کلکسیونر اهل ونکوور این تراک آمریکائی را پس از ۱۱۰ سال بازسازی کرد
شرکت پكارد که بهعنوان سازنده چند مورد از لوكسترین و شیكترین خودروهای بازار در ۵۰ سال اول قرن گذشته شناخته شده بود، تراکهایی را تولید میکرد که قدیمیترین آنها این روزها پس از بازسازی و ثبت در بریتیش کلمبیا تبدیل به یک خودروی آنتیک شده است. این در حالی است که روزگاری از این تراک مثل یک اسب بارکش در معدن کار میکشیدند
فهرست مطالب
- تراکی که ساعتهای طولانی بهعنوان اسب بارکش کار کرد و کاملا فرسوده شد
- ماجرایی که باعث نجات این تراک قدیمی و نشان دادن ارزشهای آن شد
- تراکهایی که شرکت پکارد برای استفاده در جنگ جهانی اول به اروپا فرستاد
- بیابان خشک با تراک مهربان بود اما تراک هزار و یک مشکل داشت
- چالشهایی که سر راه تعمیر و بازسازی تراک وجود داشت
- شانسی که به پروژه بازسازی تراک روی آورد
- انواع استاد کارهایی که برای بازسازی این تراک قدیمی تلاش کردند
- سختیهای موجود در راه بازسازی چرخهای پرهای چوبی
- ثبت تراک در بریتیش کلمبیا انجام شد
شرکت پکارد از سال ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۳ هزاران تراک تولید کرد که بسیاری از آنها برای استفاده در جنگ جهانی اول به اروپا فرستاده شد.
قدیمیترین تراک این شرکت، یک مدل 3 تنی است که یک تراک فوقالعاده نادر در تاریخ تراکها محسوب میشود.
این تراک در سال ۱۹۰۹ به سفارش یک شرکت معدن در نوادا ساخته شد و سالها بهعنوان اسب بارکش در این معدن کار کرد. بعد هم که فرسوده شد، آن را در بیابان رها کردند.
از آنجایی که «قدر زر، زرگر شناسد، قدر گوهر، گوهری»، Paul Carter در ونکوور، باقیماندههای این تراک را به خانه منتقل کرد تا آن را به شکل روز اول درآورد.
اما کار به آن راحتیها که کارتر فکر میکرد نبود، چون بسیاری از قطعات، نیاز به ساخت مجدد داشت. برای همین، چندین استادکار در زمینههای مختلف روی آن کار کردند.
اگر دوست دارید جزئیات بیشتری درباره تاریخچه این تراک، فرایند بازسازی آن و نتیجه این بازسازی بدانید، بهتر است این مطلب را بخوانید.
در سال ۱۹۰۹، یک شرکت معدن در نوادا یکی از ۱۰۴ تراکی که در آن سال توسط شرکت Packard Motor در دیترویت ساخته شده بود را سفارش داد.
تراکی که ساعتهای طولانی بهعنوان اسب بارکش کار کرد و کاملا فرسوده شد
این stake truck سه تنی ۳ هزار و ۸۵۰ دلار قیمت داشت و تا زمان بسته شدن معدن، سنگهای معدن را جابجا میکرد. بعد از آن هم در صحرای نوادا رها شد.
این تراک مسافت زیادی را طی نکرده بود، اما ساعتهای زیادی بهعنوان اسب بارکش معدن کار کرد. معدنکاران برای ادامه کار خود تراک را موقتا و سرسری تعمیر کرده بودند و به دلیل استفاده سنگین و نفوذ شن و ماسه در تمام قسمتهای متحرک آن، تراک کاملا فرسوده شده بود.
ماجرایی که باعث نجات این تراک قدیمی و نشان دادن ارزشهای آن شد
این تراک قدیمی نجات پیدا کرد و راهی Montana شد، جایی که ثابت کردند ارزش آن بسیار بیشتر از یک تراک عتیقه است.
Paul Carter در ونکوور، باقیمانده تخریب شده تراک را به خانه منتقل کرد تا آن را به همان شکلی که اولین بار از کارخانه بیرون آمد درآورد. این امر به یک فرآیند ترمیم ۵ ساله منجر شد که نیاز به ساخت بسیاری از قطعات داشت.
شرکت پكارد بهعنوان سازنده چند مورد از لوكسترین و شیكترین خودروهای بازار در ۵۰ سال اول قرن گذشته شناخته شده بود. شعار بازاریابی بسیار موفقیتآمیز شرکت این بود: «از کسی که یکی از این محصولات را دارد سوال کنید».
تراکهایی که شرکت پکارد برای استفاده در جنگ جهانی اول به اروپا فرستاد
یک واقعیت کمتر شناخته شده این است که پکارد از سال ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۳ تقریبا ۴۰ هزار تراک تولید کرد که بسیاری از آنها برای استفاده در جنگ جهانی اول به اروپا فرستاده شد.
نخستین تراکها، لاستیکهای پلاستیکی جامد و زنجیر چرخهای ویژه داشتند و ماشینهای سنگین حملونقل آن دوره به حساب میآمدند.
مدل ۳ تنی کارتر ظاهرا قدیمیترین تراک پکارد است و یک تراک فوقالعاده نادر در تاریخ تراکها محسوب میشود.
