مردم کانادا بیشتر برای سرمایه‌گذاری خانه می‌خرند تا مصرف شخصی – گزارش گاردین
یک استاد برنامه‌ریزی شهری دانشگاه در ونکوور: آمارها شواهد بیشتری در این باره ارائه می‌دهد که مردم اکنون مسکن را، نه لزوما به عنوان مکانی برای زندگی، بلکه بیشتر به چشم یک سرمایه‌گذاری می‌بینند
بحران مسکن و اجاره در کانادا و به ویژه دو ابرشهر آن یعنی تورنتو و ونکوور دیگر یک مساله خاص این شهرها یا حتی کشور کانادا نیست. حالا یک نگاه جهانی دارد این روند را رصد می‌کند.
روزنامه پرسابقه گاردین در انگلیس چندی پیش براساس داده‌های مرکز آمار کانادا به تحلیل بازار مسکن و اجاره در این دو کلان‌شهر کانادا پرداخت و رفتار مصرف‌کنندگان و نیز سازندگان و سرمایه‌گذاران را تحلیل کرد.
یافته‌های تحقیق گاردین حکایت از آن دارد که گرایش مردم برای خرید مسکن جهت سکونت شخصی به سوی سرمایه‌گذاری و کسب سود و ارزش‌افزوده تغییر مسیر داده است.
خلاصه‌ای از گزارش گاردین را می‌خوانیم، با این توضیح که گاردین با حدود ۲۰۰ سال سابقه انتشار یکی از ستون‌های رسانه‌ای انگلیس به حساب می‌آید.
براساس آمارهای دولت انتاریو، بیش از یک سوم از کاندومینیوم‌های تورنتو، در تملک کسانی است که خود در آنها زندگی نمی‌کنند و این حکایت از آن دارد که شهرهای بیشتری در سراسر کانادا، ممکن است با چالش رو به رشدی درباره‌ی قدرت خرید مسکن مواجه باشند.
اعداد و ارقامی که توسط سازمان آمار کانادا انتشار یافته، نشان می‌دهد که ۳۸ درصد از کاندوهای تورنتو در اختیار صاحبان آنها نیست؛ بدان معنا که یا خالی هستند، یا اجاره داده شده‌اند، یا به عنوان ملک دوم مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اندی یان، سرپرست بخش برنامه‌ریزی شهری در دانشگاه Simon Fraser ونکوور، می‌گوید: «آمارها شواهد بیشتری در این باره ارائه می‌دهد که مردم اکنون، مسکن را نه لزوما به عنوان مکانی برای زندگی، بلکه بیشتر به چشم یک سرمایه‌گذاری می‌بینند.»
به گفته‌ی یان، این داده‌ها نشان می‌دهد که قیمت‌های مسکن دیگر ارتباطی با سطح درآمدها نداشته و در عوض، تحت تاثیر دسترسی به سرمایه قرار دارد و همین امر مزیت روشنی به سرمایه‌گذاران در مقایسه با کانادایی‌های متوسط می‌دهد. یان می‌گوید: «مساله دیگر عرضه و تقاضا نیست؛ این است که ما ساختمان را برای چه کسی می‌سازیم؟»
نگرانی‌ها درباره‌ی بازار بیش از اندازه داغ املاک کانادا تا به اینجا بر ونکوور متمرکز بوده است، جاییکه تنها ۱۲ درصد از خانواده‌ها از عهده‌ی مالکیت خانه بر می‌آیند و نزدیک به نیمی از کاندوها در تملک سرمایه‌گذاران است.
وضع مالیات مضاعف بر ملک‌های بدون استفاده و خریداران خارجی، موفقیت‌هایی در مساله‌ی مالکیت خارجی به همراه داشته است، اما ونکوور همچنان بعد از هنگ‌کنگ، دومین شهر جهان از نظر پایین بودن قدرت خرید مسکن به شمار می‌آید.
در تورنتو، که پر جمعیت‌ترین شهر کانادا می‌باشد، خانه‌های در تملک سرمایه‌گذاران در افزایش قیمت‌های کاندو و فشار بر مسکن‌های اجاره‌ای با قیمت مناسب، سهیم بوده است.
تورنتو طی ۴۰ سال گذشته، مسکن‌های رنتال اندکی ساخته است و همین امر، باعث شده تا بیش از اندازه برای تامین مسکن رنتال به بازار مسکن ثانویه متکی شود. حباب مسکن نیز، در همین حین، به افزایش قیمت‌های خرید و در پی آن اجاره، برای کاندو منتهی شد. تحلیل صورت گرفته توسط شهرداری تورنتو نشان می‌دهد که اجاره‌های کاندو در این شهر، بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۸، به میزان ۳۰ درصد افزایش داشته است.
جان پاسالیس، تحلیل‌گر بازار مسکن، می‌گوید: «توسعه‌دهندگان ترجیح می‌دهند به جای ساخت خانه‌های خانوادگی ارزان‌قیمت برای اقشار متوسط تورنتو، خانه‌های لاکچری و میکرو کاندو برای سرمایه‌گذاران ثروتمند بسازند.»
پاسالیس می‌گوید: «آیا ما پنج سال دیگر، واقعا به ۵۰,۰۰۰ میکرو کاندومینیوم نیاز خواهیم داشت که اجاره‌ی آنها ۲،۰۰۰ دلار در ماه باشد؟ به نظر من، وقتی که کل زنجیره‌ی تامین مسکن جدید شما نه با توجه به نیاز مصرف‌کنندگان نهایی، بلکه بر مبنای خواسته‌ی سرمایه‌گذاران شکل می‌گیرد، با چنین ریسک‌هایی نیز مواجه می‌شوید.»
این آخرین عدد و رقم‌ها نتیجه‌ی روش جدیدی است که برای پاسخ دادن به سوالات مرتبط با مالکیت بدون سکونت در کانادا پیش گرفته شده است. این روش، به جای نظرسنجی‌های آماری، بر داده‌های اجرایی و سوابق عمومی تکیه دارد.
Jean-Philippe Deschamps-Laporte، رئیس سازمان آمار کانادا، می‌گوید: «آنچه در مورد کانادا منحصربه‌فرد است، روش ما برای استفاده از داده‌ها به منظور یافتن پاسخ برخی از این سوالات است.»
هدف برنامه‌ی آمار مسکن کانادا بیرون کشیدن اطلاعات ارزشمند از پایگاه‌های داده‌ی موجود ـ از جمله سوابق بیمارستانی، فایل‌های مهاجرتی و ترازنامه‌های مالیاتی ـ برای ترسیم دقیق‌ترین تصویر از مالکیت خانه در کانادا می‌باشد.
