مبنای واقعی دارد یا فقط برای فرار از مدرسه رفتن مطرح می‌شود. اگر بچه ما مریض است، آیا بیماری‌اش جدی است یا یک درد گذراست؟ چه زمانی بهتر است بچه‌هایی را که بیماری سبکی دارند در خانه نگه داریم و چه زمانی می‌توانیم آنها را با خیال راحت راهی مدرسه کنیم؟
این شماره آتش خانواده را از اینجا دانلود کنید
بر اساس یک نظرسنجی که امسال توسط بیمارستان اطفال سی. اس. موت در دانشگاه میشیگان انجام شده است، ۷۵ درصد از والدین گفته‌اند که سال گذشته دست‌کم یک روز فرزندشان به دلیل بیماری به مدرسه نرفته است. اغلب والدین، نگران‌اند که آیا بچه‌شان می‌تواند تمام روز را در مدرسه دوام بیاورد یا نه؟ اگر مدرسه برود ممکن است حالش بدتر شود؟ آیا ممکن است با مدرسه رفتن ویروس و بیماری را به دیگران هم منتقل کند یا نه. برای همین خیلی از مواقع تصمیم‌گیری برای فرستادن یا نفرستادن بچه مریض به مدرسه سخت است.
خودتان بگوئید که می‌تواند در مدرسه دوام بیاورد یا نه!
بچه ما صبح که از خواب بیدار می‌شود با آه و ناله می‌گوید «دلم درد می‌کند.» یا پیشانی‌اش گرم است و گونه‌هایش گل انداخته است، یا احتمالا برای مدرسه نرفتن درد دیگری را بهانه می‌کند. یا یک جوش عجیب در آورده است، یا چندتایی رشک (تخم شپش) از شپش‌های کمپ تابستانی در سرش باقی مانده است. آیا او به اندازه‌ی کافی سلامت هست که مدرسه برود یا مریض است و باید فعلا قید مدرسه را زد؟
احتمالا پیش از این هم، با چنین موقعیت‌هایی مواجه شده‌اید.
ماروین لیپمن، پزشک و مشاور ارشد پزشکی در کانسومر رپورتس، می‌گوید: «قبل از اینکه اتوبوس مدرسه برسد باید تصمیم بگیریم که بچه‌مان را مدرسه بفرستیم یا نفرستیم. اما می‌توانیم این کار را شانسی انجام ندهیم. بهتر است از روی شانس تصمیم نگیریم و کمی روی تصمیممان فکر کنیم.»
البته در برخی موارد کاملا واضح است که بچه‌ها مریض‌تر از آن هستند که به مدرسه بروند؛ برای مثال موقعی که فرزندتان تمام شب بیدار بوده و استفراغ کرده است، یا هنگامی که تب دارد.
اما به گفته‌ی سوزان آرونسون، پزشک و یکی از سخنگویان آکادمی آمریکایی طب اطفال و استاد بازنشسته‌ی طب اطفال در دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا، نتیجه‌گیری شما در سایر موارد ممکن است عمدتا بر این اساس صورت گیرد که آیا فرزندتان می‌تواند تمام روز در کلاس دوام بیاورد یا نه.
بر اساس نظرسنجی سی. اس. موت، نگرانی‌های دیگری که می‌تواند بر تصمیم‌گیری والدین در مورد فرستادن فرزندانشان به مدرسه تاثیر بگذارد، عبارتند از اینکه آیا گذراندن طول روز در مدرسه ممکن است بیماری کودک آنها را بدتر کند یا نه. ۶۰ درصد از شرکت‌کنندگان در نظرسنجی به این مورد اشاره کرده‌اند و اینکه آیا فرزندشان ممکن است میکروب‌های خود را به همکلاسی‌هایش انتقال دهد یا نه؟ تقریبا نیمی از افراد این دلیل را ذکر کرده‌اند.