بیابان خشک با تراک مهربان بود اما تراک هزار و یک مشکل داشت
اگرچه آن بیابان خشک با تراک مهربان بود و آثار زنگزدگی در آن وجود نداشت، اما بسیاری از قطعات آن گم شده بود، کاملا فرسوده بود و یا به شکل بدی تعمیر شده بود. معدندارانی که کار تعمیرات میدانی را انجام میدادند، از تکههای قوطیهای فلزی برای درزگیری کردن یاتاقان میل لنگ استفاده میکردند تا تراک را همچنان قابل استفاده نگه دارند.
چالشهایی که سر راه تعمیر و بازسازی تراک وجود داشت
کارتر و دوستش Peter Trant تصمیم گرفتند تمام قسمتهای تراک را دوباره بسازند و آن را در شرایط جدیدی قرار دهند.
اما چالشهای بسیاری از جمله ساخت بسیاری از قطعات مکانیکی و شاسی از صفر در این راه وجود داشت.
بهعنوان مثال، صفحه بزرگ پوششی آلومینیومی برای محور انتقال عقب از وسط شکسته بود و به علت تلاشهای ناموفق قبلی برای جوشکاری، کاملا از بین رفته بود و به همین دلیل، قابل بازیابی نبود. بازیابی کنندگان از آن قطعات برای شکل دادن یک الگو به منظور قالبگیری و ساخت یک صفحه جدید استفاده کردند.
تمام مراحل مرمت به شکل عذابآوری آهسته پیش میرفت، از جمله استفاده از الگوهای گرفته شده از یک تراک بازیابی نشده پکارد متعلق به سال ۱۹۱۱ در ایالت واشنگتن برای ساخت مجدد سیستم پشتیبانی سختافزار آهن کار شده برای صندلی.
شانسی که به پروژه بازسازی تراک روی آورد
خوشبختانه هنگامی که Roger Brammel عکسی از دینام اصلی که دیگر در تراک وجود نداشت را مشاهده کرد، شانس به پروژه روی آورد.
او دقیقا همان مدل را در میان انبوهی از قطعات قدیمی الکتریکی خودرو که سالها پیش هنگامی که شرکت Hoffmeister Electric ونکوور بسته شد اوراق کرده بود، پیدا کرد.
انواع استاد کارهایی که برای بازسازی این تراک قدیمی تلاش کردند
انجام یک مرمت تاریخی صحیح به دهکده جهانی نیاز دارد. هسته رادیاتور در انگلیس ساخته شد و Gordon Madson، استاد کارهای دستی در شرق ایالات متحده، سیستم مغناطیس و سیستم جرقهزنی را بازیابی کرد.
Ted Plaviak کفی تراک و لبههای آن را از چوب بلوط جامد دو اینچی سفید در نجاری خود ساخت. او این چوب را از یک کارخانه چوببری در کبک، تهیه کرده بود.
Bruce Carter، خطاط زبردست، اسم پکارد و ظرفیت حمل تراک را روی بدنه آن نوشت. George Apted، طراح اهل ویکتوریا نیز چندین بار به مغازه کارتر در جنوب ونکوور رفت تا خطوط نواری که از ابتدا در کارخانه مونتاژ بر روی تراک کشیده شده بود را ترمیم کند.
سختیهای موجود در راه بازسازی چرخهای پرهای چوبی
یکی از چالشهای اساسی که وجود داشت، بازسازی چرخهای پرهای چوبی بود. امکان حفظ پرهها وجود داشت اما رینگهای چوبی باید کاملا بازسازی میشد تا برای پرهها مناسب باشد.
بازسازی هر یک از چرخهای عقب که به دو تایر لاستیکی جامد مجهز بود و ۵۰۰ پوند وزن داشت، به شکل ویژهای دشوار بود.
6 تایر لاستیکی جامد توسط شرکت Overman Cushion Tire در کانتون اوهایو تولید و روی رینگهای بیرونی فولادی نصب شد. بیشتر قسمتهای تراک از جمله قاب و سیستم تعلیق به رنگ آبی و کرمی پکارد، یعنی همان رنگهای اصلی آن بود. نتایج، خیرهکننده است.
ثبت تراک در بریتیش کلمبیا انجام شد
به منظور ثبت تراک در بریتیش کلمبیا، Les Shaw، عضو کلوپ ماشینهای قدیمی کانادا Vintage Car Club of Canada از تراک GMC کفی مسطح خود که متعلق به سال ۱۹۵۰ بود، برای حمل پکارد ۱۹۰۹ به Pacific Metals در جنوب ونکوور به منظور وزنکشی استفاده کرد.
هنگامی که کارتر این تراک قدیمی را بر روی رمپ هدایت کرد، تمام خدمه شرکت بازیافت فلز برای تماشای آن بیرون آمدند. مسئول وزنکشی به شوخی گفت: «اگر قصد دارید اوراقش کنید، ما آن را میگیریم».
آن تراک هیولا ۶ هزار و ۴۶۰ پوند وزن داشت و میتوانست بار خوبی برای اوراق باشد. اما نه این تراک آنتیک که حالا هم از نظر ظاهر و هم عملکرد درست مانند چیزی است که ۱۱۱ سال پیش از خط مونتاژ تراک پکارد بیرون آمد.
یک دیدگاه