لایسنس ملی برای پزشکان کانادا؛ آیا قانون اجازه می‌دهد؟

برخی از مناطق کانادا در شرایط عادی هم با کمبود پزشک خانواده مواجه هستند؛ چه برسد به روزهایی که کرونا کل دنیا را تصاحب کرده است.

در روزهای قرنطینه، مشکلات زیادی برای آن دسته از افرادی پیش آمد که در نزدیکی محل سکونت خود به بیمارستان و مراکز درمانی دسترسی نداشتند.

این شرایط، باعث شده دوباره این سوال مطرح شود که آیا پزشکی که برای مثال در انتاریو مجوز پزشکی دارد، در سایر نقاط کانادا هم می‌تواند به طبابت بپردازد یا خیر؟

بسیاری از پزشکان بر این باورند که این کار امکان‌پذیر است اما چیزی که اهمیت دارد این است که قانون در این رابطه چه می‌گوید و صدور مجوز ملی برای پزشکان و سایر تامین‌کنندگان خدمات سلامت عمومی از نظر قانونی چه جایگاهی دارد.

تمرکز این مطلب روی این موضوع قرار گرفته و اما و اگرهای موجود در این رابطه را مورد بررسی قرار می‌دهد.

در دسامبر سال ۲۰۱۹، درست قبل از آغاز فصل تعطیلات، بیمارستان Pontiac در Shawville کبک که زیاد از مرز انتاریو دور نیست، خدمات مامایی خود را برای مدت ۲۱ روز تعطیل کرد.

این مورد، دهمین مورد قطع خدمات مامایی این بیمارستان از ماه سپتامبر بود. این تعطیلی‌ها باعث شده بود که بیمارستان، کادر متخصص در اختیار نداشته باشد و زنانی که در نزدیکی روزهای زایمان خود قرار داشتند به بیمارستان دیگری بروند که با ماشین بیش از یک ساعت از محل زندگی‌شان فاصله داشت.

منطقه Outaouais در شمال اتاوا با کمبود پزشک خانواده روبه‌روست

این اتفاق در شرایطی افتاده است که از گذشته هم، کمبود پزشک خانواده در منطقه Outaouais وجود داشت؛ منطقه‌ای که در شمال اتاوا قرار گرفته است.

دلایل کمبود پزشک خانواده در این منطقه پیچیده است و وقتی دنبال راه‌حلی برای این مشکل هستیم باید از تفکر جادویی اجتناب کنیم.

آیا پزشکی که در انتاریو لایسنس فعالیت دارد، می‌تواند در طرف کبک اتاوا هم طبابت کند؟

در عین حال، این تداخل‌ها و تعلیق خدمات، یک سوال منطقی را مطرح می‌کند: آیا پزشکی که در استان انتاریو لایسنس فعالیت دارد، می‌تواند اجازه فعالیت در طرف کبک اتاوا را داشته باشد تا به رفع مشکل کمبود پزشک کمک کند، بدون اینکه با مراحل پیچیده کاغذبازی، هزینه‌ها و تاخیر برای به دست آوردن لایسنس فعالیت در استان کبک، روبرو شود؟

بسیاری از پزشکان بر این باورند که این کار امکان‌پذیر است. نتایج یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۹ توسط انجمن پزشکی کانادا (CMA) نیز این موضوع را تایید کرده است. نتایج این نظرسنجی حاصل پرس‌وجو از ۷ هزار عضو این انجمن است.

پزشکان چه نظری درباره ایده ایجاد یک لایسنس ملی برای فعالیت پزشکان دارند؟

انجمن پزشکی کانادا ادعا می‌کند که از هر ۱۰ پزشک، ۹ نفر از آنها از ایده ایجاد یک لایسنس ملی برای فعالیت پزشکان حمایت می‌کنند و سه‌چهارم آنها معتقدند که این کار، دسترسی به امکانات مراقبت سلامت را بهبود می‌بخشد.

