غرب با نادیده گرفتن مبارزات زنان در ایران، آینده خود را به خطر می‌اندازد؛ مقاله وزیر خارجه کانادا در زمان نخست‌وزیری هارپر در نشنال پست
آقای John Baird وزیر امور خارجه کانادا در زمان نخست‌وزیری استفن هارپر امروز در مقاله‌ای در روزنامه نشنال پست تاکید کرده که غرب با نادیده گرفتن مبارزات زنان در ایران، آینده خود را به خطر می‌اندازد.
وی در این مقاله می‌نویسد: «من بیش از دو هفته است که پای تلویزیون هستم و ویدئوهایی که از داخل ایران گرفته شده را تماشا می‌کنم. من مردم شجاعی را می‌بینم که با نیروهای امنیتی به شدت مسلح، روبرو می‌شوند. من زنان جوانی را می‌بینم که بیشتر آنها در دهه دوم و سوم زندگی خود هستند و با آغوش باز و مشت‌های گره‌کرده به سوی انبوهی از مردان بی‌چهره می‌روند که با تجهیزات کامل ضد شورش آنجا هستند. وقتی هم مجبور می‌شوند عقب‌نشینی کنند، دوباره بلند می‌شوند و به اعتراضات خود ادامه می‌دهند.»
آقای John Baird در مقاله خود به آغاز شکل‌گیری اعتراضات اخیر پس از مرگ مهسا امینی و طفره رفتن حکومت از پذیرفتن مسئولیت پرداخته و آن را با واکنش تهران پس از کشته‌شدن زهرا کاظمی عکاس ایرانی-کانادایی مقایسه کرده و نوشته: «در سال ۲۰۰۳، زهرا کاظمی، به دلیل تلاش برای افشای وحشیگری حکومت دینی ایران به قتل رسید. کاظمی کانادا را ترک کرد تا از خانواده‌های زندانیان سیاسی که در بیرون زندان بدنام اوین تجمع کرده بودند گزارش دهد. به همین دلیل، او توسط اراذل و اوباشی که اکنون آزادانه روی زمین راه می‌روند و از مصونیت برخوردار هستند، دستگیر و تا حد مرگ مورد شکنجه قرار گرفت.»
وزیر امور خارجه محافظه‌کاران از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ ادامه داده است: «کاظمی انسان زیبا و شجاعی بود که صدای مظلومیت‌های داخل ایران شد. حتی با وجود همه ادعاهای تهران، مرگ او جهان را به وحشت انداخت و اساسا روابط بین کانادا و ایران را تغییر داد.»
وی سپس قطع روابط ایران و کانادا در زمان وزارت خود را یک دستاورد مهم در زندگی سیاسی خود نامیده و نوشته: «در سال ۲۰۱۲، اعلام کردم که دولت کانادا سفارت خود را در تهران می‌بندد و همه دیپلمات‌های ایرانی را به دلیل حمایت این کشور از دیکتاتوری خونین سوریه، جاه طلبی‌های هسته‌ای آن و نقض حقوق بشر از کانادا اخراج کردم.»
آقای John Baird وزیر امور خارجه محافظه‌کاران در زمان نخست‌وزیری استفن هارپر در بخش دیگری از این مقاله به سرنگونی هواپیمای اوکراینی توسط سپاه پاسداران در سال ۲۰۲۰ پرداخته و در پایان مقاله خود نوشته است: «چه بخواهیم و چه نخواهیم، زنان در ایران انقلابی را رهبری می‌کنند که زندگی ما را برای بهتر شدن تحت تأثیر قرار می دهد. مانند هر تحول مهم تاریخی، چنین تغییر بنیادینی نیازمند فداکاری است. انفعال بیشتر رهبران در سراسر جهان بر همین اساس مورد قضاوت قرار خواهد گرفت.»
