داستان زندگی تری فاکس؛ قهرمان کانادایی که تاثیر مهمی بر درمان مبتلایان به سرطان داشت

تری فاکس Terry Fox را به‌عنوان بزرگ‌ترین قهرمان کانادا می‌شناسند.

او جزو مشاهیر کانادا محسوب می‌شود که حتی در بریتیش کلمبیا یک کوه بدون نام را به نام او نام‌گذاری کرده‌اند. البته، این ورزشکار کانادایی عمر زیادی نکرد و در همان ابتدای جوانی، به دلیل سرطان جان خود را از دست داد.

اهمیت تری فاکس در کانادا به ورزشکار بودن او نیست و او به دلیل تاثیر شگرفی که در جمع‌آوری کمک برای راه‌اندازی مرکز تحقیقات سرطان داشته شناخته می‌شود.

هر سال در ماه سپتامبر به یاد تری‌فاکس مسابقات ماراتن امید در کانادا برگزار می‌شود.

دلیل این مساله هم این است که تری فاکس، قهرمان و شخصیت مهم تاریخ کانادا، در تاریخ اول سپتامبر مجبور شد به دلیل گسترش سرطان در ریه‌هایش از این مسابقات کناره‌گیری کند.

البته این مسابقه امسال به دلیل شرایط کرونا به صورت مجازی انجام شد.

در این مطلب، با زندگی این قهرمان کانادایی بیشتر آشنا می‌شوید.

ترانس استنلی فاکس Terrance Stanley Fox یا همان تری فاکس Terry Fox که ورزشکار، فعال حقوق بشر و فعال تحقیقات سرطان اهل کانادا بود در تاریخ ۲۸ جولای سال ۱۹۵۸ به دنیا آمد و در تاریخ ۲۸ جون ۱۹۸۱ دیده از جهان فروبست.

کار بزرگ تری فاکس در مدت کوتاه عمر خود، کمک به تحقیقات سرطان بود. ماجرا از این قرار است که او در سال ۱۹۸۰ توانست در مسابقه دو که از شرق به غرب کانادا برگزار می‌شد، به خوبی ظاهر شود. آن‌هم در حالی که سرطان باعث از دست دادن یکی از پاهایش شده بود.

او با استفاده از کمک‌هایی که در این مسابقه دریافت کرد، توانست نقش موثری در افزایش آگاهی افراد در زمینه تحقیقات سرطان داشته باشد.

مسابقه‌ای با شرکت دوندگانی از ۶۰ کشور که با هدف جمع‌آوری کمک برای تحقیقات سرطان برگزار می‌شود

اقدام تری فاکس باعث شد که هر سال یک مسابقه دو با نام او برگزار شود.

در این مسابقه که بزرگ‌ترین مسابقه یک‌روزه جهان به‌منظور جمع‌آوری کمک‌های مالی برای تحقیقات سرطان است، دوندگانی از ۶۰ کشور جهان شرکت می‌کنند.

این مسابقه مسبب خیر بوده و تا به‌حال بیشتر از ۶۵۰ میلیون دلار کانادا به نام تری فاکس و به منظور کمک به تحقیقات سرطان جمع‌آوری شده است.

اگر دوست دارید با زندگی پر ماجرای این قهرمان کانادایی آشنا شوید، خواندن ادامه این مطلب را از دست ندهید.

ورزش‌هایی که تری فاکس در دوران مدرسه و دانشگاه سراغ آنها رفت

خانواده تری فاکس در سال ۱۹۶۶ در استان بریتیش کلمبیا ساکن شدند. تری، ۲ برادر و یک خواهر داشت. پدرش، رونالد، در راه‌آهن مشغول به کار بود و مادرش، بتی، زن سخت‌کوشی بود. فرزندان بتی، به‌ویژه تری، این ویژگی را از مادرشان به ارث برده بودند.

از همان دوران کودکی معلوم بود که تری ورزشکار می‌شود، چون ورزش‌های مختلف را دوست داشت. تری ابتدا سراغ بسکتبال رفت. او برای بیرون آمدن از نیمکت ذخیره‌ها سخت تلاش کرد و در سال آخر دبیرستان، قهرمان مسابقات شد.

اما مربی تربیت بدنی به این نتیجه رسید که تری می‌تواند در مسابقات دوی استقامت موفق‌تر باشد و او را تشویق کرد که این ورزش را ادامه دهد.

تری تردید داشت که تحصیلاتش را ادامه بدهد یا خیر، اما با تشویق‌های مادرش، تصمیم گرفت در رشته حرکت‌شناسی در دانشگاه سایمون فریزر، تحصیلش را پیگیری کند.

