کودکانی برای فروش؛ نوجوانان در قلب تجارت جنسی در کانادا
حداقل ۶۰ درصد از کل قربانیان قاچاق در کانادا از انتاریو و بیش از ۹۷ درصد از کل موارد، زن هستند. این روزها که در عصر اینترنت و شبکههای اجتماعی به سر میبریم، دسترسی قاچاقچیان به کودکان راحتتر از گذشته شده است و بسیاری از این شکارچیان از طریق برنامههایی مانند TikTok و Instagram با قربانیان خود ارتباط برقرار میکنند. متوسط سن قربانیان تجارت جنسی در کانادا به ۱۳ سال رسیده است
فهرست مطالب
- لیزا؛ دختری که دوستش با فریب، او را وارد تجارت جنسی کرد
- مردی که به لیزا پیشنهاد کمک داد اما در نهایت، او را معامله کرد
- وقتی لیزا برای بار دوم قاچاق شد و بعد از آن جرات تماس با پلیس را پیدا کرد
- نوجوانان حداقل به مدت ۲ سال مورد سوءاستفاده جنسی قرار میگیرند
- بیش از ۹۷ درصد از قربانیان قاچاق جنسی، زنان هستند
- سن افرادی که قاچاق میشوند کاهش پیدا کرده است
- اکثر قربانیان، زنان جوان کانادایی هستند
- میانگین سنی قربانیان قاچاق جنسی، تنها ۱۳ سال است
- نقاط ضعف قربانیان که قاچاقچیان از آنها استفاده میکنند
- کودکان بومی یکی از آسیبپذیرترین گروهها به حساب میآیند
- نقشی که اینترنت و صنعت پورن در قاچاق جنسی دارند
- آمارهایی از تصاویر سوءاستفاده جنسی از کودکان در اینترنت
- مشکلات پلیس برای مقابله با سوءاستفاده از تصاویر کودکان در اینترنت
- مانع مهمی که بر سر راه بازخواست از قاچاقچیان جنسی وجود دارد
- بسیاری از قربانیان قاچاق انسان، خود را قربانی نمیدانند
- برنامههایی که دولت کانادا برای مبارزه با قاچاق انسان در پیش گرفته است
- دو منبع آموزشی برای کمک به جلوگیری از قاچاق انسان که دولت انتاریو راهاندازی کرده است
- برنامه ۵ سالهای که دولت فدرال برای مقابله با روسپیگری اجرا کرد
- مواردی که برای کمک به قربانیان قاچاق جنسی موردنیاز است
- لیزا میخواهد از هر راهی که میتواند به افرادی که مانند خودش قربانی شدند کمک کند
گزارشها حاکی از آن هستند که قاچاق جنسی کودکان و نوجوانان در کانادا افزایش یافته و سن قربانیان نیز کاهش پیدا کرده است.آنطور که آمارهای سال ۲۰۱۸ نشان میدهند، ۲۸ درصد از کل قربانیان قاچاق جنسی در کانادا زیر ۱۸ سال هستند و ۷۵ درصد از کل قربانیان، سنی زیر ۲۵ سال دارند.
در آماری که رئیس دفتر استانی مبارزه با قاچاق انسان انتاریو ارائه داده، میانگین سنی قربانیان، فقط ۱۳ سال ذکر شده است.
بسیاری از والدین تصور میکنند که خانواده آنها هرگز درگیر چنین مشکلی نمیشود، در حالی که نوجوانان قربانی معمولا به مدت ۲ سال و قبل از آن که والدینشان متوجه اوضاع شوند، مورد سوءاستفاده قرار میگیرند. گسترش استفاده از اینترنت نیز این مشکل را پیچیدهتر کرده است.
شما با خواندن این گزارش که توسط Global News تهیه شده، با ابعاد مساله قاچاق جنسی، داستان زندگی یکی از قربانیان، اقداماتی که دولت برای مبارزه با این موضوع انجام میدهد و چالشهای موجود بر سر راه مبارزه با آن آشنا میشوید.
از نظر Lisa، نبرد با سلامت روان در ۱۷ سالگی بود که منجر شد او بیخانمان، آسیبپذیر و یک هدف عالی برای صنعت قاچاق انسان باشد.
