کانادایی‌ها هم دیگر باور کرده‌اند پرداخت اجاره برای خانه، دور ریختن پول است
نتایج یک نظرسنجی نشان می‌دهد که کانادایی‌ها دیگر مالکیت خانه را ترجیح می‌دهند زیرا آن را موجب افزایش ارزش خالص دارایی‌های خود می‌دانند
اسپانسر ویژه: افسانه اصغری – مشاور املاک و مسکن – تورنتو
نتایج یک نظرسنجی نشان می‌دهد که نزدیک به نیمی از کانادایی‌ها، پرداخت اجاره را دور ریختن پول می‌دانند. بالا رفتن قیمت خانه در شهرهای بزرگ کانادا مانند تورنتو و ونکوور باعث شده تا خیلی‌ها آرزوی خانه‌دار شدن را فراموش کنند و اجاره‌نشین شوند. در مقابل طی چند ماه اخیر، هزینه اجاره خانه در تورنتو رو به افزایش بوده و این باور در میان شهروندان تورنتو قوت گرفته است که پرداخت اجاره خانه در شرایط فعلی دور ریختن پول است و دیگر مقرون به صرفه نمی‌باشد.
روزنامه تورنتو استار در این گزارش کوشیده تا با نگاه به یافته‌های نظرسنجی اخیر، با چند نفر که در تورنتو مستاجر هستند به گفتگو بنشیند و بعد موضوع را از دیدگاه کارشناسی هم بشکافد.
نتایج یک نظرسنجی که اخیرا زوکاسا انجام داده نشان می‌دهد که ۶۶ درصد از مستاجران در کانادا این احساس را دارند که اگر شرایط فعلی بازار همین طور باقی بماند و آنها هر چه زودتر دست به کار نشوند، خریدن خانه دیگر برای آنها غیر ممکن خواهد بود.
Vanshika Dhawan به سختی می‌تواند باور کند که ۱,۴۰۰ دلاری که او هر ماه، بابت نیمی از اجاره‌بهای آپارتمان دوخوابه مشترک در خیابان بلور و چرچ می‌پردازد، دور ریختن پول نیست.
این دانشجوی ۲۲ ساله مقطع فوق لیسانس در گفتگو با تورنتو استار، می‌گوید: «دلیل این طرز فکر را باید تا اندازه‌ای در باورهایی جستجو کرد که من با آنها بزرگ شده‌ام؛ باورهایی که بر اساس آنها، پرداخت اجاره به معنای دور ریختن پول است. این چیزی است که از والدینم به من رسیده است. به نظر من در پرداخت اجاره، هیچ سرمایه‌گذاری صورت نمی‌گیرد.»
اما او در عین حال می‌داند که زیر بار بدهی وام دانشجویی و اجبار به پرداخت چنین اجاره‌های گزافی، نمی‌تواند پیش‌قسط هیچ خانه‌ای را در تورنتو فراهم آورد. او می‌گوید: «حقیقتا هیچ انتخابی برای من وجود ندارد.»
Penelope Graham سردبیر زوکاسا، می‌گوید: «اجاره‌ها در حال حاضر، به ویژه در تورنتو و ونکوور، چنان بالا رفته است که اگر مجبور نباشید، پرداخت اجاره واقعا چندان منطقی نیست.»
نتایج این نظرسنجی نشان می‌دهد که کانادایی‌ها دیگر مالکیت خانه را ترجیح می‌دهند، زیرا آن را موجب افزایش ارزش خالص دارایی‌های خود می‌دانند؛ در حالی که به گفته گراهام، آنها پرداخت اجاره را بیشتر به چشم یک هزینه از دست رفته می‌بینند. در عین حال، اکنون افراد بیشتری ناگزیر به ماندن طولانی‌‌مدت در بازار اجاره هستند، زیرا امکان خرید خانه برای آنها وجود ندارد.
TREB: میانگین خرید خانه مستقل در تورنتو حدود ۳ / ۱ میلیون دلار است
انجمن املاک و مستغلات تورنتو می‌گوید میانگین قیمت یک خانه مستقل در تورنتو، حدود ۳ / ۱ میلیون دلار است، در حالی که داده‌‌های شرکت تحقیقات بازار Urbanation نشان می‌دهد که میانگین اجاره‌بها برای یک آپارتمان یک‌خوابه، در حال حاضر بیش از ۲ هزار دلار است.
این امر موجب شده است که افرادی مانند Fahd Pasha که ۲۷ سال دارد و همیشه مالکیت خانه را به عنوان بخشی از رویای کانادایی خود به شمار آورده است، شانسی برای تحقق آرزوی خود نداشته باشند.
