سرگردانی پناهجویان و مهاجران اوکراینی و هنگکنگی در کانادا؛ کاهش سهمیههای مهاجرتی باعث بلاتکلیفی آنها شده است

کاهش سهمیههای مهاجرتی کانادا، هزاران اوکراینی و شهروند هنگکنگ را در وضعیت بلاتکلیف قرار داده است؛ افرادی که در سالهای اخیر با اقامت موقت به دلایل انساندوستانه به کانادا پناه آوردهاند، اما حالا با محدود شدن مسیر اقامت دائم، آیندهای نامشخص پیشرو دارند.
سه سال پیش، زمانی که موشکهای روسیه بر فراز کییف به صدا درآمد، خانواده Oleh Chernenko همراه با چهار فرزند خود از اوکراین گریختند و در نوامبر ۲۰۲۲ با برنامه اضطراری دولت کانادا وارد تورنتو شدند.
او حالا میگوید: «برای آینده فرزندانم به جایی نیاز داریم که صلح و امید واقعی باشد.»
خانواده او یکی از حدود ۳۵۰ هزار اوکراینی هستند که در قالب برنامه اضطراری کانادا–اوکراین وارد کشور شدهاند.
در کنار آنها، بیش از ۳۲ هزار شهروند هنگکنگ نیز از سال ۲۰۲۱ برای تحصیل و کار به کانادا آمدهاند. با وجود این، سهمیه اقامت دائم برای این گروهها بسیار محدود است و بسیاری از آنان ممکن است تا ۱۰ سال در صف بررسی باقی بمانند.
بر اساس طرح جدید مهاجرتی، دولت کانادا قصد دارد ورود سالانه مهاجران دائم را تا سال ۲۰۲۷ به ۳۶۵ هزار نفر کاهش دهد. تعداد پروندههای اقامت دائم انساندوستانه نیز از ۱۰ هزار در سال ۲۰۲۵ به ۴ هزار و ۳۰۰ در سال ۲۰۲۷ کاهش مییابد.
فعالان مدنی از جمله Aileen Calverley از گروه Hong Kong Watch هشدار دادهاند که کانادا باید «قایق نجاتی» را که برای پناهجویان هنگکنگی به حرکت درآورده، به ساحل برساند. بسیاری از این افراد سالها در کانادا کار و تحصیل کردهاند، اما همچنان بدون وضعیت اقامت دائم زندگی میکنند.
در حالی که اتاوا میگوید کانادا پناهگاهی موقت برای اوکراینیها فراهم کرده تا زمانی که بازگشت به کشورشان امن شود، بسیاری از پناهجویان احساس میکنند فراموش شدهاند.
همانطور که Vitaliy Ivanov، مهاجر ۳۹ ساله در ونکوور میگوید: «هیچ جایی برای بازگشت ندارم. زندگیام را اینجا ساختهام، اما حالا احساس میکنم رها و گمشدهام.»