او میگوید: «کسی که قاچاق انسان را تاب آورده، در معرض آزارهایی مانند آزار کلامی، جنسی، مالی، جسمی و روانی بوده است».
بهمنظور حفظ امنیت لیزا، Global News نام واقعی او را در گزارش خود فاش نکرده است.
لیزا؛ دختری که دوستش با فریب، او را وارد تجارت جنسی کرد
لیزا میگوید پس از فرستاده شدن به یک مركز به منظور بهبود سلامت روان، احساس انزوا میکرد و این حس را داشت که بدون حمایت خانواده آنجا رها شده است. او در نهایت در یک پناهگاه جوانان بیخانمان ساکن شد.
لیزا در آن پناهگاه با دختری آشنا میشود که وانمود میکرد دوست او است و بدین ترتیب، او را با فریب وارد تجارت جنسی کرد.
او میگوید: «بعدها فهمیدم که این فرد، دختران را استخدام میکرد تا خودش را نجات دهد».
لیزا که خود را بهعنوان عضوی از جامعه LGBTQ2 معرفی میکند، میگوید که این سوءاستفاده به آهستگی آغاز شد؛ ابتدا دوست شدن با یک دختر، گشتوگذار در مراکز خرید و بیرون رفتن برای شام. او توضیح میدهد که دوست جدیدش حتی برای جلب اعتماد او وانمود کرد که از نظر عاطفی به او دلبسته شده است.
لیزا میگوید: «یک شب درخواست کردیم که اگر میتوانیم از پناهگاه خارج شویم و به مهمانی برویم و آن زمان بود که همه چیز برای من تغییر کرد».
آنچه لیزا پس از آن به یاد میآورد بیدار شدن در اتاق یک هتل است. دوستش رفته بود و در عوض دو مرد آنجا بودند. او میگوید که دیگر هرگز آن دختر را ندیده است.
مردی که به لیزا پیشنهاد کمک داد اما در نهایت، او را معامله کرد
در حالی که لیزا یک بار دیگر احساس تنهایی میکرد، یکی از مردها به او پیشنهاد میدهد که برای خارج شدن از پناهگاه، گرفتن گواهینامه رانندگی و حتی پرداخت هزینه برای رفتن به یک مرکز بهداشت روان مناسب به او کمک کند. اما خیلی زود متوجه شد که تمام اینها وعدههای توخالی برای فریب او بودند.
او میگوید: «آن مرد به مدت حدودا یک ماه مرا معامله میکرد. سپس من فرار کردم و بعد اتفاقات بهگونهای رقم خورد که برگشتم و یک ماه دیگر معامله میشدم تا اینکه با پول بسیار کمی که داشتم فرار کردم».
لیزا معتقد است که آنها از آسیبپذیری، تنها بودن، شرایط سلامت روان و بیخانمانی او سوءاستفاده کردند.
او میگوید: «سخت است که بهعنوان یک جوان بخواهی به جایی تعلق داشته باشی یا احساس دوست داشته شدن کنی یا حتی یک کیف Gucci جدید داشته باشی و یک زندگی لوکس به تو پیشنهاد دهند و از شرایطی که در حال حاضر در آن هستی خارج شوی.
خواه یک محیط سوءاستفاده باشد، خواه یک بیماری روانی، بیخانمانی یا حتی ملاقات با کسی که قول داده است دنیا را به تو بدهد، اینگونه است که قربانی بعدی خود را انتخاب میکنند تا زندگیاش را نابود کنند».
وقتی لیزا برای بار دوم قاچاق شد و بعد از آن جرات تماس با پلیس را پیدا کرد
اوایل امسال لیزا برای بار دوم در سن ۲۳ سالگی قاچاق شد.
او میگوید: «حتی صحبت کردن در مورد آن خیلی سخت است، اما میتوانم بگویم که نوعی احساس درونی داشتم. به معنای واقعی سلامت روان من طعمه قرار گرفت و از نظر ذهنی در شرایط بسیار بدی بودم و نمیخواستم به سیستم پناهگاه برگردم».