گاهی دچار تردید می‌شویم که چه زمانی بچه‌ها مریض‌تر از آن هستند که به مدرسه بروند و کی فرستادن آنها مشکلی ندارد. در اینجا برای شناخت بهتر از این مسئله ، پنج حالت شایع آن را بررسی می‌کنیم
سرماخوردگی‌های میکروبی
به طور کلی اگر کودکتان تب نداشته باشد، حتی با آبریزش بینی و سرفه‌های گاه به گاه نیز می‌تواند در مدرسه حاضر شود.
با وجود این، به گفته‌ی آرونسون، اگر فرزندتان مریض‌تر از آن به نظر می‌رسد که بتواند در فعالیت‌های روزانه مشارکت داشته باشد، یا فکر می‌کنید که نیازهای او ممکن است توانایی معلم را برای مراقبت از سایر بچه‌ها به خطر اندازد، باید او را در خانه نگه دارید. در این حالت، یک روز استراحت و نوشیدن مایعات فراوان احتمالا کافی خواهد بود و او روز بعد با روحیه و شرایط بهتری به مدرسه برخواهد گشت. اگر کودکتان گلودرد همراه با سردرد و یا تب داشت، با پزشک مشورت کنید. بیشتر گلودردهای زمستانی منشا ویروسی دارند، اما در بچه‌های بین ۵ تا ۱۵ سال، حدود ۳۰ درصد از گلودردها استرپتوکوکی است که عفونت باکتریایی بسیار واگیرداری است و باید حتما درمان شود.
اگر هم پزشک گلودرد استرپتوکوکی را تایید کند، به احتمال زیاد فرزندتان بعد از مصرف دو دوز آنتی‌بیوتیک، دیگر ناقل بیماری نخواهد بود. مقررات داخلی مدرسه را چک کنید؛ بیشتر مدارس خواستار آن هستند که بچه‌هایی که گلودرد استرپتوکوکی دارند، قبل از بازگشت به مدرسه ۲۴ ساعت تمام آنتی‌بیوتیک مصرف کنند.
اسهال و استفراغ
اگر کودکتان در طی شب، یک بار دچار اسهال یا استفراغ شده است اما به جز آن به نظر مشکلی ندارد، مثلا صبحانه‌‌ی نرمالی خورده است و تب ندارد، فرستادن او به مدرسه کاری منطقی خواهد بود.
اما ماروین لیپمن، پزشک و مشاور ارشد پزشکی می‌گوید: «اگر اسهال و استفراغ فرزندتان بیش از یک بار بود، یا تعداد دفعات دستشویی رفتن او آنقدر پی‌در‌پی یا مدفوعش آنقدر شل بود که فکر کردید نمی‌توانید او را به مدرسه یا مهدکودک بفرستید، در خانه نگه‌اش دارید. چون ممکن است در مدرسه به دلیل اسهال و استفراغ برایش مشکلی پیش بیاید که موجب شود معلم‌اش بیش از اندازه به زحمت بیفتد و حفظ بهداشت کلاس نیز سخت شود. اگر فرزندتان در مدرسه استفراغ کند یا دچار اسهال شود، خودش هم شرمنده و معذب خواهد شد. بیشتر اسهال و استفراغ‌هایی که ویروسی هستند، ظرف یک یا دو روز بهبود پیدا می‌کنند. اگر مدفوع کودکتان گاهی شل اما بدون آب بود، بعد از آنکه بیشتر نشانه‌ها بهبود پیدا کرد می‌توانید او را به مدرسه بفرستید.»
نکته‌ی آخر آنکه، برای پیشگیری از مشکلات مربوط به معده و روده، به کودکان خود یادآوری کنید که در خانه و در مدرسه دست‌های خود را به طور مرتب بشویند. مطالعات به روشنی نشان می‌دهد که شستن دست‌ها به شکل صحیح احتمال ابتلا به ویروس‌ها را کاهش می‌دهد.
التهاب چشمی (Pink Eye)
کودکان در ایالات متحده سالانه سه میلیون روز تحصیلی را به دلیل التهاب ملتحمه (قرمزی غشای بخش سفید چشم) یا همان Pink eye از دست می‌دهند.
قرمزی چشم غالبا بر اثر عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی‌های معمولی به وجود می‌آید، اما می‌تواند به دلیل باکتری، آلرژی و یا حساسیت به به مواد شیمیایی مثل موادی که در آب استخر شنا هستند نیز باشد.