فهد ترجیح می‌دهد با شریک زندگی‌اش خانه‌ای بخرد، تا این که فقط به صاحبخانه‌اش پول بدهد. اما با آن که هر دوی آنها بصورت تمام وقت کار می‌کنند، ولی تحقق این رویا را برای خودشان غیرممکن می‌دانند.
فهد می‌گوید: «ما از نظر خودمان، درآمد مناسب و قابل قبولی داریم، ولی حتی این نیز برای آن که از عهده خرید کوچکترین کاندوی یک‌خوابه شهر تورنتو برآییم، کافی نیست. شما می‌توانید خود را زیر یک بدهی بسیار بسیار سنگین ببرید، یا این که زندگی آسوده‌ای را در پیش بگیرید و این واقعیت را بپذیرید که خانه‌دار شدن شما به احتمال فراوان، در مراحل دورتری از زندگی‌تان اتفاق خواهد افتاد، یا شاید هم اصلا اتفاق نیفتد.»
آیا هنوز هم صاحبخانه شدن برای کانادایی‌ها مهم است؟
نظرسنجی اخیر زوکاسا در این زمینه نشان می‌دهد که ۷۴ درصد از تمامی پاسخ‌دهندگان، صاحبخانه شدن را یک اتفاق و هدف مهم به شمار می‌آورند. دلیل اصلی اجاره‌نشینی نیز با ۳۱ درصد، عدم استطاعت دریافت وام مسکنی است که نیازهای فرد را بر آورده سازد. ۶۶ درصد از مستاجران این احساس را دارند که اگر شرایط فعلی بازار همین طور باقی بماند و آنها هر چه زودتر دست به کار نشوند، خریدن خانه دیگر برای آنها غیر ممکن خواهد بود.
۷۱ درصد از شرکت‌کنندگان در نظرسنجی و ۸۱ درصد از مستاجران گفته‌اند که دولت فدرال، باید برای بهبود قدرت خرید مسکن، تلاش بیشتری از خود نشان دهد.
گراهام از زوکاسا می‌گوید: «مستاجران به وضوح این احساس را دارند که کارهای بیشتری باید برای کمک به آنها، برای ورود به بازار انجام شود.»
این چیزی است که دهاوان مایل است ببیند. او می‌خواهد که اگر صاحب بچه شد، خانه بخرد. اما اگر تصمیم بگیرد که بچه نداشته باشد، ترجیح می‌دهد خودش را به عنوان یک مستاجر بلندمدت خوشحال ببیند و حس آزادی همراه با آن را، فدای خریدن خانه به هر قیمتی نکند. اما اگر اجاره‌ها همچنان به حرکت در چنین روند رو به افزایشی ادامه دهد، اوضاع فرق خواهد کرد.
کمپین برای بهبود شرایط اجاره خانه
دکتر Paul Kershaw، استاد دانشگاه و رئیس گروه لابی Generation Squeeze، که بر مشکلات جوانان در پرداخت هزینه‌های مسکن و مراقبت از کودکان تمرکز دارد، می‌گوید پرداخت اجاره ذاتا پول دور ریختن نیست.
مستاجران انعطاف‌پذیری بالاتری در سرمایه‌گذاری‌های‌شان دارند و می‌توانند آسان‌تر جابجا شوند، چرا که به ملک خاصی پایبند نیستند. اما اجاره‌های گزاف و افزایش قیمت‌های خانه، که با فاصله زیادی بیشتر از رشد درآمدها بوده است، یک چرخه معیوب ایجاد کرده است که بسیاری از مستاجران، احساس می‌کنند در آن گرفتار شده‌اند.
دکتر کرشاو در تلاش است که از طریق یک کمپین جدید، تحت عنوان We Rent، شرایط منصفانه‌تری برای مستاجران فراهم کرده و به اصطلاح، زمین بازی را برای آنها هموار سازد. او می‌گوید این کار را می‌توان از طریق اقداماتی همچون وضع مالیات بر خانه‌های بالای ۱ میلیون دلار، یا تخصیص یک اعتبار مالیاتی خاص، به انجام رساند.
این موضوع با افزایش عرضه مسکن، از طریق راهکارهایی مانند اصلاح مقررات منطقه‌بندی برای اجازه به تراکم بیشتر در محلات خانه‌های تک‌خانواری و ساخت مسکن‌های ویژه اجاره، در هم تنیده شده است.
کرشاو می‌گوید: «هنگامی که خانه خالی به اندازه کافی وجود داشته باشد، امنیت بسیار بیشتری برای مستاجران وجود خواهد داشت، چون در چنین شرایطی این صاحبخانه‌ها هستند که برای به دست آوردن مستاجر، باید با هم رقابت کنند.»