یکی از دوستان لیزا به او مکانی برای اقامت میدهد و کمک میکند تا بدهیاش را بپردازد و تمام اینها راهی برای سوءاستفاده از شرایط و فروش مجدد او در برنامههایی بود که برای خرید رابطه جنسی استفاده میشد.
لیزا توضیح میدهد: «پرچمهای قرمز را دیدم، اما بهتر از ماندن در خیابان بود».
او میگوید كه یک بار دیگر برای رابطه جنسی فروخته شد و تنها چند هفته پس از آنکه توانست از آنجا برود جسارت تماس با پلیس را پیدا كرد.
لیزا میگوید که آسیبهای ناشی از اختلال اضطراب پس از سانحه سبب میشود در مورد زمانی که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است فضاهای خالی داشته باشد.
نوجوانان حداقل به مدت ۲ سال مورد سوءاستفاده جنسی قرار میگیرند
Kelly Franklin، مدیرعامل و بنیانگذار Courage for Freedom به گلوبالنیوز میگوید که نوجوانان معمولا حداقل به مدت ۲ سال مورد سوءاستفاده جنسی قرار میگیرند، یعنی پیش از آنکه بزرگسالان حاضر در زندگی آنها متوجه شوند که چه اتفاقی در حال رخ دادن است و مداخله کنند.
سازمان او یک سازمان غیرانتفاعی است و تمرکز آن بر پشتیبانی از نوجوانان در معرض تجاوز جنسی و افزایش آگاهی در مورد قاچاق جنسی قرار گرفته است.
فرانکلین میگوید: «شاهد افزایش این موضوع و پایین آمدن میانگین سنی افراد هستیم».
سازمان فرانکلین در انتاریو قرار دارد و به قربانیان از جمله لیزا کمک میکند تا آسیبهای روحی خود را ترمیم کنند. به گفته او، گاهی ممکن است قربانیان ۱۸ بار قبل از اینکه قادر به ترک دائمی قاچاق باشند، معامله شوند.
لیزا میگوید که داستان خود را بیان کرده است تا توجهها را به مسئلهای بزرگتر، یعنی نقشی که کودکان و نوجوانان در صنعت رو به رشد قاچاق جنسی در کانادا ایفا میکنند، جلب نماید.
بیش از ۹۷ درصد از قربانیان قاچاق جنسی، زنان هستند
با افزایش قاچاق انسان در سراسر جهان، قاچاق جنسی در انتاریو به یک موضوع مهم تبدیل شده و قاچاق جنسی کودکان را به مشکلی شایعتر از قبل تبدیل کرده است.
حداقل ۶۰ درصد از کل قربانیان قاچاق در کشور از انتاریو و بیش از ۹۷ درصد از کل موارد، زن هستند. پرداختن به قاچاق در انتاریو با ۴۰۰-Series Highways بسیار دشوارتر شده است. این امر باعث میشود قاچاق دختران نه تنها از مرزهای استانی بلکه از مرز کانادا و ایالات متحده نیز آسانتر شود.
سن افرادی که قاچاق میشوند کاهش پیدا کرده است
آژانسهایی که به قربانیان کمک میکنند، متوجه کاهش سن این افراد و افزایش بازار آنلاین در این زمینه شدهاند.
گزارشی که Statistics Canada در سال ۲۰۱۸ در مورد قاچاق در کانادا منتشر کرد نشان میدهد که ۲۸ درصد از کل قربانیان قاچاق در این کشور زیر ۱۸ سال هستند و ۷۵ درصد از کل قربانیان، سنی زیر ۲۵ سال دارند.
اکثر قربانیان، زنان جوان کانادایی هستند
Jennifer Richardson، رئیس دفتر استانی مبارزه با قاچاق انسان میگوید: «اکثر قربانیان افرادی نیستند که از کشورهای دیگر به کانادا آورده میشوند، بلکه زنان جوان کانادایی هستند.»
او میگوید: «جوانترین قربانی که در تمام دوران کاریام با او برخورد داشتم ۸ ساله بود. اما در طول زندگی حرفهای خود با صدها و شاید به جرات بگویم با هزاران قربانی ۱۲، ۱۳ و ۱۴ ساله کار کردهام».