او در دانشگاه هم بسکتبال را ادامه داد و توانست موفق‌تر از بسیاری از ورزشکاران با استعداد ظاهر شود.

اتفاقی که باعث شد تری متوجه شود مبتلا به سرطان شده است

با این حال، اتفاقات بد از راه رسیدند؛ اتفاقاتی که باعث شد تری از بیماری خود خبردار شود.

نوامبر ۱۹۷۶ بود که تری یک تصادف رانندگی کوچک را از سر گذراند. او در حال رانندگی به سمت خانه پدری خود بود که چشمش به پلی در حال ساخت افتاد و نگاهش روی آن متوقف شد. همان موقع بود که به‌یک‌باره با یک ماشین پیکاپ برخورد کرد.

در این تصادف، مشکل حادی برای تری به‌وجود نیامد و فقط کمی زانویش ورم کرد. تری فکر می‌کرد مشکل تمام شده اما ماه دسامبر که از راه رسید، درد زانوی او هم دوباره شروع شد. با این حال، چون فصل مسابقات بسکتبال بود، تری به درد خود بی اعتنایی کرد.

چند ماه بعد یعنی در مارچ ۱۹۷۷ زانو درد تری به اندازه‌ای بیشتر شد که او را به بیمارستان کشاند. پزشکان تشخیص دادند که تری به بیماری سرطان استخوان استئوسارکوما مبتلا شده است.

تری فکر می‌کرد که تصادف رانندگی باعث ضعیف شدن زانوی او شده، اما به عقیده پزشکان این دو موضوع هیچ ارتباطی به هم نداشتند.

وقتی پزشکان مجبور شدند پای تری را قطع کنند

توصیه پزشکان برای ورزشکاری مانند تری وحشتناک بود. آنها گفته بودند زانوی تری باید قطع شود و او تحت شیمی‌درمانی قرار بگیرد.

اما خبر امیدوارکننده‌ای هم به او دادند. پزشکان به تری گفتند که ۲ سال قبل، شانس بهبودی از این بیماری ۱۵ درصد بود اما آن زمان، این شانس ۵۰ درصد بالاتر رفته بود.

این موضوع باعث شد ارزشمندی تحقیقات سرطان در نظر تری بیشتر به نظر بیاید.

تری تسلیم تشخیص پزشکان شد و رضایت داد که پایش قطع شود. او ۳ هفته بعد توانست با کمک پای مصنوعی دوباره راه برود.

دلیلی که باعث شد تری زندگی‌اش را وقف کمک به افراد مبتلا به سرطان کند

بیمارستان تحقیقات سرطان بریتیش کلمبیا جایی بود که تری به مدت ۱۶ ماه شیمی‌درمانی خود را پیگیری کرد.این دوران برای او بسیار سخت و ناراحت‌کننده بود؛ چرا که هر روز درد کشیدن و مرگ مبتلایان به سرطان را به چشم خود می‌دید.

این اتفاقات باعث شد تری هدف جدیدی برای زندگی‌اش تعریف کند و آن هدف این بود که ادامه زندگی خود را وقف کمک به ‌آدم‌های مبتلا به سرطان نماید. او با این هدف جدید توانست درمانش را تمام کند.

 

حضور تری در مسابقات بسکتبال ویلچری و دریافت نشان تمام ستاره از این مسابقات

در تابستان ۱۹۷۷ یعنی زمانی که تری هنوز شیمی‌درمانی می‌شد، ریک هانسن، از انجمن ورزش‌های ویلچری کانادا از تری برای حضور در تیم بسکتبال دعوت کرد.

تری به دعوت او پاسخ مثبت داد و تنها بعد از ۲ ماه آموزش به عضویت تیم درآمد و بعد از آن هم در مسابقات قهرمانی کشوری در ادمونتون شرکت کرد.

تری در زمان عضویت در این تیم، ۳ مقام کشوری به دست آورد و نشان «تمام ستاره» را از انجمن بسکتبال ویلچری آمریکا دریافت کرد.او در سپتامبر ۱۹۷۹ موفق شد مسابقه ماراتن ۱۷ مایلی در پرنس جورج را به پایان برساند.

با وجود این که تری در این مسابقه ۱۰ دقیقه دیرتر از سایر شرکت‌کنندگان مسابقه به خط پایان رسید، اما‌ تماشاچیان تحت تاثیر تلاش‌های تری قرار گرفتند و با چشمانی اشک‌بار او را تشویق می‌کردند.

