یک چهارم تورنتویی‌های متولد دهه ۱۹۹۰ خانه خود را به‌صورت مشترک با والدین‌شان خریده‌اند؛ این نوع مالکیت بین مهاجران بیشتر است

 

طبق داده‌های جدید سازمان آمار کانادا، بیش از یک چهارم از صاحب‌خانه‌های تورنتو که متولد دهه ۱۹۹۰ هستند، خانه خود را به‌صورت مشترک با والدین‌شان خریده‌اند.

براساس این آمارها، نرخ مالکیت مشترک با والدین در تورنتو ۲۷ درصد و در کل کانادا ۱۷ درصد است.

البته، این مساله فقط به تقسیم هزینه‌ها و زندگی مشترک والدین و فرزندان‌شان در یک خانه مربوط نمی‌شود. در واقع، بسیاری از والدین به منظور کمک به فرزندان‌شان برای ورود به بازار املاک، مورگیج‌های آنها را ضمانت می‌کنند.

از هر ۱۰ خانه‌ تحت مالکیت مشترک بین والدین و فرزندان، تقریبا‌ در ۳ خانه فقط فرزندان سکونت دارند و والدین آنها در خانه‌های دیگری که متعلق به خودشان است، زندگی می‌کنند.

طبق این آمارها، در این میان، فرزندانی که والدین‌ آنها خانه‌های گران‌قیمت‌تری دارند، خانه‌های‌شان ۲۹ تا ۳۷ درصد گران‌تر از سایرین است.

بخش دیگری از این آمارها نشان می‌دهد که مالکیت مشترک والدین و فرزندان در کانادا بین خانواده‌های مهاجر شیوع بیشتری دارد. به‌طوری‌که، حدود نیمی از خانه‌های با مالکیت مشترک والدین و فرزندان در کل کشور، و بیش از ۸۰ درصد از این خانه‌ها در تورنتو، متعلق به خانواده‌های مهاجر است.

از سوی دیگر، در نقاطی که قیمت‌ خانه بالاتر است، معمولا با نرخ مالکیت مشترک بیشتری در میان والدین و فرزندان مواجه هستیم.

 

در حالی که در شهرهایی مثل تورنتو، ونکوور، گوئلف و اشاوا نرخ‌ مالکیت مشترک بالای ۲۰ درصد است، در هلیفکس و وینیپگ این نرخ به ترتیب ۹ درصد و ۱۴ درصد می‌باشد.