به نظر می‌رسد که سایر ذی‌نفعان بخش پزشکی در کانادا نیز با اشاره به نیاز به تسهیل کردن شرایط جایگزینی برای پزشکان، موافق چنین رویکردی هستند و اعلام کرده‌اند که این ایده، پیشنهادی منطقی به نظر می‌رسد. ولی از جنبه قانونی آیا امکان‌پذیر است که یک لایسنس ملی برای پزشکان و سایر تامین‌کنندگان خدمات سلامت عمومی در نظر گرفته شود، با توجه به اینکه قانون‌گذاری‌های حرفه‌ای در حوزه‌های قضایی استانی اتفاق می‌افتد؟

حکم دیوان عالی کانادا، مبنای قانونی برای لایسنس

حكم دیوان عالی كانادا، Court of Canada، در سال ۲۰۱۸ در مورد تنظیم اوراق بهادار نشان می‌دهد كه مبنای قانونی لایسنس پزشکی ملی چه می‌تواند باشد.

با وجود اینکه اوراق بهادار، زیرمجموعه حوزه قضایی استانی قرار دارد، دولت فدرال و دولت‌های برخی از استان‌ها و قلمروها، یک سیستم قانونی برای همکاری پیشنهاد کرده‌اند. این سیستم، شامل اساسنامه‌ای به‌عنوان نمونه است که امکان دارد توسط هیئت مقننه استان‌ها و قلمروها برای تنظیم و قانونگذاری جنبه‌های مختلف آن تایید شود.

همچنین، این سیستم شامل یک اساسنامه فدرال برای پیشگیری و مدیریت سیستماتیک ریسک‌ها و تعیین جرایم مرتبط با بازارهای اقتصادی است. تنظیم‌کننده اوراق بهادار ملی با نظارت شورای وزیران فدرال-استانی، federal-provincial council of ministers وظیفه دارد این سیستم را عملیاتی کند.

دیوان عالی کشور: استان‌ها مجبور نیستند ملحق شوند

علی‌رغم مخالفت شدید برخی استان‌ها، دیوان عالی کشور اعلام كرد كه چنین رژیمی به حوزه قضایی استانی احترام می‌گذارد و استان‌ها مجبور نخواهند شد به آن ملحق شوند. همچنين، نتيجه‌گيری كرد كه مداخله دولت فدرال با توجه به صلاحيت‌های خاص خود و مسائل ملی در اين زمينه، قابل توجيه است.

این مدل، بسیار شبیه به روشی است که در استرالیا برای ایجاد لایسنس ملی برای کلیه متخصصان مراقبت‌های بهداشتی و براساس توافق‌نامه‌ای بین دولت فدرال، استان‌ها و قلمروها ایجاد شده است.

با این رویه قضایی، از نظر حقوقی، پذیرش امکان اجرای سیستم صدور پروانه ملی برای پزشکان و سایر ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی در کانادا محتمل است.

ایجاد پاسپورت حرفه‌ای ملی چه فوایدی دارد؟

راه‌حل دیگر که یکپارچگی کمتری دارد ولی ممکن است اجرای آن از نظر قانونی و سیاسی راحت‌تر باشد، ایجاد پاسپورت حرفه‌ای ملی است. این کار می‌تواند با ارتقاء مفاد فعلی توافق تجاری Canadian Free Trade Agreement انجام شود.

این توافقنامه بین دولت‌های فدرال، استانی و سرزمینی، آنها را متعهد می‌کند تا اقدامات لازم را برای افراد در تجارت و حرفه‌های تنظیم شده انجام دهند تا آنها بتوانند در هر کجای کانادا که بخواهند، کار کنند، بدون آنکه نیازی به رعایت الزامات اضافی مربوط به آموزش، تجربه، شایستگی‌ها و غیره داشته باشند.

با این حال، CFTA هنوز اجازه می‌دهد که برخی شرایط لازم استانی و منطقه‌ای برقرار بماند. این شرایط عبارتند از: مهارت در زبان انگلیسی یا فرانسه، ثبت‌نام و پرداخت هزینه لایسنس، بیمه مسئولیت حرفه‌ای و آزمون‌های مربوط به جنبه‌های اخلاقی.