آرونسون می‌گوید قرمزی چشم، قاعدتا نباید مانع از حضور فرزند شما در کلاس باشد، اما در برخی ایالتها قوانینی برای این موضوع وجود دارد؛ بنابراین قبل از آنکه کودک خود را به مدرسه بفرستید، به این موضوع توجه داشته باشید.
اگر لازم بود که فرزندتان را در خانه نگه دارید، بدانید که خوب شدن قرمزی چشم در بیشتر بچه‌ها پنج یا شش روز طول می‌کشد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها توصیه می‌کند: «در این فاصله، بچه‌ها را تشویق کنید که مرتب دست‌هایش را بشویند و به چشم‌هایشان دست نمالند تا از سرایت عفونت از چشمی به چشم دیگر جلوگیری شود.»
شپش سر
شپش سر حشره‌ای بدون بال و به اندازه‌ی کنجد است که از خون انسان تغذیه می‌کند و موجب می‌شود بچه‌ها دائما سرشان را بخارانند. احتمالا با دیدن شپش فکر می‌کنید که نشانه‌ای واضح است که کودکتان باید حتما در خانه بماند.
اما بر اساس توصیه‌های انجمن پزشکان متخصص اطفال در امریکا (AAP) در سال ۲۰۱۶، کودکان سالم نباید به دلیل ابتلا به رشک (تخم شپش) یا حتی شپش‌های فعال، از رفتن به مدرسه منع شوند، البته مادامی که تحت درمان قرار داشته باشند.
آرونسون می‌گوید: «والدین معمولا وقتی که می‌فهمند فرزندشان یا بچه‌های دیگر شپش دارند، واکنش احساسی تندی نشان می‌دهند، اما تا زمانی که بچه‌ها سرهایشان با هم در تماس نباشد، مشکلی نخواهد بود. شپش‌ها مایه‌ی آزار هستند و موجب خارش شدید می‌شوند، اما هیچگونه بیماری‌ای را انتقال نمی‌دهند.»
در حقیقت اگر مدرسه تماس گرفت تا به شما اطلاع دهد که فرزندتان شپش سر دارد، بر اساس دستورالعمل AAP اشکالی ندارد که کودک شما تا پایان وقت در مدرسه بماند، سپس به خانه بیاید، تحت درمان قرار گیرد و روز بعد به مدرسه برگردد.
با وجود این، بهتر است که دستورالعمل‌های محلی را نیز چک کنید. بعضی از نواحی آموزشی هنوز هم خواستار آن هستند که بچه‌ها کاملا از تخم شپش پاک شوند و بعد به مدرسه برگردند، هرچند که ثابت نشده است این کار تاثیری در کاهش سرعت انتقال شپش در کلاس داشته باشد.
قارچ پوستی
اگر فرزند شما دست‌کم یک لکه‌ی گرد قرمز بر روی پوست سر یا بدن خود داشته باشد، ممکن است مبتلا به قارچ پوستی شده باشد که یک عارضه‌ی قارچی بی‌خطر اما مسری بر روی پوست است.
این مشکل در بین بچه‌ها شایع است و در مدرسه می‌تواند از طریق کلاه، شانه یا سنجاق سر آلوده منتقل شود. اما بر اساس دستورالعمل AAP، این عارضه گرچه ممکن است اندکی خارش به همراه داشته باشد، کودک شما همچنان می‌تواند به مدرسه برود. آرونسون می‌گوید: «مادامی که بخش درگیر پوست با پیراهن یا با پانسمان و باند پوشیده شده باشد، احتمال سرایت آن بسیار کم خواهد بود.»
اگر نمی‌توانید روی آن محل را بپوشانید، موضوع را با پزشک اطفال خود در میان بگذارید تا در صورت لزوم فرزندتان را به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از شروع مداوای قارچ پوست، در خانه نگه دارید. در طول دوره‌ی درمان و بعد از آن، نگذارید که فرزندتان شانه‌ها، برس‌ها، کلیپس‌ها، سنجاق سرها یا کلاه‌های خود را به دیگران بدهد.
