این زوج در دوران کرونا توانستند مغازه نانوایی خود را بخرند

 کریس در ابتدا ترانه‌سرا و موزیسین بود، اما برای تامین مخارج زندگی خود سراغ نانوایی رفت و 6 سال پیش یک شرکت پخت خانگی راه انداخت.

کریس در سال ۲۰۱۷ با فیت آشنا شد و بعد از مدتی، فیت به او در حوزه بازاریابی و اینستاگرام کمک کرد، به‌طوری‌که سال گذشته فروش آنها به شکل قابل توجهی افزایش یافت.

با این حال، سر و کله ویروس کرونا پیدا شد و همه چیز را به‌هم ریخت. اما این زوج دست از کار نکشیدند و با ایجاد تغییراتی در نحوه ارائه محصول، به کار خود ادامه دادند.

آنها در همین دوران توانستند مغازه نانوایی که اجاره کرده بودند را بخرند و برنامه‌هایی برای آینده‌شان دارند.

در این مطلب که در نشریه تورنتو لایف منتشر شده، می‌توانید ماجراهای آشنایی این زوج، رو آوردن آنها به شغل نانوایی، راه‌حل آنها برای فروش محصولاتشان در دوران کرونا، خرید مغازه‌ای که در آن مستاجر بودند و غیره را از زبان خودشان بخوانید.

Faith La Rocque؛  ۳۸ ساله و هنرمند است و Chris Stopa؛ ۴۷ سال دارد و نانواست.

آنها در دوران کرونا نه تنها دست از کار خود، یعنی نانوایی نکشیدند، بلکه توانستند مغازه‌ای که در آن مستاجر بودند را از صاحب ملک بخرند.

آنها در ادامه، ماجراهای خود را برای شما تعریف کرده‌اند.

کریس: من سال‌ها در London و New York زندگی کردم و به دنبال موسیقی و ترانه‌سرایی بودم و مانند بسیاری دیگر از هنرمندان، برای پرداخت اجاره خانه، مهارت‌های جایگزینی را کسب کردم.

یک هنرمند موسیقی‌دان و ترانه‌سرا بودم که سراغ نانوایی آمدم

بعد از اینکه به شریک تجاری خود در نجاری برای ساختن Bakerbots – نانوایی ما در Delaware Avenue که در سال ۲۰۱۱ راه‌اندازی کردیم – کمک کردم، به شغل نانوایی روی آوردم.

در سال ۲۰۱۴ شرکت پخت خانگی را در یک فضای اجاره‌ای در Bloordale راه‌اندازی کردم. این شرکت، یک کافی‌شاپ کوچک در جلو و یک آشپزخانه بزرگ دارد.

من زیاد اهل بازاریابی نیستم، بنابراین با استفاده از دستورالعمل‌های مادرم، بر درست بودن اصول کار تمرکز کردم.

وقتی کریس مرا به خوردن قهوه مهمان کرد

فیت: من کریس را در سال ۲۰۱۷ در نانوایی دیدم. آن موقع در آن نزدیکی زندگی می‌کردم و همیشه به نانوایی سر می‌زدم.

از زمانی که مشتری نانوایی شده بودم یک سالی می‌گذشت که کریس از من پرسید آیا دوست دارم در یک کافه -البته نه کافه خودش- با هم قهوه بخوریم یا خیر.

همه چیز تا قبل از کرونا به‌خوبی پیش می‌رفت و فروش خوبی داشتیم

کریس: فیت یک هنرمند تجسمی است. بنابراین، او در بخش بازاریابی، اینستاگرام و عالی کردن جلوه همه چیز به من کمک کرد.

افراد محله مشتری ما شده بودند و همه چیز تا قبل از کرونا خیلی خوب پیش می‌رفت. به‌طوری‌که، فروش ما در ماه‌های ژانویه و فوریه نسبت به سال قبل افزایش داشت.

راه‌حلی که برای فروش محصولات‌مان در دوران کرونا پیدا کردیم

فیت: وقتی کرونا همه‌گیر شد، ما چند روزی مغازه را تعطیل کردیم تا در مورد آینده تصمیم‌گیری کنیم. کارکنان ترسیده و گیج شده بودند و بسیاری از آنها رفتند تا در کنار خانواده‌هایشان در خارج از شهر بمانند.

خوشبختانه، بخش اعظم کسب‌وکار ما بر پایه بیرون‌بر است، بنابراین ما تمام کالاهای پخته‌شده را به جلوی ویترین منتقل کردیم.

مردم می‌توانستند به راحتی به آنچه می‌خواستند در ویترین اشاره کنند و ما آنها را برای‌شان بیرون می‌آوردیم یا به آنها در ماشین‌هایشان تحویل می‌دادیم.

وقتی توانستیم نانوایی را با مبلغی کمتر از ۱.۵ میلیون دلار بخریم

کریس: اواخر ماه جون، باریستای ما پیامی برایم فرستاد و گفت که یک نفر روبه‌روی مغازه، تابلوی «فروشی» را نصب کرده است. من و مالک رابطه خوبی داریم.

او این مکان را به مبلغ ۱.۵ میلیون دلار به من پیشنهاد داد. من هرگز با رقمی حتی نزدیک به آن نیز برخورد نکرده‌ام.

فیت: ما شروع به تحلیل و بررسی اعداد کردیم. از آنجا که نانوایی، مستاجر تجاری محسوب می‌شود، هزینه‌های زیادی برای آن پرداخت شده است. یک آپارتمان سه خوابه نیز در طبقه بالا وجود دارد که می‌توانستیم در آن زندگی کنیم.

در نهایت، ما با مبلغ كمتر از ۱.۵ میلیون دلار موافقت كردیم و به‌صورت خصوصی معامله را انجام دادیم و تاریخ بسته شدن قرارداد را در نوامبر تعیین نمودیم.

برای سال ۲۰۲۱ عینک خوش‌بینی زده‌ام و امیدوارم به سطح کاری قبل از کرونا برگردیم

کریس: مجبور شدیم اتاق زیر شیروانی یک خوابه خود را در Sorauren Avenue بفروشیم و این کار را به قیمت ۶۹۰ هزار دلار انجام دادیم.

با این کار، کمی تحت فشار قرار خواهیم گرفت، اما من به این کسب‌وکار اعتقاد دارم.

عینک خوش‌بینی‌ام را برای سال ۲۰۲۱ زده‌ام و امیدوارم که بتوانیم به سطح کاری قبل از شیوع کرونا برگردیم.

ما می‌توانیم همه جنبه‌های این کسب‌وکار را انجام دهیم، از پخت کیک گرفته تا نمایش محصولات در خانه و رسانه‌های اجتماعی.

این موضوع به من اطمینان‌خاطر می‌‌دهد که اگر هر کاری به شکست منجر شود، هنوز می‌توانم یک سینی نان دارچینی درست کنم و همه چیز خوب خواهد بود.