میانگین سنی قربانیان قاچاق جنسی، تنها ۱۳ سال است
دولت انتاریو استراتژی ۵ ساله خود در زمینه مبارزه با قاچاق انسان را در سال ۲۰۲۰ با سرمایهگذاری ۳۰۷ میلیون دلاری برای مقابله با آنچه «یکی از جنایات سریع رشد یابنده» خوانده است، منتشر کرد و گزارش داد که میانگین سنی قربانیان مورد هدف فقط ۱۳ سال است.
نقاط ضعف قربانیان که قاچاقچیان از آنها استفاده میکنند
Julia Drydyk، مدیر اجرایی در این مرکز کانادایی برای پایان دادن به قاچاق انسان (CCEHT) اظهار میکند که قاچاقچیان به دنبال مشخصات خاصی نیستند، بلکه آسیبپذیری افراد را مدنظر قرار میدهند.
به گفته او، قاچاقچیان اغلب در غالب شخصی که به آنها اهمیت میدهد مانند دوستپسر یا دوست ظاهر میشوند تا اعتماد اولیه آنها را جلب کنند.
دریدیک میگوید: «آنها از آرزوها و رویاهای قربانیان باخبر میشوند و همزمان ضعفهایشان را میشناسند و از آنها برای فریب این افراد و وارد کردن آنها به تجارت جنسی استفاده میکنند».
به همین دلیل، در نهایت بسیاری از قربانیان از سیستم نگهداری از کودکان بیسرپرست، که در آنها کودکان بومی و LGBTQ2 بیش از حد مورد حمایت سایرین قرار میگیرند، وارد این تجارت میشوند.
ریچاردسون در خصوص آسیبپذیریها معتقد است کودکانی که از خانه خود بیرون رانده شدهاند یا از حمایت جامعه برخوردار نیستند، همان افرادی هستند که قاچاقچیان به دنبال آنها میگردند.
کودکان بومی یکی از آسیبپذیرترین گروهها به حساب میآیند
به گفته او، به دلیل اثرات صدها سال پیشینه تروماتیک، بهعنوان مثال، مدارس شبانهروزی و 60s Scoop که جامعه آنها با آن مواجه بوده است و هنوز نیز میباشد، کودکان بومی یکی از آسیبپذیرترین گروهها به حساب میآیند.
ریچاردسون نگران این مساله است که بسیاری از والدین تصور میکنند خانواده آنها هرگز درگیر چنین مسئلهای نخواهد بود. او میگوید: «من شخصا مجبور شدهام به والدين بسياري در مورد قاچاق كودكشان هشدار بدهم».
نقشی که اینترنت و صنعت پورن در قاچاق جنسی دارند
اگرچه کودکان بیسرپرست بخش عمدهای از این موضوع هستند، اما در عصر فنآوری، اکنون دسترسی قاچاقچیان به همه کودکان راحتتر از گذشته شده است.
به گفته ریچاردسون، قاچاقچیان و پدوفیلها ممکن است طی یک ساعت در شبکههای اجتماعی با ۱۰۰ کودک تماس بگیرند و منتظر بمانند که ببینند کدام کودکان پاسخ میدهند.
او میگوید شکارچیان، کودکان را در برنامههای معروفی مانند TikTok و Instagram هدف قرار میدهند یا از طریق بسترهای دیگر رسانههای اجتماعی با آنها ارتباط برقرار میکنند.
آمارهایی از تصاویر سوءاستفاده جنسی از کودکان در اینترنت
نتایج یک گزارش تحقیقاتی مربوط به سال ۲۰۱۶ توسط مرکز حمایت از کودکان کانادا (Canadian Centre for Child Protection) در مورد تصاویر سوءاستفاده جنسی از کودکان در اینترنت نشان میدهد که ۷۸ درصد از کل تصاویر و ویدیوهای تجزیه و تحلیل شده، کودکان زیر ۱۲ سال را نشان میدهد، در حالی که ۶۳ درصد از این افراد، زیر ۸ سال هستند.
