منوهر میثاقی؛ یادبود مردی که شادیِ زیستن را در آسایش همگان می‌دانست
منوهر میثاقی کارآفرین و فعال اجتماعی در کامیونیتی ایرانی که نقش فعالی در بنیان‌گذاری چندین نهاد مردم محور ایرانیان داشت در سن ۷۴ سالگی در تورنتو درگذشت.
از میثاقی به‌عنوان فردی کارآفرین و استراتژیست که داوطلبانه در فعالیت‌های اجتماعی حضور داشت یاد می‌شود.
زنده یاد منوهر میثاقی ۳۶ سال در کانادا سکونت داشت و در این سال‌ها منشا خدمات فراوانی برای ایرانیان بوده است.
خبرنگار آتش گزارش می‌دهد.
تنها چند روز پیش بود که خانم پروانه میثاقی، سرپرست کلاس‌های فارسی مدرسه تورن‌لی با ما تماس گرفت تا هم خبر درگذشت بهرام پارسی بنیانگذار مرکز آموزش زبان فارسی در تورنتو را بدهد و هم اینکه از طرف خودش و همکارانش درگذشت او را تسلیت بگوید.
حالا تنها چند روز پس از آن، نوبت ماست که برای او تسلیت بنویسیم که در سوگ «همسر آزاداندیش و مرد زندگی‌اش» آن چنان که خود از او یاد می‌کند، نشسته است؛ منوهر میثاقی.
دیگر تمام شد
همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق می‌افتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم
منوهر میثاقی در سال ۱۹۴۷ به دنیا آمد، تحصیلات خود را در دانشگاه آریامهر آن زمان (صنعتی شریف) انجام داد و در تاریخ ۲۷ سپتامبر ۱۹۸۴ در سن ۳۷ سالگی به کانادا مهاجرت کرد.
منوهر میثاقی در ۳۶ سالی که در کانادا حضور داشت، در فعالیت‌های اجتماعی بسیاری حضور داشت که برخی جنبه حرفه‌ای داشت و برخی در حوزه کامیونیتی قرار داشت.
او هم بنیانگذار و برای ۲ سال رئیس انجمن کامیونیتی ایرانی انتاریو Iranian Community Association of Ontario بود.
در سال ۲۰۰۲ با کمک دوستان و همفکرانش شبکه ایرانی – کانادائی Iranian-Canadian Network (IC Network) را بنیان گذاشت.
در سال ۲۰۰۷ از اعضای فعال گروهی بود که کنگره ایرانیان کانادا Iranian Canadian Congress را بنیان گذاشت و خودش نخستین رئیس این کنگره بود.
زنده‌یاد منوهر میثاقی در تمام این سال‌ها نقش فعالی در کانون مهندسان و معماران ایرانی در کانادا Canadian Society of Iranian Engineers & Architects و انجمن دانش‌آموختگان دانشگاه شریف (آریامهر سابق) در کانادا داشت.
محمد تاج‌دولتی روزنامه‌نگار ایرانی مقیم تورنتو درباره او می‌نویسد: «منوهر میثاقی، از جمله فعالان فرهنگی-اجتماعی جامعه ایرانیان کانادا بود که انگیزه فعالیت‌هایش نه حمایت پنهان یا آشکار از ایدئولوژی یا حکومت یا حزب سیاسی و صنف و گروه خاصی بود و نه کار و بار حرفه‌ای و شخصی زندگی‌اش ربطی به جامعه ایرانی-کانادایی داشت که بخواهد از سکوی فعالیت‌های اجتماعی برای منافع شخصی‌اش تبلیغ کند یا «مشتری» جمع کند.» به گفته تاج‌دولتی، او همیشه دغدغه اصلی‌اش بالندگی مهاجران ایرانی در کانادا و غلبه بر دشواری‌های کوچک و بزرگ زندگی تازه واردان به وطن دومشان بود. تاج‌دولتی می‌نویسد: «ایران دوستی بی‌شک و شبهه او و هدفش برای تقویت و گسترش هرچه بیشتر فرهنگ و هنر ایران در جامعه مهاجرت مثال زدنی است.»
پروانه میثاقی که خود از فعالان اجتماعی در کامیونیتی ایرانی در تورنتوست و سرپرستی کلاس‌های فارسی مدرسه تورن‌لی را برعهده دارد در یادداشتی درباره همسرش می‌نویسد: «آرزو می‌کردم روزگار فرصت زیستن بیشتری به او می‌داد. با زندگی سالم و ظاهر تندرستش بنظر می‌رسید اوراق بسیاری تا فصل آخر کتاب زندگی‌اش دست نخورده است؛ اما شگفتا از این پیچیدگی و راز طبیعت، که به طور ناگهانی گردبادی کشنده تمامی اوراق دست نخورده را یک جا با خود برد و ما را آشفته و سرگردان باقی گذاشت!
خانم میثاقی درباره دوران بیماری کوتاه او می‌نویسد: «او حتی در دوره دشوار بیماری‌اش هوشیار، توانا و بااراده بود و با پاسخ‌هایش پزشکان و پرستارها را شگفت‌زده می‌کرد. تا آخرین لحظه، عشق او به ایران و ایرانی کم نشد و با بالا بردن دست‌های درگیر به سرم‌اش، ندای زنده باد ایران و ایرانی سرمی‌داد. او همچنان دنبال نور، زیبایی و رنگ بود و از ناتوانی، ضعف و سیاهی بیزار. هرگز از شرایطش شکایت نمی‌کرد.»
خانم میثاقی همسر زنده یاد منوهر میثاقی، او را این گونه توصیف می‌کند: «همسری آزاده و همدل و در مراحل زندگی همراه و هم‌پا، پدری مهربان و خوش‌اندیش که فرزندان‌‌مان را با اصول و منطق آموزش می‌داد، دوستی با ثبات، یک رنگ و مشاوری صادق و بالاخره انسانی نیک‌سرشت که شادی زیستن را در آسایش همگان می‌دانست. از دست رفتن او غم بزرگی بر دل‌ها نشاند.»
رسانه آتش از دست دادن منوهر میثاقی را به همسرش خانم پروانه میثاقی، فرزندانش، استاد بزرگ روزنامه‌نگاری جناب عمید نائینی و سایر دوستان، آشنایان و بستگانش و نیز کامیونیتی ایرانی تسلیت می‌گوید و اطمینان دارد که یاد خوبی‌ها و خدمات او همیشه در خاطره‌ها زنده خواهد ماند.
Photo: namvar.ca