 

 آرزویی که تری برای تحقق آن به انجمن سرطان کانادا نامه نوشت

آرزوی تری این بود که بتواند یک دلار به ازای هر نفر از ۲۴ میلیون کانادایی کمک مالی جمع‌آوری کند و این موضوع را با خانواده‌اش در میان گذاشت.

در همین راستا، او در نامه‌ای که به انجمن سرطان کانادا ارسال کرد، از آن‌ها خواست که در انجام یک ماراتن در سراسر کانادا و جمع‌آوری کمک برای تحقیقات سرطان از او حمایت کنند. او قول داد که حتی اگر مجبور شود تا خط پایان سینه‌خیز برود، باز هم مسابقه را تمام خواهد کرد.

انجمن سرطان کانادا با درخواست تری موافقت کرد اما یک شرط برای او گذاشت. شرط این بود که تری برای تایید سلامت خود، یک گواهی پزشکی از طرف متخصص قلب داشته باشد. این گواهی نشان داد که تری به بیماری شایع در بین ورزشکاران یعنی گشادی بطن چپ قلب مبتلاست و این مشکل، یک خطر جدی محسوب می‌شود.

در نهایت، هزینه تهیه پای مصنوعی، کفش مناسب، سوخت خودرو و سایر موارد توسط شرکت‌های مختلفی مانند فورد، ایمپریال اویل، آدیداس و… فراهم شد.

البته، هدف تری تبلیغ شرکت‌ها نبود و این کار را برای هیچ‌کدام از شرکت‌ها انجام نمی‌داد، چون معتقد بود که هیچ‌کس جز بیماران سرطانی نباید از این مسابقات بهره مالی ببرد.

آغاز به کار ماراتن امید در سال ۱۹۸۰

به این ترتیب، دوی ماراتن ۸ هزار کیلومتری تحت عنوان «ماراتن امید» در تاریخ ۱۲ اپریل سال ۱۹۸۰ آغاز به کار کرد.
ماراتن به این شکل آغاز شد که تری پای راستش را در اقیانوس اطلس (در سینت جانز، نیوفاندلند و لابرادور) فرو برد و در مسیر با باد‌های شدید، بارش سنگین برف و باران مواجه شد.

در طول مسیر داگ آلوارد، دوست صمیمی‌ تری با یک ون در کنار او بود و برایش غذا آماده می‌کرد. تری به هر شهری که می‌رسید، کمک‌های مالی مردم را جمع‌آوری می‌کرد. اما از میزان این کمک‌ها رضایت نداشت. ناراحتی دیگر تری از این بود که رانندگان در طول مسیر او را مجبور می‌کردند به کنار جاده برود.

این موضوع که بعد از سپری شدن یک‌سوم از سفر، تری توانسته بود فقط ۲۰۰ هزار دلار کمک نقدی جمع‌آوری کند، ناامیدکننده بود.

اتفاقی که باعث شد تری از ناامیدی نجات پیدا کند و کمک‌های نقدی بیشتر شود

کسی که توانست در این شرایط کمک خوبی به تری بکند، ایسادور شارپ، مدیرعامل هتل‌ها و اقامت‌گاه‌های فورسیزنز در استان کبک بود. پسر شارپ چند سال قبل بر اثر یک تومور سرطانی از دنیا رفته بود و این موضوع باعث شد که او در هتل‌های طول مسیر از تری پذیرایی کند.

از آن‌جایی که کمک‌های جمع‌آوری‌شده بسیار کم بود، تری امید خود را برای ادامه دادن این کار از دست داده بود. اما وقتی شارپ اعلام کرد که حاضر است در ازای هر مایل به او ۲ دلار بپردازد و همچنین، هزار شرکت دیگر را برای انجام این کار متقاعد کرد، تری دوباره انگیزه گرفت و به مسیرش ادامه داد.

در طول مسیر، ساکنان شهر‌ها و افراد مشهور آنها به استقبال تری می‌آمدند. حتی ورزشکاران این شهرها هم در قسمتی از مسیر، به همراه تری می‌دویدند.

همه این اتفاقات باعث شد کمک‌های مالی افزایش پیدا کند. به‌طوری‌که تری در یک روز عبور از تورنتو مبلغ ۱۰۰ هزار دلار جمع‌آوری کرد. ۲۵ هزار دلار از این مبلغ، چکی بود که بابی اوور، بازیکن معروف هاکی به تری داد.