از میان تصاویر گزارش شده، ۸۰ درصد دختر بودند و حداقل نیمی از تصاویر حاکی از وقوع حمله جنسی بود.
این گزارش همچنین نشان میدهد که ۹۷ درصد از محتوا بهصراحت حاکی از تجاوز جنسی بود. در این تصاویر و ویدیوها، مردان بالغ همراه با کودکان، قابل مشاهده هستند.
مشکلات پلیس برای مقابله با سوءاستفاده از تصاویر کودکان در اینترنت
ریچاردسون اظهار کرد: «برای پلیس بسیار چالشبرانگیز است که بهنوعی پابهپای تصاویر و فیلمهایی که ردوبدل شده و بهصورت آنلاین به قاچاقچیان فروخته میشوند حرکت کند».
لیزا توضیح میدهد که کلید دیگر برای ورود به بازار آنلاین، برنامههایی است که برای ارسال پروفایل قربانی به قاچاقچیان برای ترتیب دادن یک جلسه و خرید آنها استفاده میشود.
او میگوید: «اگر تمام این موارد مخفیانه و زیرزمینی متوقف شود، در مورد قاچاق انسان مشکلات کمتری وجود خواهد داشت».
به گفته لیزا اگر نظارت بیشتری بر وبسایتهای فروش جنسی دختران و زنان صورت میگرفت، دختران بیشتری نجات پیدا میکردند.
مانع مهمی که بر سر راه بازخواست از قاچاقچیان جنسی وجود دارد
پلیس و تمام کارشناسانی که در مورد این داستان با آنها مصاحبه شد، تنها بر سر یک موضوع با هم توافق دارند و آن هم این که اتکای محکومیت به شهادت قربانیان، مانع بزرگی برای بازخواست قاچاقچیان است.
مرکز آمار کانادا در سال ۲۰۱۸ گزارش میدهد که موارد عدم قاچاق انسان به احتمال زیاد منجر به یک تصمیم مجرمانه میشود.
دادههای این گزارش نشان میدهد که پروندههای مرتبط با یک حادثه قاچاق انسان که شامل اتهامات قاچاق انسان نباشد، به احتمال بیشتری منجر به یک تصمیم مجرمانه میشود تا مواردی که در آن حداقل یک اتهام مربوط به قاچاق انسان وجود داشته باشد.
ریچاردسون میگوید: «میبینیم که تعداد اتهامات در حال افزایش است، اما محکومیتها کاملا ثابت مانده و جرایم گزارشنشده بسیاری همچنان وجود دارد. ما میدانیم که میزان دادههای ما در مورد جرایم کیفری یا محکومیتها به هیچوجه به تعداد افرادی که قاچاق میشوند، بهویژه در خصوص کودکان نزدیک نیست».
عواملی مانند انتظار طولانیمدت برای مراجعه به دادگاه (قربانیان گاهی تا ۱۸ ماه قبل از شروع دادگاه صبر میکنند)، به چالش کشیدن قانون و تغییر فنآوری که قاچاقچیان برای فرار از پلیس از آنها استفاده مینمایند، همگی از جمله مواردی هستند که امکان زدن اتهام و سپس محکوم کردن آنها را دشوار میکند.
بسیاری از قربانیان قاچاق انسان، خود را قربانی نمیدانند
آنطور که از گفتههای Coyer Yateman، کارآگاه پلیس استانی انتاریو در تیم مبارزه با قاچاق انسان برمیآید، بسیاری از قربانیان قاچاق انسان، خود را قربانی نمیدانند.
قربانیان معمولا بر این باور هستند که قاچاقچیان به آنها کمک کرده یا از آنها مراقبت میکنند. بنابراین، ممکن است وفاداری خود را به قاچاقچیان نشان دهند».
به گفته یاتمن، فریب قربانیان لایه دیگری به چالشهای این تحقیقات میافزاید.
برنامههایی که دولت کانادا برای مبارزه با قاچاق انسان در پیش گرفته است
از ۳۰۷ میلیون دلاری که دولت Ford برای استراتژی مبارزه با قاچاق انسان بین سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۵ اعلام کرد، ۲۷ میلیون دلار به صندوق حمایت جامعه، community support fund و ۱۹ میلیون دلار به صندوق ابتکارات بومیها، Indigenous-led initiatives fund اختصاص خواهد یافت.
