خانه و مسکن؛ برنامه‌های شش حزب اصلی کانادا برای انتخابات
لیبرال‌ها می‌خواهند ظرف یک دهه، ۱۰۰ هزار خانه‌ی ارزان‌قیمت Affordable بسازند و یارانه‌هایی به میزان ۱۰ درصد برای خرید خانه‌های تازه ساخت و ۵ درصد برای خرید خانه‌های فروش مجدد، البته همراه با برخی محدودیت‌ها، در اختیار خریداران خانه‌اولی قرار دهند.
آنها از محدودیت‌های مرتبط با بازارهای گران‌قیمت کاسته و مالیات اضافه‌ای برای مالکان خارجی غایب در نظر خواهند گرفت. آنها می‌خواهند ۱.۵ میلیون خانه را به منظور افزایش بهره‌وری مصرف انرژی، نوسازی کنند و وام‌های بدون بهره‌ای تا سقف ۴۰ هزار دلار برای مقاوم‌سازی خانه‌ها در برابر شرایط آب و هوایی، ارائه دهند.
محافظه‌کاران مقررات ساخت خانه‌های جدید را آسان‌تر خواهند کرد. این حزب محدوده‌ی دوره‌ی استهلاک را برای وام‌های مسکن مورد حمایت CMHC، به ۳۰ سال افزایش داده و مقررات «تست استرس» را برای خریداران خانه‌اولی تغییر خواهد داد.
محافظه‌کاران یک اعتبار ۲۰ درصدی برای خانه‌های سبز تا سقف ۲۰ هزار دلار در نظر خواهند گرفت، که ظرف دو سال و برای نوسازی‌های منجر به کاهش مصرف انرژی، هزینه خواهد شد. آنها همچنین وعده داده‌اند که یک تحقیقات عمومی درباره‌ی پولشویی در بخش املاک و مستغلات به انجام برسانند.
نئودموکرات‌ها می‌خواهند ظرف یک دوره‌ی ۱۰ ساله، ۵۰۰ هزار مسکن ارزان‌قیمت بسازند؛ آنها پیشنهاد داده‌اند که تا آن زمان، یارانه‌ای برای مستأجران در نظر گرفته شود. آنها می‌خواهند کسانی که واحدهای ارزان‌قیمت جدید می‌سازند را از GST/HST فدرال معاف کنند. این حزب دوره‌ی زمانی وام‌های مسکن بیمه شده توسط CMHC را برای خریداران خانه‌اولی، به ۳۰ سال خواهد رساند و برای نوسازی خانه‌ها، وام‌های کم بهره ارائه خواهد داد. این حزب همچنین مالیات اضافه‌ای به میزان ۱۵ درصد برای خریداران خارجی پیشنهاد می‌دهد.
بلوک پیشنهاد داده است که به قربانیان بلایای طبیعی اجازه داده شود تا برای نوسازی خانه‌های‌شان در مرحله‌ی پس از فاجعه، از حسابهای RRSP خود، بدون جریمه یا مالیات پول برداشت نمایند. این افراد باید ثابت کنند که آسیب‌های وارده به آنها، در اثر رویدادی مرتبط با تغییرات اقلیمی اتفاق افتاده است.
این حزب همچنین خواستار پول بیشتر برای مسکن اجتماعی کبک شده است، اما جزئیات طرح خود را برای نحوه‌ی هزینه کرد آن ارائه نداده است.
این حزب خواستار بازنگری در مورد CMHC و تخصیص منابع مالی بیشتر برای تعاونی‌های مسکن شده است. این حزب مایل است که در طی ۱۰ سال آینده، هر سال ۲۵ هزار واحد ارزان‌قیمت جدید بسازد و ۱۵ هزار واحد دیگر را نوسازی کند. سبزها می‌خواهند مسکن را به عنوان بخشی از «حقوق بشر اساسی تحت حمایت قانون برای تمامی کانادایی‌ها» تصویب کرده و یک وزیر مسکن برای نظارت بر راهبرد ملی مسکن منصوب سازند.
این حزب سیاست مشخصی در ارتباط با مسکن منتشر نساخته است؛ اما ماکسیم برنیه، رهبر حزب، هزینه‌های سنگین مسکن در تورنتو و ونکوور را نتیجه‌ی مقررات ناحیه‌بندی و سطوح بالای مهاجرت دانسته است.
با آنکه شاخص‌های اصلی اقتصادی حاکی از رو به راه بودن اقتصاد است، شواهد فراوانی نیز دلالت بر آن دارد که ثروت خلق شده، به ویژه در شهرهای بزرگ با بازارهای داغ املاک، به ایجاد گزینه‌های مسکن بهتر برای کانادایی‌ها منجر نمی‌شود.
گزارشی از مرکز سیاست‌گذاری‌های جایگزین کانادا Canadian Centre for Policy Alternatives نشان می‌دهد که کسانی که به صورت تمام‌وقت و با حداقل دستمزد مشغول به کار هستند، تنها در سه درصد از محله‌های کانادا قادر به اجاره‌ی یک آپارتمان دو خوابه هستند؛ این در حالی است که نرخ فقر پایین آمده و فرصت‌های شغلی جدید، با قدرت در حال ایجاد است.
هنگامی که اقتصاد در وضعیت مناسبی است اما شهروندان معمولی احساس نمی‌کنند در این رونق شریک هستند، دولت‌های حاضر در مسند قدرت، در معرض خطر قرار می‌گیرند.
به نظر می‌رسد که لیبرال‌ها از این نکته آگاه باشند؛ آنها به تمجید از راهبرد ملی مسکن خود پرداخته‌اند که بر اساس آن، یارانه‌هایی به خریداران خانه‌اولی تعلق خواهد گرفت و سرمایه‌گذاری‌هایی در مسکن ارزان‌قیمت، برای کمک به مستأجران انجام خواهد شد.
با این حال، هنوز مجال کافی برای احزاب اپوزیسیون باقی مانده است تا بر سر محدودیت‌های سنگین برنامه‌ی خریداران خانه‌اولی و اعلام سرمایه‌گذاری‌های مسکن ارزان‌قیمت، که ممکن است بیشتر از آستانه‌ی صبر کسانی طول بکشد که در خط فقر قرار دارند، دولت را مورد حمله قرار دهند.
همزمان با تلاش احزاب اپوزیسیون برای آنکه موضوع قدرت خرید مردم را در زندگی روزمره، به بخش اصلی کارزار انتخاباتی خود تبدیل کنند، لیبرال‌ها نیز برای مقابله با این روایت، روی ساخت و سازهای جدید و همچنین روی تیترهای مثبتی حساب کرده‌اند که به دنبال اعلام مجموعه‌ی تازه‌ای از تصمیم‌های مرتبط با مسکن، در رسانه‌ها انتشار می‌یابد.