کمکی که بهره‌گیری از ایده کارت Nexus به پزشکان می‌کند

به نظر می‌رسد که ایده پاسپورت ملی بر مبنای حذف یا کاهش این موانع و همچنین در مورد هماهنگی اداری بیشتر بین مقامات نظارتی استانی، مورد حمایت فدراسیون مراجع نظارتی پزشکی کانادا (FMRAC) باشد.

ایده این است که چیزی شبیه به کارت Nexus داشته باشیم. این کارت به پزشکان اجازه می‌دهد به سرعت، الزامات اداری یک استان یا قلمرو را برآورده کنند و مجاز به انجام فعالیت در آنجا باشند.

این رویکرد مانند کاری است که آمریکایی‌ها برای چندین سال تلاش کرده‌اند با طرح «لایسنس پزشکی بین ایالتی»، Interstate Medical Licensure Compact به اجرا درآورند ولی هنوز به‌طور کامل موفق نشده‌اند.

معرفی لایسنس ملی یا پاسپورت ملی برای پزشکان امکان‌پذیر است؛ مشروط به وجود اراده سیاسی

اگرچه این فرایند، پیچیده است، اما معرفی لایسنس ملی یا پاسپورت ملی برای پزشکان و سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند از نظر قانونی امکان‌پذیر باشد، مشروط بر اینکه اراده سیاسی کافی در این رابطه وجود داشته باشد.

با این حال، موانعی برای غلبه بر این موضوع وجود دارد. از جمله برخی از الزامات خاص استانی مانند الزامات دانش زبان فرانسه در کبک، پوشش دارویی برای خدمات ارائه شده توسط ارائه‌دهندگان خارج از استان و دامنه اختلافات تکنیک‌ها و تجربه‌ها.

مسلما، قطعی نیست که بتوانیم روی سطح همکاری‌های فدرال-استانی که برای رفع این موانع لازم است، حساب کنیم. بیایید فقط در نظر بگیریم که مقررات مربوط به اوراق بهادار در کل کانادا هنوز با مخالفت مداوم برخی استان‌ها روبه‌رو است.

تکلیف حمایت عمومی چه می‌شود؟

نکته‌ای که در صورت اجرای لایسنس ملی یا پاسپورت ملی برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، باید از آن جلوگیری کرد، تضعیف حمایت عمومی است که مقررات حرفه‌ای از آن حمایت می‌کند. طرح شکایت یا شروع یک روند انضباطی برای اکثر بیماران آسان نیست.

وقتی با ارائه‌دهندگان خدمات حرفه‌ای خارج از استانی به‌عنوان جایگزین، مشکلی پیش می‌آید، تنظیم شکایت نباید پیچیده‌تر شود.

هنوز هم باید به بیماران اجازه داده شود که به تنظیم‌کننده محلی اعتماد کنند، که این امر نیاز به همکاری نزدیک بین مقامات نظارتی استان در امور انضباطی و همچنین هماهنگی با استانداردهای عمل و ارزیابی کیفیت متخصصان دارد.

ایجاد یک لایسنس ملی برای پزشکان، از دید قانونی و سیاسی، کار ساده‌ای نیست

با در نظر گرفتن همه این فاکتورها، ایجاد یک لایسنس ملی برای پزشکان و سایر متخصصان سلامت و مراقبت عمومی، از دید قانونی و سیاسی، کار ساده‌ای نخواهد بود.

برای به دست آوردن حمایت عمومی کافی، این پروژه بدون شک ابتدا باید طراحی شود و در وهله اول پاسخگویی به نیازهای بیماران را هدف قرار دهد نه فقط کاهش نیازمندی‌های اداری برای متخصصان امر.

 

[elfsight_pdf_embed id=”85″]

 

[elfsight_pdf_embed id=”92″]