همچنین، اعلام شد که ۲۰ میلیون دلار از بودجه سالانه بهمنظور مبارزه با قاچاق انسان هزینه خواهد شد.
Jill Dunlop، دستیار وزیر مسائل زنان و کودکان انتاریو میگوید: «ما ۱۳ میزگرد برگزار کردیم و با کارگران خطمقدم، زنان، بازماندگان، خانوادهها و خدمات پلیس صحبت کردیم و همان لحظه بهصورت مستقیم شنیدیم که برای سازمانهایی که چنین کار بزرگی انجام میدهند باید بودجه سالانه وجود داشته باشد».
دو منبع آموزشی برای کمک به جلوگیری از قاچاق انسان که دولت انتاریو راهاندازی کرده است
امسال، دولت انتاریو از طریق آموزش به کودکان در خصوص نحوه تشخیص اینکه آیا قاچاقچیها آنها را هدف قرار دادهاند یا نه، دو منبع آموزشی جدید راهاندازی کرد.
اولین مورد “the trap” یک تجربه چت مجازی است. ابزار دوم، “Speak Out: Stop Sex Trafficking” نام دارد و یک کمپین آموزشی ضد قاچاق انسان با محوریت افراد بومی است که توسط افراد بومی و برای آنها طراحی شده است.
به گفته دانلوپ، آنها در طول تابستان سیستم رفاهی را مجددا طراحی کردهاند و حالا این سیستم بر پایه پیشگیری است، نه فقط محافظت.
برنامه ۵ سالهای که دولت فدرال برای مقابله با روسپیگری اجرا کرد
صندوق اقدامات برای مقابله با ابتکارات روسپیگری (MAPI)، یک برنامه ۵ ساله بود که توسط دولت فدرال اجرا میشد و در مارچ پایان یافت.
MAPI بودجه زنان و دختران قاچاق شده را تامین میکرد و سازمانهایی که به قربانیان کمک میکنند بدون کمک باقی ماندند.در سپتامبر ۲۰۱۹، دولت فدرال ۷۵ میلیون دلار بودجه برای ایجاد یک استراتژی ملی برای مبارزه با قاچاق انسان را اعلام کرد. با این وجود، جمعآوری وجوه به کندی انجام شده است.
مواردی که برای کمک به قربانیان قاچاق جنسی موردنیاز است
ضمن اینکه به گفته لیزا آنچه موردنیاز است، حمایتهای روانی بیشتر برای قربانیان قاچاق میباشد. وی خاطرنشان كرد كه کمبود حمایت اختصاصی وجود دارد و منابع بیشتر برای كمك به قربانیان و آموزش بیشتر افسران در هنگام برخورد با قربانیان موردنیاز است.
لیزا میخواهد از هر راهی که میتواند به افرادی که مانند خودش قربانی شدند کمک کند
او میگوید که در عین تلاش برای ساخت یک زندگی جدید، برای غلبه به تروما و اختلال اضطراب پس از سانحه در خود به شدت تلاش میکند.
لیزا توضیح میدهد: «من هنوز هم خیلی وقتها میترسم و کابوس میبینم و این موضوع روی روابطم تاثیر گذاشته است. نمیدانم به چه کسی اعتماد کنم، نمیدانم آیا به اندازه کافی قوی هستم که به حس ششم خود در مواجهه با یک پرچم قرمز اعتماد کنم یا نه، زیرا اکنون همه چیز در دنیا برای من یک پرچم قرمز است، اما من نباید اینگونه زندگی کنم، هیچکس نباید اینگونه زندگی کند.
میخواهم حداقل به یک نفر کمک کنم. هدف من در زندگی این است. به همین دلیل است که میخواهم در رشته بهداشت روان و اعتیاد در دانشگاه تحصیل کنم و از هر راهی که میتوانم داوطلب باشم تا قدمی در راستای آگاهی افراد بردارم».
2 دیدگاه ها