این بار سرطان ریه سراغ تری آمد و باعث شد او به ماراتن پایان دهد

این همه فعالیت برای فردی مانند تری عوارض خاص خود را به همراه داشت، چرا که دچار مشکلات جسمانی شد و با اصرار انجمن سرطان کانادا چند روز استراحت کرد. اما این استراحت هم کافی نبود و او مجبور شد در روز اول سپتامبر از مسابقه دست بکشد و راهی بیمارستان شود.

این بار هم سرطان از راه رسیده بود و سراغ ریه‌های تری رفته بود. او با چشمانی اشکبار در یک کنفرانس مطبوعاتی این خبر را اعلام کرد و گفت که بعد از ۱۴۳ روز و پشت سر گذاشتن ۵ هزار و ۳۷۳ کیلومتر به این ماراتن پایان می‌دهد.

با تلاش‌های تری، مبلغ یک میلیون و ۷۰۰ هزار دلار کمک مردمی جمع‌آوری شد. هدف تری این بود که مردم با دیدن پیامدهایی که سرطان برای او داشته، تشویق شوند که به سایر بیماران مبتلا به سرطان کمک کنند.

قرار شد با استفاده از کمک‌های جمع‌آوری‌شده توسط تری، یک مرکز تحقیقات سرطان راه‌اندازی شود

هفته بعد، در شبکه تلویزیونی CTV برنامه‌ای برای حمایت از تری پخش شد. بعد از این برنامه، مبلغ ۱۰ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار کمک مالی دیگر، از استان‌های مختلف دریافت شد. برنامه‌ریزی این بود که با استفاده از این کمک‌ها در استان بریتیش کلمبیا یک مرکز تحقیقات سرطان به نام تری راه‌اندازی شود.

پروسه دریافت کمک‌ها به همین‌جا ختم نشد و تا اپریل سال بعد بیش از ۲۳ میلیون دلار جمع‌آوری شد.

در این مدت، تری نامه‌های زیادی از سراسر دنیا دریافت کرد.

این نامه‌ها به قدری زیاد بود که دیگر نیازی نبود آدرس تری را روی پاکت نامه بنویسند و کافی بود روی نامه‌ای نام تری باشد تا او نامه را در خانه‌شان دریافت کند.

وقتی تری لقب ورزشکار سال را گرفت و چند ماه بعد از دنیا رفت

سپتامبر ۱۹۸۰ بود که به تری فاکس لقب «ورزشکار سال» را دادند و نام او در فهرست مشاهیر ورزشی کانادا ثبت شد.

چند ماه بعد حال جسمانی تری وخیم شد و با وجود درمان‌های زیادی که روی او صورت گرفت، اما به کما رفت و در نهایت، صبح روز ۲۸ جون سال ۱۹۸۱ در بیمارستان جان خود را از دست داد.

درگذشت تری به قدری اهمیت داشت که پرچم‌ کانادا نیمه‌افراشته شد و مراسم تدفین او را در تلویزیون ملی نشان دادند.

تاثیر کار تری در بالا رفتن امید به درمان بیماران مبتلا به سرطان استئوسارکوما

سال ۱۹۹۹ بود که تری را به‌عنوان بزرگ‌ترین قهرمان کشور معرفی کردند. تاثیر کار تری بسیار خارق‌العاده بود؛ چرا که دکتر جی واندر طی مصاحبه‌ای در سپتامبر سال ۲۰۱۳ اعلام کرد که امید به درمان بیماران مبتلا به سرطان استئوسارکوما در جوانان تا ۸۰ درصد و در افراد مسن‌تر تا ۷۰ درصد بالا رفته است.

این پیشرفت در نتیجه ۶۵۰ میلیون دلاری است که ماراتن امید تری فاکس تا به امروز جمع‌آوری کرده است.

کوهی در بریتیش کلمبیا که به نام تری نام‌گذاری شد

در حال حاضر، در کانادا خیابان‌ها، مدارس، جاده‌ها، مراکز ورزشی، مجسمه‌ها و فیلم‌های زیادی به یاد تری ساخته‌ شده‌اند. حتی دولت بریتیش کلمبیا یک کوه بدون نام را در رشته‌ کوه‌های راکی به نام تری نام‌گذاری کرد و محوطه اطراف کوه هم، «پارک استانی کوه تری فاکس» نام گرفت.

در سال ۲۰۰۸ به تری لقب «شخصیت مهم تاریخ کانادا» را دادند. این لقب مخصوص کسانی است که نقش مهمی در تاریخ کانادا داشته‌اند.

مادر تری نیز یکی از پرچم‌داران افتتاحیه المپیک زمستانی سال ۲۰۱۰ ونکوور بود.