چند درصد کانادایی‌ها در خانه‌های خود زندگی می‌کنند؟ شکاف قابل‌توجهی میان شهرهای بزرگ و کوچک دیده می‌شود
نرخ مالکیت مسکن Home Ownership Rate، درصد خانه‌هایی است که توسط مالکان خود سکونت دارند، نه مستاجران. این شاخص با تقسیم تعداد واحدهای مسکونی تحت مالکیت افراد ساکن در آن‌ها بر کل واحدهای مسکونی اشغال‌شده در یک منطقه مشخص محاسبه می‌شود.
تحلیل جامعی از نرخ مالکیت مسکن در سراسر کانادا نشان می‌دهد تفاوت‌های چشمگیری میان کلان‌شهرها و شهرهای کوچک‌تر وجود دارد. این تفاوت‌ها به‌ویژه در مناطق شهری انتاریو برجسته‌تر هستند.
بر اساس داده‌های اخیر، در حالی که نرخ مالکیت مسکن در سطح ملی در کانادا ۶۶.۵ درصد است، شهرهای کوچک‌تر انتاریو مانند Barrie و Windsor به ترتیب با نرخ‌های ۷۳ و ۷۲ درصد در صدر قرار دارند. این در حالی است که در مراکز شهری بزرگ‌تر، نرخ مالکیت مسکن معمولا پایین‌تر است.
در مقیاس وسیع‌تر، کلگری با نرخ ۷۰.۵ درصد در میان کلان‌شهرهای کانادا پیشتاز است و پس از آن ادمونتون با ۶۸.۷ درصد قرار دارد. با این حال، بزرگ‌ترین شهرهای کشور نرخ‌های به‌مراتب پایین‌تری دارند؛ به‌عنوان مثال، تورنتو ۶۵ درصد و ونکوور ۶۲ درصد را ثبت کرده‌اند. مونترال با ۵۴.۴ درصد کمترین نرخ مالکیت را در میان شهرهای بزرگ کانادا دارد.
در داخل انتاریو، یک الگوی مشخص دیده می‌شود: شهرهای کوچک‌تر در مقایسه با مراکز شهری بزرگ‌تر، نرخ‌های مالکیت مسکن بالاتری دارند. در حالی که شهرهایی مانند Barrie و Windsor نرخ‌هایی بیش از ۷۰ درصد را حفظ کرده‌اند، کلان‌شهرهایی مانند تورنتو و اتاوا با ۶۵ درصد، بیشتر به میانگین ملی نزدیک هستند.
داده‌ها حاکی از آن هستند که ممکن است بین اندازه شهر و نرخ مالکیت مسکن همبستگی وجود داشته باشد، به این صورت که در شهرهای بزرگ‌تر، نرخ مالکیت به‌طور کلی کمتر است. این روند به‌ویژه در انتاریو مشهود است،
جایی که شهرهای متوسطی مانند Kingston با ۶۳ درصد و لندن با ۶۲.۶ درصد نرخ‌های پایین‌تری نسبت به شهرهای کوچک‌تر دارند، اما همچنان در سطحی مشابه دیگر کلان‌شهرها قرار می‌گیرند.
این آمار تصویری از وضعیت بازار مسکن کانادا ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد مالکیت خانه در شهرهای کوچک‌تر قابل‌دسترس‌تر است. این مسئله احتمالا به دلیل تفاوت در قیمت مسکن و میزان دسترسی به بازار در مناطق مختلف است.
