چرا همه مهاجران انتاریو به تورنتو می‌آیند پس سهم بقیه شهرهای استان چه می‌شود
هیئت کنفرانس کانادا Conference Board of Canada همه نهادهای دولتی را فراخوانده تا برای حل این مشکل که استقرار مهاجران در استان انتاریو متوازن نیست اقدام کنند. به توصیه این هیئت، جوامع کوچک انتاریو هم باید بتوانند از منافع استقرار مهاجرانی که همه در کلان‌شهر تورنتو مستقر می‌شوند بهره‌مند شوند.
تحقیقاتی که توسط هیئت کنفرانس کانادا صورت گرفته نشان می‌دهد که تعداد مهاجران جدیدی که سال گذشته در انتاریو مستقر شده‌اند، نابرابری و عدم تناسب آشکاری را بین کلان‌شهر تورنتو و سایر مناطق استان نشان می‌دهد. این سطح نامتعادل استقرار مهاجران جدید باعث شده تا منابع پایتخت استان تحت فشار قرار بگیرد و از سوی دیگر هم سایر مناطق از دسترسی به مزایای اقتصادی حضور مهاجران بی‌بهره بمانند.
گزارش هیئت کنفرانس کانادا نشان داده است که در سال ۲۰۱۸ تعداد ۱۰۶ هزار مهاجر در تورنتو و اطراف آن مستقر شده‌اند که این تعداد ۷۷ درصد همه‌ی مهاجران جدیدی است که وارد استان شده‌اند. ۲۳ درصد باقیمانده از مهاجران جدید در سراسر مناطق دیگر استان پخش شده‌اند. اما گزارش هیئت کنفرانس کانادا نشان می‌دهد که این مناطق برای اینکه بتوانند اقتصاد داخلی خود را رونق ببخشند، به تعداد بیشتری مهاجر نیاز دارند.
بر اساس این گزارش، مهاجران استان انتاریو بیشتر از کل تعداد مهاجرانی است که در ۴ ایالت آتلانتیکی، کبک، منیتوبا و ساسکاچوان مستقر شده‌اند.
Pedro Antunes اقتصاددان ارشد هیئت می‌گوید که پایین بودن نرخ بیکاری در انتاریو نشان‌دهنده یک بازار کار فشرده است. روندی که می‌توان آن را به کل کشور تعمیم داد.
آنتونز می‌گوید: «هر چه جلوتر می‌رویم می‌فهمیم که بدون مهاجرت، شاهد کاهش کلی در تعداد نیروی کار در کانادا خواهیم بود. این روند، برای اینکه بتواند از رشد اقتصادی پشتیبانی کند، روند خوشایندی نیست.» عواملی مانند کاهش نرخ تولد، افزایش سن نیروی کار و میزان بالای خروج افراد از برخی کامیونیتی‌ها، این شرایط را در بازار کار تشدید می‌کند.
به گفته وی، رشد اقتصادی همان چیزی است که به استان‌ها فرصت می‌دهد تا درآمد کسب کنند. آنها با این درآمدهاست که می‌توانند، برای خدماتی مثل بهداشت و سلامت عمومی و تحصیل، هزینه کنند. شکست در حفظ یا افزایش درآمد، می‌تواند مشکلاتی جدی برای همه ساکنان کانادا ایجاد کند.
این گزارش همچنین اعلام کرده است که نگاهی به نرخ وابستگی پیش‌بینی شده یا نسبت تعداد افراد فعال به عنوان نیروی کار و افراد خارج از بازار کار، بر این نیاز تاکید می‌کنند که فشار وارده بر بازار کار، کاهش پیدا کند. طبق این گزارش، در حال حاضر در ازای هر ۱۰۰ نفر که در انتاریو شاغل هستند، ۶۲ نفر هستند که زیر ۱۴ سال یا بالای ۶۵ سال هستند و قادر به کار کردن نیستند. همین میزان پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۴۰ به ۷۹ نفر نسبت به ۱۰۰ نیروی کار شاغل برسد.
به گفته آنتونز، این نرخ پیش‌بینی شده باعث می‌شود که نیاز به در اختیار داشتن نیروی کار کافی برای قدرت بخشیدن به موتورهای اقتصادی ایالت، بسیار پراهمیت‌تر شود. به گفته وی، درک این مطلب ساده است که چرا مهاجران به سمت کلان‌شهر تورنتو جذب می‌شوند. این دلیل چیزی نیست جز ترکیب فرصت‌های شغلی، برنامه‌های حمایتی و وجود جوامعی از مهاجران جدید دیگر که باعث جذابیت کلان‌شهر تورنتو برای مهاجران جدید می‌شود.
